ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

18.

ΒΙΝΣ

«Δεν έχεις βαρεθεί να κοιτάς όλα αυτά τα γράμματα;» άκουσα την φωνή του Άλαν. Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά διαβάζοντας τις πρώτες λέξεις ενός γράμματος αγάπης από κάποια θαυμάστρια προς τον Κρις. Το έκλεισα και στην συνέχεια το τοποθέτησα στην στοίβα με εκείνα που είχα ελέγξει.

«Ξεχνάς τον λόγο που το κάνω;» ρώτησα τότε τον Άλαν κοιτάζοντας τον για πρώτη φορά ενώ έπαιρνα στα χέρια μου έναν ακόμη φάκελο «μπορεί ο Κρις να μην ξέρει την αλήθεια αλλά εσύ και εγώ...»

«Έχουν περάσει δύο χρόνια από εκείνα τα απειλητικά σημειώματα Βινς. Το πιο πιθανόν είναι να ήταν απλώς κάποια πλάκα» πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και κοίταξα τον φάκελο που βρισκόταν στα χέρια μου. Το όνομα μου ήταν γραμμένο πάνω στο λευκό χαρτί με καλλιγραφικά γράμματα. Γεμάτος περιέργεια έσκισα προσεκτικά τον φάκελο και έβγαλα το γράμμα. Στην κορυφή του βρισκόταν το όνομα του ξενοδοχείου όπου διαμέναμε στο Παρίσι. Ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω να το διαβάζω όταν φωνές γυναικείες έφτασαν στα αυτιά μας. Σηκώθηκα όρθιος ακολουθούμενος από τον Άλαν και σχεδόν τρέχοντας φτάσαμε στο σαλόνι του σπιτιού του Κρις. Εκεί βρισκόταν η Μαρί, η μητριά του Κρις, που είχε φτάσει προφανώς για να συναντήσει τον γιο της όπως τον είχε ενημερώσει πριν το ταξίδι μας στην Νέα Υόρκη και η Κίρστεν. Ο Πάμπλο και ο Μπρους καθόντουσαν στον πλησιέστερο καναπέ παρακολουθώντας τον τσακωμό.

«Δεν έχεις καμία δουλειά εδώ» φώναξε η Μαρί προς την Κίρστεν. Εκείνη είχε σταυρώσει τα χέρια της μπροστά στο στήθος της κοιτάζοντας την μητριά του Κρις.

«Αυτό θα μου το πει μόνο ο Κρις. Κανείς άλλος...»

«Κιρστεν τι θέλεις εδώ;» ρώτησε κουρασμένα ο Άλαν. Εκείνη έστρεψε το κεφάλι της από την Μαρί στον Άλαν και έπειτα σε εμένα.

«Θέλω να δω τον Κρις» απαίτησε.

«Λυπάμαι» απάντησα εγώ τώρα «δεν βρίσκεται εδώ. Για την ακρίβεια δεν βρίσκεται καν στο Λος Άντζελες...» το κεφάλι της Μαρί στράφηκε προς το μέρος μου εξίσου γρήγορα με εκείνο της Κίρστεν.

«Και που είναι;» ρώτησε εκείνη.

«Φυσικά δεν περιμένεις να σου πούμε» ακούστηκε η φωνή του Άλαν «φύγε Κίρστεν. Φύγε και μην ξαναγυρίσεις όπως σου είχε πει τότε ο Κρις...» εκείνη φάνηκε να φουντώνει από τον θυμό της.

«Πολύ καλά. Θα φύγω. Αλλά θα γυρίσω ξανά...» έκανε αναστροφή, άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε πίσω της με δύναμη καθώς απομακρυνόταν από το σπίτι.