ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

39.

ΚΡΙΣ

Κοίταξα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου το πρόσωπο της Κλειούς καθώς εκείνη κοίταζε από το πίσω κάθισμα την ύπαιθρο της Τοσκάνης. Δεν περίμενα να σηκώσει το βλέμμα της και να αντικρίσει το δικό μου, πράγμα που συνήθιζε να κάνει τις πιο ακατάλληλες στιγμές. Τις στιγμές εκείνες που πάλευα με τον ίδιο μου τον εαυτό μεταξύ του θυμού μου και της ακαταμάχητης έλξης που ένιωθα για εκείνη. Έτσι τράβηξα την ματιά μου μακριά, στον άδειο δρόμο μπροστά μας. Δίπλα μου ο Μάρκο άλλαζε τις ταχύτητες προσεκτικά και οι πινακίδες κατά μήκος του δρόμου μας ενημέρωναν ότι εντός ολίγων λεπτών θα φτάναμε στην Σιένα.

Ακόμη αναρωτιόμουν γιατί ο Μάρκο είχε επιλέξει να καλέσει την Κλειώ στην σημερινή μας επίσκεψη στην πόλη, από όπου προερχόταν η οικογένεια μας, και κατά βάθος φοβόμουν πως η κοπέλα, με την οποία ήμουν ερωτευμένος, είχε τραβήξει την προσοχή του ξαδέρφου μου. Πράγμα που θα δυσχέραινε την κατάσταση, στην οποία είχαμε βρεθεί το τελευταίο διάστημα.

Αφήσαμε την Κλειώ σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης για να ασχοληθεί με όλα εκείνα που συνήθιζαν να την ενδιαφέρουν κάθε φορά που επισκεπτόταν κάποια καινούρια πόλη και εμείς κατευθυνθήκαμε προς τους στάβλους της οικογένειας μας. Εκεί βρισκόταν το άλογο που θα συμμετείχε στο φετινό Πάλιο. Το Πάλιο... Ήταν μια από τις πιο εντυπωσιακές και συνάμα σημαντικές εκδηλώσεις της πόλης. 10 συνοικίες ή κοντράτες από τις συνολικά 17 συμμετείχαν σε αυτό και η νικήτρια έπαιρνε το έπαθλο που δεν ήταν άλλο από ένα καλλιτέχνημα αφιερωμένο στην Παναγία, προς χάριν της οποίας γινόταν το Πάλιο. Μια από τις πιο ιστορικές εκδηλώσεις όχι απλώς σε ολόκληρη την Ιταλία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η οικογένεια μου ανήκει στην κοντράτα της Κουκουβάγιας. Και ο προπάππους μου συνήθιζε να είναι ο πρόεδρος του συμβουλίου. Η θέση αυτή πέρασε στον παππού μου, αν και δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν Αμερικάνο που παντρεύτηκε την κόρη του. Και ο παππούς μου μέσω της βαθιάς αγάπης που έτρεφε για τα ήθη και τα έθιμα της χώρας που τον υιοθέτησε επιθυμούσε να περάσει την θέση αυτή στον γιο του. Μόνο που ο πατέρας μου είχε άλλα σχέδια. Ο παππούς μου θεώρησε κατάρα την φυγή του πατέρα μου αφού από την στιγμή που αποχώρισε από το σπίτι και την Ιταλία η κοντράτα της Κουκουβάγιας δεν είδε ξανά νίκη. Αυτό ήταν εξαιρετικά μεγάλο πλήγμα για τον παππού μου και την υπόλοιπη οικογένεια. Μέχρι που γεννήθηκα. 16 Αυγούστου. Έπειτα από το τηλεφώνημα του πατέρα μου στη γιαγιά μου για τα νέα της γέννησης μου η κοντράτα μας νίκησε ξανά έπειτα από 17 σχεδόν χρόνια. Κάθε καλοκαίρι παρακολουθούσα με τον παππού μου και τα ξαδέρφια μου το Πάλιο μέχρι που... Ήμουν 16 χρονών όταν παρακολούθησα για τελευταίο φορά το Πάλιο μαζί τους. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το τελευταίο μου μαζί με την οικογένεια μου.