Berdel

17.BÖLÜM

Gece tüm karanlığıyla cökmüstü Sayercioğullarının konağına.Sidar Ağa karısının kollarında cekiyordu kardeşine olan özlemini ama onun kadar şanslı olmayanıda vardı,Osman vardı mesela...Osman Sayercioğlu,suskun,agırbaşlı,çok konuşmayı sevmeyen,insanlara olan güveninin her zerresini ablasının gidişiyle kaybeden 22 yaşında bir adamdı.Onun hicbir zaman sosyal bir cevresi olmazdı.Yada hicbir zaman karı kız pesinde olan züppe serseri erkeklerden değildi.Onun her seyi az olurdu ama öz olurdu.Birkac tane candan öte dostum dedigi adam,birde ailesi vardı onun için.Hoş artık onlara olan güveninide ablası sayesinde kirmıs olsada yutkundu genc adam.Gecenin tüm soğukluğuna karşı terasa cıkmis bilmem kacinci sigarasinı tüttürüyordu.Ne çok özlemisti ablasını,ona o kadar yakın olup ona doyamamak kahrediyordu genç adamı Bir tane daha yaktı paketinden aldıgı sigarayi.Içıne tüm benliğine çekti.Sanki kaybolmk istermiscesine,sanki böyle bir adam olmaktan yorulmuscasina....

Aydınlamaya başlayan havaya dikti gözlerini genç adam.Bunalıyordu buralarda belki birkac günlük kaçamak bir yerlere gitse iyi olabilirdi onun için ama  bu fikir geldiği gibi geri silindi aklından.Paketinde kalmıs olan iki dal sigarasından bir tanesini koydu dudaklarınin arasına.Tekrar bir nefes çektiğınde agır agir sabaha kadar oturduğu yerden kalktı.Kolundaki saate baktıgında saat 06.34'dü.Bu zamana kadar burada durmuş kulağindaki kulaklkla muzık dinlemisti.Onun huzuruda buydu.Sigarısıni son kez çektikten sonra içine,sigarasını söndürdü.Iceri agır adımlarla ilerlerken odasınin kapısıni açtı kendısini yatağa birakirken uykusuzluktan ve düsunmekten gücsuz kalan gozleri ve aklı onu daha derin bir uykunun icine hapsetmisti sanki....

》》》》》》》》》》》》》》》》》》
Sayerciogullarınin konağında bugun sessizlik hakimiyet süruyordu.Herkes kahvaltıya inerken Osman ne kadar gec uyursa uyusun oda kalktı.Syabend karsisindaki iki abisinede bakarken,inatları yüzunden kendilerini kahrettiklerini biliyordu ayni zamanda ablasinida kahrediyorlardı.Sidar abisini incelemeye başladığında yumusamaya başlayan kalbi yine kaskatı kesilmisti sanki.Berfin Ablasini görmek Sidar abisinin geçmeye başlayan öfkesini tekrar alyukaya çıkarıyordu.Yine sertti,yine sert bakıyordu gözlerinde yine acımasız rüzgarlar geçiyordu sanki.Sonra Osman abisine baktı,dün görmüştü terata oturup sigarasını iciyordu zaten neye canı sıkilsa sigarayla dertlesiyordu ya aynı Sidar abisi gibi ama Sidar abisinin Osmandan bir farkı vardı oda Sidar abisinin Silanı vardı artık dertlerini onunla paylasıyordu ama Osmanın sigarsındn baska kimsesi yoktu.Önceleri bir derdi oldugunda sadece ablasina anlatirdi Osman.Ne abisine ne kardeslerine.Hep ablasi gibi bir karisinin olmasini isterdi,onun gibi sefkatli onu gibi guzel onun gibi akilli...Iclerinden Berfine en duskun olanı Osmandı cok severdi cok sayardı ablasını ama ablasi ona ihanet etmisti.Osmanin aklına gelen düsunce sinirle göz yummasına yol açıyordu.Gözlerini yumarken sertce sandalyesini itmesi sandalyenin yere dusmesini sağladı.Sidar öfkeyle giden kardesine bakarken gozlerini yumdu.Agir ağır kahvaltısina donerken Cemil Ağa bir hisimla ayağa kalkacakken babasinin kolunu tutmuştu.Kardesini iyi taniyordu,oda onun gibiydi.Gitmek istiyorsa giderdi,tersi hic hoş olmayan şeylere kadar gidiyordu.

Osman avludan çıkıp bir hısimla arabasına binerken arabasini calîştırıp gaza köklendi.Nereye gidecegini bilmeden sadece sürüyordu arabayı hincinu arabadan cıkartmaya çalısıyordu ama olmuyordu.Böyle kac dakika geçti bilmiyordu tam sola dönüp gaza basacakken önüne çikan kizla ani bi fren yapmıstı.Araba frenden sallanırken hemen el frenini çekip assagıya indı.Karşısında şok olmus bicimde duran kiza bakarken.Birden bağırmaya basladi Osman.Belli ki hıncini bu zavalli kizdan cikaracaktı.

"Sen ne yaptigini zannediyorsun lan.Yolun ortasina öyle atlamayi kimden ogrendin"diye bagirirken kizin gözleri dolmustu.Tam agzini acacakken Osman kizin kulakliklarini farketmesiyle kizin salının altindan sallanan kulaklığı alıp aniden çekti.Çekmesiyle telefonda yere düşerken.Kız olanlara sesini çıkartamıyordu.