Berdel

30.BÖLÜM

Şimdi bu yataktan çıkıp gidecekti.Evet gidecekti.Kalbini,kocasını bırakıp gidecekti.Gozleri doldu ne yapılirsa yapılsın ona sevdiklerinden ayrılmak hep ağır gelirdi.Son kez baktı Sidara,bir insan hem en güzel anılarının kahramanıyken hemde en kötü anılarının katili olabilir miydi?Oluyordu demek ki.Bunun şekil örneği Sidar Sayercioğlu idi.

Yataktan yavaş yavaş çıkarken dikişlerinin acısı onu bırakmıyordu ama dayanmaya çalîştı.Sidarın çıkarttığı ceketi koltuktan usul usul alip üzerine geçirdi.Dışarısı soğuktu ve hava karanlıktı.Allaha emanet gidiyordu ne yanında bir kuruşu vardı ne de Mirzan Abisine haber verecek bir telefonu.Karnını tuta tuta çıktı bu odadan.Ilk defa ayakları geri bassın istedi ama yapamadi kalbi ne kadar yapma desede aklı o kadar galip geliyordu ki gücü tüm vücuduna sahip olmuşcasına buna engel oluyordu.

Koridordan aşağı hastahanenin çıkışına indiğinde güvenlikle göz göze gelmemek için çaba çok sarf etti.Ama üzerindeki hasta önlügüyle bu cok mümkün olmuyordu.Hemen fark etmişti güvenlik ama Şilan umursamazca daha da sert yürümeye devam etti.Elini karnından çekti güvenliği tam geçerken adamın kalın tok sesiyle arkasina donmek zorunda kaldi.

"Hanımefendi bakar misiniz?"

"Buyrun?"Silan kendisine doğru gelen adama tüm cesaretiyle baktı.O Sidar Sayercioğlundan korkmadan bu yolu seçmişti bir güvenlik mi onu durduracaktı.

''Hastalarımızın dışarıya hemşire olmadan çıkmaları yasak.Odanıza lütfen''O an Şilan deli gibi kahkaha atmaya başladı.

''Demek yasak öyle mi?Bak ben şimdi buradan gidiyorum ve sende tıpış tıpış o boş koltuğuna oturuyorsun anlaşıldı mı.''demesiyle arkasına dönüp yürümesi bir oldu.Zaten karnı burnundaydı üstüne dikişleri vardı birde şu adamın boş sallamalarıyla uğraşamazdı.Hergele diye geçirdi içinden.Ama arkasından gelen güvenlik onu rahat bırakmıyordu.

''Hanımefendi çıkamazsınız diyorum size''demesiyle Şilan elini karnına iyice bastırıp koşmaya başladı.Hastaneden çıkarken yüzüne çarpan soğuk hava ile karşı karıya gelmiş olsada koşmaya devam etti.Arkasına baktığında güvenlik hala koşuyordu.Önüne çıkan taksiyle elin kaldırdığında tam taksiye biniyordu ki arkasından seslenen adamla bir ara duraksadı.Sidar Sayercioğlu tüm heybetiyle ona doğru geliyordu.

''Şilan!!!'' diye bağırmasıyla hemen taksiye binecekken güvenlik ona çoktan yetişmiş ve taksiyi durdurmuştu.Arkasından sinirli ve sert adımlarla gelen Sidar Ağa ile kapana kısılmıştı.''Sen ne yaptığını sanıyorsun ha?Sen beni delirtecek misin kadın?Çabuk içeri gir!!''

''Sen bana emir veremezsin Sidar .Hatta sana bir şey daha söyleyim mi sen bana bundan sonra hiçbir şey diyemezsin.Yok senin karşında ezilen büzülen bir kadın.Ben seni terk ediyorum.Biz diye bir şey yok artık.Bebeğimle ben gidicez ve sen buna mani olamayacaksın.''demesiyle eline değen sıvıyla eline baktı.Elindeki kanı farketmesiyle birden irkildi.Lanet olsun dikişleri patlamıştı.Tabi bunu tek farkeden Şilan değildi.Sidar Şilanın elini gördüğünde hemen Şilanı kucağına alıp koşa koşa hastaneye götürdü.Acil tarafına gitmesiyle bir yandan da Şilan gözlerini acı çeker gibi kapattı.

''Hepsi senin yüzünden hergele herif!Senden başkasına bakabieceğime bir şey hissedebileceğimi nasıl düşünürsün.Şuan beraber uyuyacağımız yerde senin yüzünden şu hastane köşesinde sürünüyoruz.''

''Kes sesini Şilan.Sanki senin hiçbir suçun yokmuş gibi konuşup durma.''demesiyle Şilan aniden gözünü açtı.

''Ne suçum varmış benim?''

''Bunları burada konuşmayacağız.Daha sonra konuşacağız.''

''Hayır Sidar bizden konuşma faslı artık çoktan geçti.''Sidar anlık kucağındaki karısına baktı.