Berdel

29.BÖLÜM

Damla damla akan kanın yerde yankı ettiği sesin çıkarttığı huzursuz bir sessizlik hakimdi.Birbirine bakan gözlerde her şey belliydi.Acı,sevgi,pişmanlık, kaybetmişlik korkusu ve kaybetmişlik...

Koşar adımla gelen ayak sesleri konağı dolduruyordu.Osman,Mirşah,Syabend,Elif,Rojin Xanım,Cemil Ağa hepsi bir sese kosuyorlardı,hepsinde aynı korku vulu buldu.Çalışma odasının kapısının Syabend tarafından açilmasıyla o dahil herkes yerde oturur pozisyonda duran Sidar Ağanın tümüyle beyaz gömleğinin buluştuğu kırmızı renkle herkes durdu.Kollarında Şilanın başı,yerde Şilanın bedeni ve karnında Sidar Ağanın kana bulanmış eli vardı.

Kapının açılmasıyla Sidar Ağa gözyaşlarıyla kapıya baktığînda  Syabendle göz göze gelmesi bir oldu. Syabend koşarak Şilan ve abisinin yanına geldi.Aynı sekilde Osman da oraya gelirken.Sidar Ağa gözyaşlarıyla mücadele edemiyordu artık,Syabend Osmana "Arabayı getir." diye bağırdı.Osman koşarak arabaya giderken Sidarda karısını kucaklamış akan kanlar eşliğinde merdivenlerden indirmişti.

Hepsi koşar ayak merdivenlerden inerken,Sidar arkaya Silanin kanlar içerisinde ki bedeni ile binerken Osman ise arabayı sürüyordu.Arkadan gelen Syabend ve Mirsahlarda Osman kadar süratlilerdi.

Araba hastanenin önünde dururken,Osmanın "Sedyee!!"diye bağırmasıyla acilden kosan doktorlar ve hemsireler Sidar Ağanın kanlı ellerinden zavallı bedeni almıştı.Doktorlar Şilanı sedyeye yatırirken bir kadının Sidar Ağaya dönmesiyle "Herhangi bir farklı durumu var mı?"sorusuna Sidar hemen "Hamile.Karım hamileydi.Kurtar karımı."demesiyle kadın kosarak sedyeye giderken "Cabuk ameliyathaneyi hazırlasınlar."doktorun bağırmasıyla Sidar,Osman ve arkadan gelen Syabendlerle hepsi ameliyathanenin önüne gittiler.Şilan ameliyata alınırken Mirşah,Rojin Xanım,Elif'in ağlamaları koridoru doldurdu. Sidar ise sessiz sessiz ağlıyordu.Mahvetmisti her seyi.Güzel giden evliliğini,hayatını mahvetmişti.Umurunda değildi bebeği,şuan sadece Şilanın iyi olmasını istiyordu.Delirecekti.Delirtmişti kendisini.Syabendin kızaran gözleriyle buluşuģunda Syabend abisinin üzerine yürümeye çoktan başlamıştı bile.

"Nasıl yaptın?Karını mı vurdun sen?"demesiyle Sidar akan gözyaşlarıyla kardeşine baka baka sustu.

"Sana diyorum lan naptın kiza?"demesiyle Sidar gözyaşlarını ellerinin tersiyle silmiş.

"Syabend git.Ben vurnadîm."demesiyle Syabend bu sefer duvara eliyle semsert vururken "Naptın lan kıza.Naptında kendini vuracak kadar delirdi.Sen nasıl bir insansın.Allah senin belanı versin.Sana bundan sonra abi demicem.O kadar bencilsin ki  dünyanın kendi etrafınfa döndüğünü düsünecek ve buna inanacak kadar egoistsin Sidar Sayercioğlu."demesiyle Sidar ayağa kalkmış Osman ise Syabendi kavradığı gibi arkaya doğru çekti.

"Abim şimdi değil.Görmüyor musun çok kötü."demesiyle Syabend abisini ittirirken gözyaşlarını silip abisine ve oradaki herkesin canını ta içinden yaktı.

''Sen o taş kalbinle Berfini öldürdün,şimdi o pis ellerinle Şilan'ı öldürüyorsun.Lan bu kadar mı zor.Bu kadar mı zor bir insana kendini değerli hissettirmek.Yetmedi mi aldığın canlar Sidar Ağa.Yetmedi mi akan kan.Ne töreymiş,ne namusmuş.Hiçbiriniz insan değilsiniz.Hepiniz canavarsınız.O kadınlar sizin hiçbirinizin kölesi değil sizin kuklanız olmak içinde bu dünyaya gelmiyorlar..Lan başınızın üstünde tutacağınız yere ölümle başbaşalar.Bana bak Cemil Ağa buraya bak,bak oğluna bak bu senin eserin.Buraya bak Rojın Xanım Berfin bugün doğduğu büyüdüğü eve giremiyorsa hor görülüyorsa sizin beş kuruş etmeyen ahlak prensipleriniz yüzünden ama size ne Mirşah'ı ne de Şilan'ı artık yem ettirmem bunuda herkes bilsin.''genç adam gözyaşlarıyla birlikte sözleriyle  abisine bir adım daha attı.

''Sen Sidar Ağa,sen varya sen Ağa olmuşsunda adam olamamışsın.''derken hayatında ilk defa bir insana hele ki canından çok sevdiği abisine bu kadar kin kusmuştu.Bu kadar ağır konuşmuştu.Sidar yutkunurken artık herkes hatalarıyla tek tek  yüzleşecekti.Syabend bu koridor köşesinde herkese tek tek haddini bildirmişti.Ameliyathaneden çıkan doktorla gözler doktora çevrildi.