[1]Epilog.

566 26 1
                                    

Ola pov.

Wchodzę do kościoła, aż płakać mi się chce. Nie wierze w to,że nie żyją. Proszę aby to był tylko sen.

- Strasznie patrzy się na ich ciała. - szepnął Adrian.

Właśnie przed chwilą zakopali trumnę Amelii,Igora i Sonii.

- Adrain poradzimy sobie z tym? - powiedziałam wchodząc do samochodu.

- Kochanie, czas pokaże. - westchnął.

//

Oficjalnie zakończyłam 1 część tej książki. Strasznie mi się nie podobała,ale cóż.

Frist and last love || ReTo Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz