ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

11.

ΚΡΙΣ

Ο Μπρους καθόταν δίπλα μου στον πλατύ καναπέ του V.I.P. χώρου του κλαμπ όπου βρισκόμασταν. Έσκυψε στο τραπεζάκι μπροστά και με το χαρτονόμισμα ρούφηξε τη σκόνη. Έγειρε πίσω δίνοντας μου το πεντακοσάρικο στο χέρι. Ακολούθησα το παράδειγμα του. Στην συνέχεια έπεσα πίσω στον αναπαυτικό καναπέ. Οι δύο μας κοιτούσαμε ευθεία μπροστά τα μοντέλα που χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής. Ανάμεσα τους ήταν χωμένος ο Πάμπλο απολαμβάνοντας το λίκνισμα τους. Ο Άλαν βρισκόταν σε μια γωνία και παρατηρούσε ότι συνέβαινε γύρω του. Πάντοτε ο πιο σεμνός. Πάντοτε ο πιο λογικός του γκρουπ.

«Ξέρεις» μου είπε ο Μπρους « έχουμε ένα χρόνο να πάμε στην Νέα Υόρκη. Και αυτό τον καιρό με έχουν πιάσει τα συναισθηματικά μου. Είναι το μέρος που μεγαλώσαμε. Το μέρος που δημιουργηθήκαμε. Το μέρος που ξεκινήσαμε να γινόμαστε γνωστοί... Αυτή η συναυλία δεν θα μπορούσε να έρθει σε κάποια καλύτερη στιγμή...»

Νέα Υόρκη, σκέφτηκα. Για κάποιο λόγο ένιωσα μια γλυκιά προσμονή να με κατακλύζει. Χριστούγεννα στην Νέα Υόρκη. Άραγε υπήρχε καλύτερη εποχή για να επιστρέψουμε;

Η Τζούλια εμφανίστηκε ανάμεσα από το σωρό των ανθρώπων που χόρευαν μπροστά μας. Φορούσε ένα ασημί, μακρύ, κολλητό φόρεμα. Το ύφασμα ήταν λεπτό αναδεικνύοντας άψογα την αψεγάδιαστη σιλουέτα της. Προχώρησε προς το μέρος του Μπρους. Κάθισε στα πόδια του ανασηκώνοντας το φόρεμα της και έσκυψε μπροστά φιλώντας τον προκλητικά. Εκείνος πέρασε τα χέρια του κάτω από το φόρεμα της και άγγιξε τα κατάλληλα σημεία κάνοντας την να τριφτεί περισσότερο πάνω του. Όταν το φιλί τους τελείωσε εκείνη ανασηκώθηκε ελαφρά κοιτάζοντας με. Χαμογέλασα πρόστυχα. Απόψε είχα όρεξη για ζαβολιές. Απόψε ήθελα να βγω από το σώμα του Κρις Τάιλερ και να γίνω αυτό που πίστευαν όλοι ότι ήμουν. Σήκωσα το χέρι μου και το πέρασα μέσα από τα μαλλιά της τραβώντας το κεφάλι της μερικά εκατοστά μακριά από το πρόσωπο μου. Εκείνη δάγκωσε το κάτω χείλος της γεμάτη προσμονή. Ο Μπρους γελούσε με την κατάληξη, στην οποία όδευε τούτη η βραδιά. Όταν το χείλος της απελευθερώθηκε από τα δόντια της την φίλησα μανιασμένα. Εκείνη δεν αντιστάθηκε. Η γεύση της γενόμενη από αλκοόλ, τσιγάρα και ναρκωτικά με ικανοποίησε για εκείνη τη στιγμή. Για εκείνη τη βραδιά τουλάχιστον.

Η Τζούλια από συμπρωταγωνίστρια μου είχε καταλήξει να αναφέρεται από τις φυλλάδες ως το κορίτσι των Angel's Hell αφού η σχέση μας πριν μερικές εβδομάδες έσκασε ως βόμβα. Ο παραγωγός υπήρξε εντυπωσιασμένος με τούτη την εξέλιξη και σίγουρα εγώ δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ ότι η συμπρωταγωνίστρια μου ήταν ένας καλός αντιπερισπασμός από εκείνη. Από το μοναδικό πράγμα που προσπαθούσα να μην σκέφτομαι αν και η ύπαρξη της έγλυφε της παρυφές του μυαλού μου εισβάλλοντας βίαια πότε πότε στο παρόν. Ένιωθα σαν να είχαν περάσει αιώνες από εκείνο το βράδυ και όμως τα συναισθήματα που είχαν γεννηθεί τότε έμοιαζαν μόνο να εντείνονται. Όποτε τους επέτρεπα φυσικά να εμφανιστούν. Και αυτό πλέον γινόταν σπάνια αφού προτιμούσα να είμαι ένα κέλυφος ανθρώπου από εκείνον που δεν άντεχε λεπτό να μην γνωρίζει που βρίσκεται, τι κάνει, ποιος αγκαλιάζει την κοπέλα που είχε ταρακουνήσει τα ήρεμα νερά της ύπαρξης του.