Cornered

Chapter 24

Chapter 24

Unconscious

A solemn song started to play in a piano just beside the gazebo. It was played by a man in a tux just the same age as us.

Nakatakip pa rin ang kamay ko sa aking bibig. Di pa rin ako makapaniwala sa mga nakikita ko. Para akong nasa isang palabas.

Puno ng ilaw ang paligid. Yung parang christmas light na puti ang ilaw. Kahit yung mga bush. Mag nakalambitin pa sa taas ng gazebo na para bang baging. May mga telang nakadekorasyon din doon. The gazebo is beside a cliff and under the cliff is the majestic view of the ocean. The gleaming night sky ia soaring high above. Everything is perfect. Now tell me, how am I supposed to leave him?

"Can I have this dance?" He asked  gently. Agad kong tinanggap ang alok nya. Inilagay nya sa balikat nya ang mga kamay ko.

"Why are you crying?" He asked worried. He cupped my cheeks and wipe my tears using his thumb.

"Nothing. Masaya lang ako" white lies! Di ko alam na kaya kong magsinungaling sa kanya. But that's the people today. Mas marami ang pumipili sa ikagagaling ng marami kaysa ikasasaya ng sarili. He didn't deserve what i'm going to do to him, and I do not deserve him.

Bumaba ang kamay nya sa bewang ko. Nagsimula kaming sumabay sa rhythm ng kanta. He is just looking at me intently. Pero kung noon ay kaya kong sumabay sa mga titig nya. Pero ngayon parang di ko na kaya. Parang di ko kakayanin na iwanan pa sya kung ganon. Alam ko mga 75% na iiwanan ko sya para sa kapatid nya, but still 25% na may pag aalinlangan pa din ako. I j-just.... can't.

"Hey... You're silent... Any problem?" I shook my head and smiled at him. A fake  but reassuring smile.

Then just before the song ends, he gave me a quick peck on my lips.

"I love you..." He whisphered.

"I love you too..." I hugged him.

"I need to go, bro" nasa gilid na pala namin yung lalaking tumutugtog ng piano kanina. Kumalas si Traven sa aming yakap.

"Di ka ba muna kakain?" Traven asked him. Umiling ito at tinignan ang wristwatch nya.

"It's only an hour before Rian's flight to arrive. I still need to fetch her. I don't like to lose her again, man!" He said like being a possessive boyfriend.

"By the way, this is Gwen my girlfriend. Gwen, this is Deus"

"Nice meeting you" nakipagkamayan ako at ngumiti.

"Salamat sa oras Dues" muling pasasalamat ni Traven sa kanya.

"Anytime, man" pinagmasdan namin sya hanggang sa mawala sya sa dilim.

"Want to eat?" Baling nya sa akin. Tumango ako at inalalayan nya ako papunta doon sa gazebo. Pinaghila pa nya ako ng upuan.

"Salamat" sabi ko nang makaupo na ako ng ayos. Naupo na rin sya sa harap ko. May tatlong kandila sa pinaka gitna ng table na nakatirik sa isang stand. Scented yata kaya amoy na amoy ko ang bango. Sa palibot naman nung stand ay flower arrangement na tulips at sunflowers. May plato rin sa parehong harap namin at kubyertos. May bucket pa sa gilid na may wine na nakababad sa yelo sa loob.

Maya maya pa ay pumasok ang mga waiter na may dalang iba't-ibang pagkain.

The whole time, ay hindi ako makakain ng ayos. I was thinking...

"Hey! Kanina ka pang ganyan, nag aalala na ako. Wala ba talagang problema?" I sighed. This is it. The right time. I gather all my strength and look him directly at the eyes. Pero parang dun pa lang ay nalulusaw na agad ako. Parang gusto pang lumaki ng 25% na pag aalinlangan ko.