Cornered

Chapter 34

Chapter 34

Gamot

Isang linggo na naman ang lumipas. Medyo may mga naaalala na ako. But mostly childhood days ko. May naaalala naman ako sa mga recent na pangyayari sa buhay ko, kaso sobrang labo. Hindi ko maaninag.

I was in the middle of my sleep.

"Draven? You think it's okay to lie to her?" I heard a girl's voice.

"Don't call me in that name!" Medyo galit na sabi ng isang lalaki.

"Why? Ikaw naman yon di'ba?" Mataray na sabi nung babae. Parang kay Sheanne.

"Shut up, Sheanne..." Kalmado na yung lalaki. Parang kay Traven na boses yun ah. "You know what's the best for now, Sheanne. She will suffer if she knows the truth. Di natin alam kung kailan nya maibabalik ang mga ala-ala nya." Then may narinig akong hikbi.

"M-Marami na syang pinagdaanan. And I hate myself na wala man lang ako, kami ni Gianna sa tabi nya nung nangangailangan sya. Gusto kong bumawi. K-Kala ko galit sya sa akin, pero hindi. Hindi sya nagtanim ng sama ng loob. Inintindi nya kami at pinagbigyan. Even we don't begged for it. She gave it wholeheartedly. And now, she is suffering again. A-Ayokong mabuhay sya uli sa k-kasinungalingan..." What are they talking about? Ako ba? Pinili ko na lang makinig. Hindi ako kumikibo at baka malaman nilang gising ako.

"But you know she'll suffer more..." Sabi ni Traven.

"P-Paano mo maipapaliwanag kung sakaling bumalik ang ala ala nya, ha? Paano?" Si Sheanne.

"That's why i'm planning to marry her. Before she regained her memory." Humina ang boses ni Traven sa dulo. Walang mag sink in sa utak ko sa mga pinaguusapan nila. Parang out of place ako.

"What?! Are you crazy?" Di makapaniwalang tanong ni Sheanne.

"Yes! I am!" Deklara ni Traven.

"I-I can't believe you..."

"That's the only way I know. Alam ko magiging masakit sa kanya pero unti unti kong ipaiintindi..." Paliwanag ni Traven.

"You know what? Di yon isang paraan. Pagiging selfish yon!" Rinig ko ang malalakas na yabag ng sapatos papalabas. Pero may sibabi pa sya bago isara ang pinto. "I wish... patahimikin ka na konsensya mo... Draven! Ah este Traven!" Idiniin nya yung dalawang pangalan. Sino yung Draven?

Then I felt someone sat beside me. Naramdaman ko ang paghawak nya sa kamay ko.

"I don't care if we both live in a lie. Basta masigurado ko ang seguridad mo at akin ka sa huli..." Gusto kong magtanong kung anong pinaguusapan at pinagsasabi nya. All I know was I'm bound to marry him.

Then a phone rang.

"Hello!" Si Traven, may tumatawag ata sa kanya.

"Oo!"

"Alright.... I'm on my way!" Sabi nito bago tinapos ang tawag.

"I'll be back, Gwen" bulong nito at hinalikan ako sa pisngi. Paglabas nya at nasigurado kong wala ng tao ay nagmulat na ako.

Matagal kong pinakatitigan yung kisame. Ano ba ako? Ano ba ang dapat kong paniwalaan? Bakit parang ang bigat bigat sa pakiramdam at ang hirap paniwalaan ng mga sinasabi nila?

I want to remember. I want to remember everything especially the precious ones. Feeling ko may nakalimutan akong mahalaga.

Di ko napansin na naluha na pala ako. Ang sakit sakit sa pakiramdam.

I wish there is someone that could lift my sadness. I wish there is someone that can make me remember everything. I wish there is someone that could wake me up in this endless dream.