ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

20.

ΚΡΙΣ

Έχεις νιώσει ποτέ θεατής της ίδιας σου της ζωής; Έχεις νιώσει ποτέ παγωμένος στην ροή του χρόνου αφήνοντας τα γεγονότα να κυλάνε μπρος στα μάτια σου δίχως να έχεις την δύναμη να σηκώσεις το χέρι και να σταματήσεις το κοκκάλωμα; Γιατί αυτό ακριβώς ήταν το αίσθημα που με είχε καταβάλει. Και όλα ξεκίνησαν λίγο μετά την κηδεία της βιολογικής μου μητέρας.

«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω» είπα στη Μαρί καθώς με κοίταζε θλιμμένη «ούτε εκείνον ούτε εσένα. Μου κρύψατε την αλήθεια. Με κάνατε 24 ολόκληρα χρόνια να πιστεύω ότι η μητέρα μου με εγκατέλειψε ενώ στην πραγματικότητα την διώξατε εσείς. Αυτή τη στιγμή δεν αντέχω ούτε να σηκώσω το βλέμμα μου πάνω σου και να σε αντικρίσω. Για αυτό φύγε και γύρνα πίσω στο σπίτι σου...» έστρεψα την πλάτη μου σε εκείνη χωρίς να την κοιτάξω. Χωρίς καν να της δώσω το περιθώριο να δικαιολογήσει τις πράξεις της. Εκείνη έφυγε. Μου έδωσε το χώρο που ζήτησα και εξαφανίστηκε από την ζωή μου γυρνώντας πίσω στην τέλεια δική της.

Οι μέρες περνούσαν ανάμεσα σε μεθύσια και ναρκωτικά που δεν γέμιζαν ούτε στο ελάχιστο το κενό που είχε αρχίσει να μεγαλώνει μέσα μου. Πήγαινα από το στούντιο ηχογράφησης σε πάρτι και μετά σε προτάσεις συνεργασίας για καινούριες ταινίες χωρίς να ξέρω τι πραγματικά ήθελα. Ίσως να προσπαθούσα να συνεχίσω την ζωή μου από εκεί που την άφησα. Αλλά στην πραγματικότητα η ζωή μου είχε αλλάξει μήνες τώρα. Η αιτία υπήρξε ένα μαγικό βράδυ που μου έδειξε την ομορφιά του να ανοίγεις την ψυχή σου σε κάποιον. Σε ακόμη μια ιδιαίτερη ψυχή που κούμπωνε με την δική σου με τρόπους που δεν μπορούσαν να περιγραφούν. Έτσι όταν εμφανίστηκε η Κίρστεν στην ζωή μου θέλησα να πιστέψω ότι ο πρώτος μου έρωτας θα μπορούσε να σταθεί ικανός να κάνει την καρδιά μου να χτυπήσει ξανά. Έστω και για μερικά λεπτά πριν σταματήσει για ακόμη μια φορά. Είχα άδικο.

Η Κίρστεν αποτελούσε καιρό τώρα μια φιγούρα του παρελθόντος μου που δεν ήταν πλέον ικανή να με κάνει να αισθανθώ το παραμικρό συναίσθημα. Ίσως η προδοσία της. Ίσως οι αυτοκαταστροφικές της τάσεις. Ίσως πάλι η Κλειώ είχαν σταθεί ικανά να με τραβήξουν μπροστά απομακρύνοντας με από το εύρος των συναισθημάτων που κάποτε είχα νιώσει για εκείνη.

Πέρασα μαζί της μια εβδομάδα. Και αυτή μου φάνηκε ατελείωτη πριν συνειδητοποιήσω ότι αυτό που ήθελα πραγματικά δεν μπορούσα να το έχω. Την έδιωξα από κοντά μου λέγοντας της την αλήθεια. Δεν μπορούσα να είμαι μαζί της γιατί απλούστατα αισθανόμουν αηδία με τον ίδιο μου τον εαυτό κάθε φορά που το έκανα. Και εκείνη, πιο ματαιόδοξη από ποτέ και με ελαφρώς πληγωμένο εγωισμό άνοιξε την πόρτα και έφυγε από την ζωή μου. Εκείνο το πρωινό στάθηκε σημαντικό για την ζωή μου για αρκετούς λόγους. Όμως καλύτερα είναι αυτοί να αναφερθούν στην ώρα τους.