Miliony razy to zapowiadano, tylko jednostki wierzyły w prawdopodobieństwo tego zdarzenia. To się dzieje za szybko. Nie wiem co ty tam na górze myślałeś wypuszczając na nasz świat wszystkich bogów śmierci. Jedna wielka Apokalipsa. Postawiłeś nam wy...
Było ich z pięciu, widziałam czterech mężczyzn i jedną kobietę.
Moje myśli musiały się teraz ograniczyć do walki, w którą wkraczam.
Może bym się zbliżyła do dowódcy, chyba on powinien najlepiej walczyć, wtedy natychmiast się rzucą za nim.
Stałam za drzewem przed nimi. Założyłam kaptur i wyciągnęłam ostrza, przejechałam o nie krawędziami, by dźwięk zwrócił ich uwagę.
- Słyszeliście to, to ktoś z was? - usłyszałam niski, zachrypnięty głos.
- Nie - odpowiedzieli wszyscy zgodnie.
Plan zadziałał, a ja zauważyłam zwrócone w moją stronę oczy Postirola, mogłam czerpać z nich wspomnienia, lecz aktualnie ta fala uczuć mogłaby mi tylko przeszkodzić. Przebiegłam między drzewami, a na koniec odbiłam się od jednego. Miałam nie robić nikomu większej krzywdy, więc tylko zamachnęłam się by zadać mu lekki cios, a jego dłonie były idealni odkryte.
No co, musiałam jakoś ich zaczepić.
Lecz wtedy broń została w uścisku Postirola co mnie zatrzymało. Nie powiem, siłę to on miał.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Kim i czym jesteś?!- krzyknął, lecz w tym momencie bardziej wbiłam sztylet - Aaa, co za..
-Uważaj, strzał z prawej - usłyszałam w słuchawce.
Odskoczyłam rzuciłam nóż w stronę osoby, która mnie zaatakowała, a dokładnie Mortalcia. Ukucnęłam przy większym pniu drzewa, teraz gęstość i ciemność lasu była dla mnie wielką korzyścią. Wyciągnęłam kolejne ostrza, słyszałam już strzały za sobą.
- Dzięki- powiedziałam do Macha, wzięłam głęboki oddech i wybiegłam.
Jeden sztylet poleciał w lewo , dwa kolejne prosto.
- Po co walczysz, jeśli na pewno przegrasz? Mamy przewagę!
- Szefie, dostałam! - zawołała w tym samym momencie Rogzi.
Wiedziałam, że tu liczył się każdy zmysł, chwila nieuwagi i kulka w łeb. Akurat zaszłam jedną osobę od tyłu i wbiłam jej kolejny nóż, w prawe ramię, był to chyba Pomotix.
- Szlag! - zawył.
- Nishoka uważaj!
Zauważyłam jak kolejna kula leci w moja stronę, chciałam uciec, lecz Pomo mi to uniemożliwił. Odłamek metalu trafił w mój bok.
Uwierzcie, zabolało, lecz nie to było teraz ważne. Adrenalina musiała mi mocno podskoczyć, bo po tym od razu się wyrwałam i ukryłam wśród drzew, w ciemności.
