Rains of Hatred (Celebrity Series #1)

Hatred 32

Chapter 32

Accept It

< REIGN >

Halos wala ako sa sarili matapos ang pag-uusap naming iyon ni Kuya. Malamya at naiiyak ako nang makauwi sa unit. Dumiretso ako sa sala at niyakap ng mahigpit ang unan. Sumubsob ako roon at mas lalong naiyak.

I understand all of his whimpers and disappointments of my work. I understand how anxious they were along the injustice death of my father. But in behalf of that, I just can't get a hold off on my career. I love being the part of Show Business. That was the reason why I live, I inspire, and why I awesomely become optimism and confident. I still can't unloved my career just because of that.

Hindi ko alam kung paano timbangin. Ayokong mamili. Isinasaalang ko ang rason ng aking pamilya at mas lalong isinasaalang ko ang puso ko sa career. I live for the two choices so I can't really composed a decision.

Natigil ako sa pag-iisip nang tumunog ang doorbell ng aking unit. Hindi ko pinansin iyon hanggang sa naging sunod-sunod ang bell. Bumuntong-hininga ako at tamad na bumangon saka tinungo ang pinto.

"Damn it..." namumungay na angil ni Jeb nang mabuksan ko ang pinto.

Pagod ko siyang tiningnan. Gusto ko na namang maiyak nang makita ko ang namumungay, pagod at naninimbang ang kanyang mga mata. He stared at me like I'm the most vulnerable thing he ever seen.

"Hi," I forced a smile.

Hindi siya ngumiti. Hindi rin siya nagsalita. Nanatili lamang ang naninimbang niyang tingin sa akin.

I sighed. "Come in."

His jaw clenched. Mas lalong lumalim ang paninitig niya sa akin.

"Why are you here? I told you to stay on my unit while I went out with Mamo." aniya.

"I am." sabi ko. "I just went out for a while. Dito na ako dumiretso nang makauwi."

"Why? Where did you came from?"

Hindi na ako nagsalita. Gumilid ako at iniawang ang pinto.

"Pasok ka."

Umiling siya. "Saan ka galing?"

"I have some drinks her--"

"Saan ka galing, Reign? I told you not to go out in my damn unit!"

"Sorry. Hindi ko lang matiis."

"What?"

"Pasok ka muna."

Nanggigigil na humakbang siya papalapit sa akin at marahas na hinila ang kamay ko. Natigilan ako nang mabangga ako sa kanyang dibdib.

"Tell me why you went out. Saan ka nagpunta at bakit hindi mo sinabi sa akin?" mariin niyang tanong at hinawakan ang aking braso. "And... namamaga ang mga mata mo. What the hell is happening, Reign?"

"I went to my Mom's house. I had misunderstanding with Kuya." simple kong sagot.

Natameme siya, naghihintay pa sa idudugtong ko. Nanatili ang titig niya sa akin hanggang sa wala na siyang nagawa kundi ang bumuntong-hininga nang wala na akong idinugtong.

"Do you want to talk about it?" maingat niyang tanong habang inaabot ang kamay ko.

Dahan-dahan akong umiling. I want to talk with it. Nasisiguro kong gusto kong pag-usapan iyon sa kanya. But just not now. I don't want to experience hard time thinking again about the pain that Kuya engrave on my system.

Marahan siyang tumango at hinawakan ang aking kamay.

"I understand. Come to my unit with me." aniya, mahinahon.