Rains of Hatred (Celebrity Series #1)

Hatred 39

Chapter 39

Was Cut

The days span so fast. Ang kaba at kilabot na dala ni Kaira sa buong sistema ko ay naroon pa rin. Nahihirapan akong alisin. Gayunpaman, pinilit ko. Hindi ko man lubos na napagtagumpayan, at least, medyo nawawala sa isip ko kapag naaabala ako.

With light and bloomy face, I looked at my self in the mirror. Hindi ko maitatangging sobra-sobra ang excitement na nararamdaman ko ngayong araw. Today is the last day of the week for the showing of the finally finished movie. Gusto ko sanang manood talaga sa VIP o kaya'y sa sinehan pero, naisip kong tama ang sinabi sa akin ni Jebriel no'ng nakaraang araw. Baka magkakagulo lang kapag nakita ako ng karamihan doon.

Ayoko namang mangyari iyon. Kaya kahit medyo napipilitan, I chose to stay in Jebriel's unit and just watch the full movie in the special channel.

"I'm so excited!" masaya kong sabi at saka tumakbo na papuntang sala.

Jebriel is not in the house. Pareho silang abala pa rin ni Mamo sa hindi ko malamang dahilan. Yeshen and Shanel are just in the corners of this house pero hindi ako sigurado kung anong ginagawa.

I happily turn on the TV and seated on the sofa to watch. Kinuha ko pa ang popcorn sa lamesa para mas feel ang panonood. I find myself very funny because before, yung mga movie ko na ako talaga ang bida ay hindi ko naman pinanonood. Ngayon na kahit extra na lang, mas excited pa. Though, I know the full situation. Hindi na kagaya ng dati ang career ko. Kaya nga, natatawa at naaawa na lang ako sa sarili.

I shifted on my seat when the movie started. Ngiti-ngiting ako kahit hindi naman humor ang genre ng movie. I suddenly feel so proud when minutes after the introduction, lumabas na roon si Jebriel.

He looks so firm, fearless, fierce and traditional in the movie. Gayunpaman ay nagsusumigaw ng kakisigan talaga ang katawan niya. It's amazing that even in every angles that taken, the pureness of his physical and masculinity's still evident. His dark, gloom and mysterious eyes are screaming such wild emotions, as well as his handsome face that brings different and valuable expressions needed in such film.

Lumapad ang ngiti ko nang makita rin ang scenes ni Ericka. She improved. Mabigat-bigat na ang mga role niya and I'm actually happy to her. She looks joyful in what she had reached right now.

Hindi ko tuloy maiwasang isipin na kung kailan ako bumagsak, saka pa siya sumikat. I have to admit that I also feel sad. Mas nakita ko kasi siyang mas gusto na nasa ganitong sitwasyon ako, dahil sa wakas ay nakamit na niya ang kasikatang pinapangarap niya.

Mapait akong ngumiti pero pinalis ko agad. I don't want to think any negativities right now. Gusto kong manood na muna ng matiwasay.

"Bitawan mo ako! Hayop ka! Sino ka ba? Saan mo kami dadalhin?" sigaw ni Kaira sa movie habang nagpupumiglas.

Tutok na tutok na ako sa scene na 'yon dahil alam kong doon na ako lalabas. Doon ko na sila ililigtas. My smile widen while waiting for my scene to appear... waiting... waiting... waiting.

But to my surprise, walang lumabas. Wala roon ang scene ko. Biglang nagskip ang scene mula no'ng naigapos na ng kidnapper ang KaiRon hanggang sa scene ng mga magulang nila na nagtatawag na ng pulis.

Hindi ko nakita ang scene ko roon. Hindi rin naipakita kong paano nailigtas sina KaiRon dahil inalisd doon ang existent ko.

My mouth parted in shock. Unti-unti kong pinroseso sa utak ang nangyari and when it turns into processing half, bumagsak ang buong resistensya ko. My breathing stopped... and when it returns to my system, parang sinakal ng sobrang higpit ang aking dibdib.