ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

21.

ΚΛΕΙΩ

Ένιωθα τα χέρια μου να τρέμουν. Τα έχωσα βιαστικά στις τσέπες του μπουφάν μου και συνέχισα να περπατάω. Ο ρυθμός μου μειωνόταν καθώς ο γνώριμος δρόμος που θα με οδηγούσε έξω από το σινεμά βρισκόταν πλέον μπροστά μου. Χρειαζόμουν λιγότερα από δύο λεπτά για να φτάσω. Και ακόμη δεν είχα πάρει την απόφαση εκείνη που έπρεπε. Δεν είχα αποφασίσει τι θα έλεγα στον Ντάνιελ σχετικά με εκείνο το φιλί. Δεν ήξερα καν αν έπρεπε να είμαι ειλικρινής μαζί του σχετικά με τα πραγματικά μου αισθήματα. Ανάθεμα σε Θέμη που με έχωσες σε αυτή την κατάσταση.

Το σινεμά εμφανίστηκε μπροστά μου. Αν και η απόσταση που είχα να διανύσω ακόμη ήταν αρκετή μπορούσα να διακρίνω την φιγούρα του Ντάνιελ με τον Θέμη δίπλα του. Γύρω τους αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί περιμένοντας την έναρξη της ταινίας με πρωταγωνιστή εκείνο τον τραγουδιστή που άρεσε τόσο στον κολλητό μου. Προσπάθησα να επικεντρώσω την σκέψη μου σε εκείνον τον τραγουδιστή. Ή στην υπόθεση της ταινίας που βασιζόταν στην ελληνική μυθολογία και ήμουν σίγουρη ότι θα είχε αποτύχει παταγωδώς να αποτυπώσει την ιστορία μας. Όμως ο Ντάνιελ μου χαμογέλασε όταν έπιασε με την άκρη του ματιού του την άφιξη μου. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου και μην μπορώντας να κάνω διαφορετικά τον αγκάλιασα φιλώντας τον σταυρωτά. Ξάφνου ένιωσα το άγχος που είχε ριζώσει μέσα μου τόσες μέρες να εξαφανίζεται. Και εκείνη η εκπληκτική αύρα που είχε ο Ντάνιελ να με κάνει να νιώθω ασφάλεια και οικειότητα. Ο Θέμης χαμογέλασε περνώντας το βλέμμα του πάνω από τους δύο μας ικανοποιημένος με το κατόρθωμα του.

«Πάμε μέσα;» ρώτησε τότε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Αφού προμηθευτήκαμε όλα τα απαραίτητα από το μπαρ του σινεμά και κατέληξα να κρατάω στην αγκαλιά μου μια τεράστια χάρτινη σακούλα με ποπ κορν κάθισα ανάμεσα στον Ντάνιελ και τον Θέμη. Οι δύο τους συζητούσαν έντονα γελώντας και προκαλώντας αρκετούς από τους ανθρώπους γύρω μας να μας κοιτάξουν έντονα ελπίζοντας ότι οι συζητήσεις μας δεν θα συνεχιστούν και κατά τη διάρκεια της ταινίας. Τα φώτα έσβησαν και οι ομιλίες σταμάτησαν. Οι διαφημίσεις που παίζοντας συνήθως πριν την ταινία γέμισαν την αίθουσα με δυνατή μουσική. Στις παύσεις μόνο μασουλήματα και αχνοί ήχοι ψιθύρων έφταναν στα αυτιά μου. Έστρεψα το κεφάλι μου και κοίταξα τον Ντάνιελ. Ίσως να ήταν η καλύτερη επιλογή μου για να ξεχάσω τον Βινς. Και καθώς η ώρα περνούσε και εκείνος καθόταν δίπλα μου η σκέψη αυτή εντεινόταν. Δίχως να το περιμένω, ίσως επειδή ένιωσε το βλέμμα μου πάνω του, έστρεψε το κεφάλι του προς το μέρος μου και με έπιασε επ΄ αυτοφώρω να τον κοιτάζω. Ή μάλλον να τον χαζεύω. Μου χαμογέλασε και χωρίς επιλογή έπιασε το χέρι μου μέσα στο τεράστιο δικό του. Με το δάχτυλο του χάιδεψε τον καρπό μου στέλνοντας ρίγη στο σώμα μου.