My Neighbor Is Vampire

42: Surprise 2

but here i am now..

"Do you regret it?"

naramdaman kong may yumakap sakin mula sa likod ko.. sa lamig palang ng katawan nya alam kong sya na to.

"No," i answered. at humarap ako sakanya. "i mean, never."

he smiled at me and kinuha ang kamay ko..

"I really wanted to tell the world how much i love you.." ang macho talaga ng boses nya.. ang lakas ng dating nya.. yung grabe para ka talagang manlalambot sa kilig ehh. "You're the only person na gusto kong ipagdamot sa buong mundo at the same time gusto kong ipakilala ka sakanila."

i hug him.. i don't really know what to say.. sobra lang talaga akong natutuwa.. he's really doing his best just to make our relationship perfect..

"C'mon.." he grab me and nag simula kaming maglakad.

"where are we going?" hindi sya sumagot dinala nya ko sa parking lot at pinapasok sa kotse nya. saan naman kaya kami pupunta?

pagpasok din nya sa kotse, ngumiti sya sakin. "Gusto lang kitang masolo." he said at pinaandar na nya yung car.

Parang sobrang perfect ng moment.. grabe.. hindi ko alam na eto pala talaga yung pakiramdam ng inlove.. sobrang magical.. sobrang extra-ordinary sa pakiramdam..

yung way namin, papunta sa Forest. pagdating namin sa bahay nila, nakita ko dun si Tito Karl na nakatayo sa pintuan. nakangiti si Draven na lumabas ng kotse at binuksan ang pintuan ko.

"Let's go?" he asked. sumunod naman ako sakanya.

"Everything's ready." Tito Karl said. he smiled at me at nilapitan ako. "Thank you for loving my son, Chloe. i hope you enjoy." pagkasabi nya nyan, umalis nadin sya.

nakangiti lang si Draven. ano nanaman kayang surpresa ng bampirang to?

Pagpasok namin, may mga petals ng roses sa sahig sinundan lang namin yun hanggang sa makarating kami sa Living room ng bahay nila, yung T.V nakabukas pero for sounds lang. yung tugtog pa is Perfect. may candle sa table dun at wine and syempre food. pinaupo ako ni Draven tapos sya din sa harapan ko.

"let's eat." he said.

"Bakit hindi nalang tayo sa school kumain?" i asked. nagpout naman sya na parang nalungkot sya sa sinabi ko.

"you don't like it? gusto mo dun nalang tayo sa School?"

"no, gusto ko naman. kaso bigla nating iniwan yung mga tao dun."

"Daddy and Tito Edward can manage that. gusto kitang masolo.. gusto ko dalawa lang tayong sabay kakain.. gusto ko maging perfect tong moment na to for us."

hinawakan nya yung kamay ko.. para akong kinukuryente. ganun yung pakiramdam.. feeling ko sasabog na yung puso ko sa sobrang saya.

"I love you so much, Winter." he smiled at me and nilagyan na nya ng food yung plato ko.

kumain lang kaming dalawa and after nakatambay kami sa labas, Naka-upo lang kami habang nakatingin sa langit. sumandal ako sa balikat nya at hinawakan naman nya yung mukha ko.

"You know what, I never imagine na hihilingin kong sana Vampire ka nalang." He said. napalingon naman ako sakanya. "kasi, i'm always wishing na sana Human ako. kaso wala eh, Vampire ako. you can be a vampire Winter, but i don't want to be selfish." nakatingin lang ako sakanya habang nagsasalita sya. he smiled at me.. "You deserve to live normal.. you deserve to be normal."

"So, Do you think you don't?" ako naman ang humawak sa mga kamay nya, "You deserve to be normal too."

"Pero hindi na yan mangyayari."