ဒီေန႔က ဗုဒၶဟူးေန႔မို႔ ေန႔လည္ပိုင္းအတန္းခ်ိန္မ႐ွိ။
အတန္းဆင္းမွ ဟိန္းျမတ္သူ ကိုေစာင့္ၿပီးစကားေျပာရမည္။ ျမဴႏွင္း တစ္ေယာက္ စာထဲစိတ္မပါေန။
နာရီကိုသာတၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္။အတန္းဆင္းခ်ိန္ကိုေမ်ွာ္ေနမိသည္။
ဆရာမကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူမ်ားထက္အရင္ အခန္းအျပင္ဘက္ေရာက္ေအာင္အေျပးေလးထြက္ခဲ့ၿပီး အေနာက္ဘက္ေလွကားမွ ဟိန္းျမတ္ထြက္အလာကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
အေနာက္ဘက္ေလွကားမွ ေယာက်္ားေလးမ်ားဆင္းတာမ်ားသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကမူ အေ႐ွ႕ဘက္တံခါးေပါက္ကိုသာအသံုးျပဳၾကတာမ်ားသည္။
ဟိန္းျမတ္ထြက္လာၿပီ။
သူကြၽန္မကိုျမင္သည္။ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
သူကြၽန္မေဘးကျဖတ္သြားေသာအခါ
"ငါတို႔ခဏေလာက္စကားေျပာရေအာင္"
ဟုသူၾကားရံုေလာက္ေျပာလိုက္သည္။
သူကြၽန္မကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
တခဏအၾကာတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားမ႐ွိၾကေတာ့။
ျမဴႏွင္း ႏွင့္ ဟိန္းျမတ္ သာက်န္သည္။"ငါဘာမွားတာ႐ွိလို႔လဲဟင္"
အရဲစြန္႔ၿပီးျမဴႏွင္းေမးလိုက္မိသည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔စိတ္ႀကိဳက္အကုန္ျပဳျပင္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား။ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ အခ်စ္ကို႐ွာမေတြ႔။
အၾကည့္ေတြကေအးစက္ေနသည္။"မ႐ွိပါဘူး"
သူက ေအးေအးစက္စက္ျပန္ေျဖလာသည္။
ဘာအမွားမွမ႐ွိဘဲ ဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရက္ရတာလဲ။"အဲ့ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ဘာျဖစ္လို႔.."
ျမဴႏွင္း အသံေတြတုန္ေနသည္။သူ႔ကိုေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ၿပီး လက္က်န္သံေယာဇဥ္ေငြ႔ေငြ႔ေလးမ်ား႐ွိဦးမလား႐ွာေဖြမိသည္။ သူဆိုတာ သူမ်ားကို အရမ္းအားနာတတ္တဲ့သူ။ သူ႔ေၾကာင့္သူမ်ားကိုမထိခိုက္ေစခ်င္ဘူးလို႔သူေျပာဖူးတယ္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Girl With Philophobia (completed)
Любовные романы(Zawgyi) ခ်စ္ရမွာေၾကာက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ နဲ႔ မခ်စ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ၿပီးေတာ့ ေနာင္တေတြတေပြ႔တပိုက္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကိုယ္မယံုဘူး ဘာလို႔လဲေမးရင္ အေျဖမ႐ွိဘူး ...