Sold To My Ex-Husband ✔

CHAPTER 11🌼

CHAPTER 11🌼

Nagising ako sa magandang kwarto. Inilibot ko ang paningin ko. Ang ganda parang nasa palasyo ako. Pero nasaan ako? Anong ginagawa ko dito?

Sinubukan Kong umupo pero biglang sumakit ang likod ko. Napabalik ako sa pagkakahiga. Ano na bang nangyare pagkatapos ng insidente? Wala akong matandaan.

Nakarinig ako ng pagbukas ng pinto. Napabaling ako doon. Pumasok ang magandang maid na nasa magandang uniporme.
Ngumiti ito saakin at yumukod.

"Good evening, young lady."

"H-ha?" Nginitian niya lang ako at lumapit sa intercom na nasa gilid ko.

"Queen Shandra and King Winston, the young lady is now awake. I repeat, the young lady is now awake."

Naguguluhang napatingin ako sakaniya. "Y-young lady? Sino?"

"Your parents is on the way here. Just wait and they will explain it to you later." Ngumiti ulit siya. "Do you need anything? Are you hungry or thirsty?" Tanong nito habang tinitingnan ang mga aparato'ng nakakabit saakin at ang monitor.

"N-nauuhaw ako."

Lumapit ulit ito sa intercom at nagsalita. "I need a glass of water. Faster."

Pagkasabi niya noon bumukas ang pinto at pumasok ang mag asawang napaka elegante sa mga suot. Screaming authority.

"Good Evening. King and queen." Yumukod ang maid na kaninang kasama ko. Atska ito lumabas ng pinto.

"Were glad you're awake." Anang babae. Masyadong kamukha ko.

"A-ano pong ginagawa ko dito? S-sino po kayo?"

"We are your real parents." Sagot ng lalaki.

Nanlaki ang mga mata ko. "Po? Naku baka nagkakamali lang po kayo." Tanggi ko.

Ngumiti sila. "No. Its crystal clear that you are my daughter I have the DNA test. Cythine, come in."

Bumukas ulit ang pinto at pumasok ang babaeng may dalang isang basong tubig. Nanlaki ang mga mata ko.

"Here's your water, Twin sister."

"Oh my god.." Hindi makapaniwalang bulalas ko. Kamukhang kamukha ko siya. Titig na titig ako sakaniya.

Ngumiti siya. "Welcome home Cytheria. I've miss you so much. At last, we found you." Niyakap niya ako. Hindi ako nakagalaw. Shock na shock ako. What the hell is happening?!

"Winston, your father saw you in the engagement party. He was shock seeing your face look like Cythine. So he thought you're our long lost daughter. And I know what happened to you in that party. Well, we'll talk about that some other time. Oh.. I miss you."

Tumulo ang luha niya at lumapit saakin. Hinaplos niya ang pisngi ko. "We are so lucky. We are searching for you so many years and now that we found you. I will protect you. I will love you." Niyakap niya ako kaya niyakap ko siya pabalik. Tumulo ang luha ko. Ang mga magulang ko.. May magulang ako.. May kapatid ako. Napaiyak ako. Gustong gusto ko nang magkaroon ng pamilya ulit. Matagal akong nangulila sa pamilya. Sa wakas. May mag-mamahal na saakin at papahalagahan ako.

"Welcome home my daughter."

Narrator's POV

Gulong gulo si Jairo. Hindi alam ang gagawin. Nakatalungko lang siya sa tuhod niya at nakaupo sa gilid. Si Veronica.

Sht. Inosente siya sa lahat ng ito. Wala siyang kasalanan. Ang tanga tanga ko.

Ginulo gulo niya ang buhok niya. Hayop na Mr. Choi iyon. Magbabayad siya.

Tumayo siya at mabilis na nagbihis. Pupuntahan niya si Veronica sa hospital. Babantayan niya ito.

"Where is Veronica Montero?"

"Kinuha na po siya ng mga magulang niya. Sa bahay nalang daw po nila icoconfine si Mrs. Montero."

Kumunot ang noo niya. Magulang? Wala na siyang magulang. "Wala siyang magulang."

"Po? Dumating po yung magulang niya dito kanina lang kasama po yung twin sister niya. Kamukhang kamukha nga ho niya e. Kaya po imposible ang sinasabi niyo. Maiwan ko na ho kayo Sir may gagawin pa ako." Umalis ito sa harap niya at pumunta sa harap ng monitor.

Napahilot siya sa sentido. Magulang? Sinong magulang?!

"Your just 2 years old back then when you're yaya lost you in park. She got home crying and apologising. We've search for you but the investigators didn't succeed to see you. Until we stop searching for you. But then, daddy mo lang pala makakahanap sayo."

Kwento niya habang tulak tulak ako gamit ang wheel chair. Inililibot niya ako sa buong palasyo.

Ngumiti ako. "Mababait po ang kumupkop saakin. Sina Nanay Imelda po at tatay Enteng. Mababait po sila Hindi po nila ako sinasaktan. Kahit po mahirap lang kami Hindi naman po sila nagkulang saakin. Mahal na mahal po nila ako. Kaso lang po maaga rin po silang kinuha saakin .. 18 years old po ako nung mamatay sila dahil po ma hit and run po sila habang papauwi po sila saamin. Kaya po Simula noon ako nalang po ang nagtaguyod sa sarili ko. Kaya Hindi narin po ako nagtapos sa pag aaral. 2nd year college po ako nung tumigil ako.
Nagtrabaho nalang po ako."

"I heard you have husband. Mr. Montero isn't?"

"O-opo. Uhmm.. Nagttrabaho po ako nung muntik na niya akong mabangga. Siya pa po yung galit. Tapos Simula nun lagi ko na po siyang nakikita kahit saan ako magpunta hindi ko po alam kung sinasadya niya po akong puntahan o nagkataon lang. Araw araw po kasi e. Tapos ayun po...uhh.. Dun na nga po nagsimula hanggang po naging asawa ko siya."

"And why does he marrying another woman?"

"5 years ago po nung nakidnapped ako nung kalaban niya. Limang taon po akong kinulong at pinahirapan doon nang hindi alam ng asawa ko. Ang alam po nila nagpakasal ako sa matandang kumidnapped saakin. Tapos po inilabas niya ako sa kulungan ko five years ago para sa Auction night. Pinabenta niya po ako. Binili po ako nung asawa ko sa halagang 10 billion dollars. Tapos iniuwi niya ako sa bahay para maghiganti. Pinahirapan niya rin po ako."
Hindi ako umiyak. Sanay na ako. Narinig ko siyang suminghot kaya napalingon ako sakaniya. Umiiyak siya.

"Mommy wag na po kayong umiyak. Tapos na po iyon."

"Im so sorry for what happened to you. If only your with us. That will never happened to you. We will threat you like a princess here."

"Wag niyo pong sisihin ang sarili niyo. Ang importante po. Nandito na ako. Nakabalik na po ako. Hayaan niyo na po sila."

"No honey. They will pay for what they did to you. All of them will rot in hell. We will take the hell in front of them. The don't know what Blu Empire capable of."