P.o.v. Joyce
Ik schrik wakker en lig op mijn bed. Mijn moeder zit naast me te snikken. Even staar ik haar aan en dan loopt ze weg. Ik blijf nog een half uur liggen en dan stap ik uit bed. Ik ben inderdaad uit de hel. Ik mag niet blij zijn. Ik mag niet lachen. Ik moet gewoon depressief zijn. 'Ja je bent niks waard en het mag niet' zegt de stem ik huil. Opeens hoor ik de voordeur keihard opengaan. "JOYCE WAAR BEN JE" schreeuwt een onbekende stem. "NEEE LAAT JOYCE" schreeuwt mijn moeder. Ik begin bang te worden en duik in de muur. Ik hoor het persoon naar boven komen. Ik kan door een klein gaatje zien wie er binnen stormt. De deur vliegt open. Er komt iemand binnen die net wat ouder is dan mij. Zou het mijn broer zijn? "Ik weet dat je hier bent" zegt hij. "Ik ben je broer, link" zegt hij. "Ik wilde even wat vragen" zegt hij opeens lief. het doet hem pijn want daarna zegt hij auw. Ik vertrouw hem niet. "VRAAG HET MAAR" schreeuw ik. "Ik weet niet waar je bent maar wil je even komen" zegt hij. "Nee want je vind me toch een kind uit de hel" zeg ik. "Ik wil echt even wat vragen kom je" zegt hij. Ik kruip als hij weg kijkt uit de muur. Als ik achter hem ga staan en hij draait om schrikt hij. Snel doet hij iets waardoor hij mij strak vast heeft. Ik probeer me los te wurgen maar het lukt niet. Ik wist dat hij niet te vertrouwen was. "Wat wil je van mij" zeg ik met een kille toon. "Hoe kwam je aan dat ondertekende papier" zegt hij. "Die liet iemand vallen in de winkel" zeg ik. "Waarom heb je me zo vast" zeg ik daarna. "Geen vragen" zegt hij. "Harm komt hier nooit meer of ik ontsla hem" zegt hij. Ontslaan. Is hij de baas van dat bedrijf waar ik niet goed genoeg voor was. Hij pakt me vast en doet mijn mouw omhoog. Op mijn Pools ziet hij dat verdomde teken. "Jij Kind uit de hel" zegt hij. Dan komt mijn moeder binnen. "BLIJF VAN HAAR AF" schreeuwt mijn moeder. "Ga weg moeder" zegt mijn broer kil. Mijn broer drukt zijn arm in de richtig van mijn moeder. "Anders gebeurd hetzelfde bij jou" zegt hij. Ik ben verward. Mijn moeder loopt weg. "JE KOMT ZELF UIT DE HEL" schreeuw ik. Ik heb tranen over mijn hele gezicht. "Wat heb je gedaan" zeg ik. Hij kijkt weg. Het lijkt hem pijn te doen. "Harm blijft hier weg" zegt hij en hij laat me los. Op mijn knieën blijf ik zitten. Verward. Harm niet meer zien op een of andere manier doet het pijn. Als link de deur uit is komt mijn moeder. "Waarom ben ik niet in het ziekenhuis" zeg ik snikkend als ze binnen komt. "Waar zijn mijn vriendinnen" zeg ik. "Waarom wist ik dit niet" zeg ik daarna en ik barst uit in tranen. "Wat is er met papa gebeurd" zeg ik. "Stil maar het komt goed. Ik heb je vriendinnen naar huis gestuurd en het ziekenhuis is gewoon niet veilig" zegt ze. "Ik mag niet blij zijn, ik kan niet blij zijn niks ik hoor gewoon in de hel thuis, stuur me terug" zeg ik. "Nee joyce dat zou ik niet eens willen. Jij bent echt wel een goed mens vanbinnen en je kan het zijn, al gaat dat pijn doen" zegt mijn moeder. Op het moment dat ik ja probeer te zeggen krijg ik een pijnscheut. Hoe ga ik dit doen. Het leven haat me. Alles haat me en ik kan er niks tegen doen. "Kan ik morgen weer een keer naar school" zeg ik. "Je kunt het proberen maar beloof me dat je terug komt als je het niet aan kan" zegt mijn moeder. Ik reageer niet. Ik denk er niet over na. Het gaat pijn doen. "Wat heeft mijn broer gedaan tot papa" zeg ik. Mijn moeder is stil. Ik denk dat ze niet wil antwoorden. Ik denk dat het haar pijn deed. Ik denk te veel. Soms vraag ik me af waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd. Ik haat mezelf en wil dood maar niks in me zegt ook dood te gaan. Soms vraag ik me waarom ik mezelf nog nooit heb gesneden. Ik ben niet depressief als wat ik altijd dacht. Ik ben gewoon de hel. Ik begin weer te huilen. Mijn moeder aait nog even over mijn rug en verlaat de kamer. "Waarom mag ik niet dood. Als ik toch niet blij mag zijn kan ik toch net zo goed dood" zeg ik snikkend. ik ga op mijn bed liggen. waarom nou weer. argg ik haat mijn leven.Wie had het geraden LINK de broer van joyce?!. Ik weet het niet want ik heb dit van tevoren geschreven. Ik wilde een one shot maken en hoeveel delen heb ik al. Ik met mijn inspiratie. Dit had ik allemaal al geschreven. Ow vandaar maaike dat er zo snel een deeltje komt. Ja vandaar ooit stopt dat. sadnesss
JE LEEST
Searching for a good story
FanfictionHet verhaal gaan over verschillende mensen die het lastig hebben. Ze zijn allemaal rond de 17. Ze hebben zijn via verschillende wegen verbonden. Zonder dat ze het weten. Door elkaar te ontmoeten komen ze weer op hun plek. Deel 1: voltooid