Searching for a good story

::44:: US ::44::

SKSKSKS IK KOM NU TEGEN HET EINDE VAN DIT BOEK AAN (IDK DIT DEEL OF HET VOLGENDE IDKK). IK VIND DAT HELEMAAL NIET LEUK MEHHHH (daarom late uploads xD)

P.o.v. Jer
We zijn vanochtend vroeg wakker gemaakt door link die blijkbaar een planning had gemaakt. Na het ontbijt zijn we met de bus naar onderaan de berg gegaan. "We kunnen eerst 300 meter omhoog met de takelbaan(of hoe dat heet). Geniet maar van het mooie uitzicht over dit prachtige Japanse eilandje. "Ik heb nog nooit zoiets moois gezien" zegt joyce aan de andere kant van de bak. Ze staat tussen der vriendinnen. Ik jer, jeremy en Harm zitten hier maar wat. Te kijken in het rond. Te denken. Het is hier zeker weten mooi. Ik denk dat ze hier in de winter skiën. Zelf heb ik niet zoveel meegenomen voor de tocht. Warme kleding, eten en drinken. Ja en de spullen om mee te klimmen. Ik heb nog nooit geklommen. Ik vraag me af of iemand dat hier ooit heeft gedaan. We hebben tot 12 uur vanavond. Daimy komt naar ons toe en Maaike strompelde der achterna. Een berg beklimmen met krukken ik wens der succes.

P.o.v. Joyce
Het voelt gek. Het is 3 uur en over 9 uur ben ik weg. Ik weet niet wat weg zijn betekend. Wordt ik ontvoerd, val ik in een lange coma, val ik gewoon dood? Ik hoop dat eerste maar om eerlijk te zijn denk ik dat laatste. Deze laatste dagen zijn vol geweest. Ik heb nieuwe mensen ontmoet. Ik heb tijd doorgebracht met vrienden. Dingen die ik 2 weken geleden wcht niet kon of hoopte. 2 weken geleden kon ik niet eens bedenken dat ik deze leuke dagen zou meemaken, 2 weken geleden had ik nooit gehoopt dat het zo zou gaan. 2 weken geleden had ik dit alles niet verwacht. Deze mensen hebben mij een nieuwe wereld laten zien. Eentje waarvan ik blij ben dat ik hem heb gezien. Ik ben verliefd geworden en ja het is voor ons niet een en ze leven nog lang en gelukkig. Maar om eerlijk te zijn ben ik dankbaar voor deze dagen. Ondanks de stres heb ik de leukste dagen ooit gehad. Ja ze komen nooit meer terug, maar als ik in staat ben om ze te onthouden doe ik dat voor altijd. Ik doe mijn mouw omhoog. Het teken geeft al dagen geen zwart licht meer. Het is wit geworden. Veel aandacht heb ik er niet aangegeven afgelopen dagen. Ik kijk om naar de tafel naast ons waar link zit te praten. Ik krijg even oogcontact met hem. Ik glimlach zacht maar daarna kijk ik weer naar het uitzicht. Door dit litteken is alles gebeurd. Alles wat maakt dat ik hier nu ben. Ondanks het veel pijn heeft het gebracht is dat nu weer weggewist door blijdschap. Deze dagen waren geweldig. Kijk waar ik ben gekomen. Ik zit hier in het hoogste restaurantje van Japan ergens op een berg. Ik houd een klimtocht naar de top met gestoorde maar geweldige mensen. Ik doe de klimtocht met mijn broer die ik nooit gekend heb, met lisanne die smoor geworden is op hem, met Daimy die ook smoor is op Jer, met Maaike die een gebroken been heeft en een berg op klimt en totaal niet smoor is (of misschien ook wel ze zegt van niet in ieder geval, ik hoop dat ik hun samen nog mag meemaken waarschijnlijk niet), samen met Jer en jeremy nieuwe vrienden die ik ontmoet heb. En om niet te vergeten met Harm. De jongen die ik tegen kwam in de supermarkt. Wat niet romantisch eigenlijk. I love him. En Idske die we hebben gelaten bij Joost. Ik snap nog steeds niet wat dat met elkaar te maken heeft.
Mijn hele leven heb ik het gehaat maar nu houd ik ervan.
Eigenlijk is mijn leven geweldig