Searching for a good story

::10:: this ::10::

P.o.v. Link
"ARGGGGGGG" schreeuw ik. Het is midden in de nacht en ik ben op kantoor. "Hoe kon ze. Waarom nu word het alleen maar erger" laat ik maar gaan slapen. Ik loop naar de kamer naast mijn kantoor. Daar staat en bed en kan ik prima slapen. Ik moet de volgende morgen nog een sollicitatie aanhoren.
Het is de volgende ochtend en ik zit fris aan mijn grote bureau als ik word gebeld dat de sollicitant kan komen. Ik accepteer het. Het is voor mij een erg belangrijke sollicitant want ze kan de baan krijgen om voor mij te noteren en koffie te halen enzo. Wanneer ze binnen komt heeft ze inderdaad koffie vast. Mijn favoriete smaak. Goede eerste indruk auw mijn arm let op link. "Hallo jij zou lisanne moeten zijn" zeg ik en ik geef haar een hand. Ze gaat zitten op de stoel die ik aanwijs. "En waarom denk jij perfect te zijn voor deze baan" zeg ik. Ze denkt even na en zegt. "Ik ben hier niet perfect voor. Ik denk alleen dat ik het zou kunnen". Zo wat een antwoord. "Je mag vandaag mee lopen om te kijken hoe het gaat. Vanavond besluit ik of ik je aan neem. Okay?" Zeg ik en ze knikt.
"Hier is mijn agenda dus nu ook jou agenda een soort van dus je ziet maar wat je doet" zeg ik. "Uhmm volgens deze agenda moet je over precies 10 minuten aan de andere kant van de stad zijn" zegt ze. "Owww laten we dan maar gaan zeg ik" en we lopen door naar beneden. Na tien minuten zijn we bij de afspraak. Lisanne noteert alles. Top. En zo verloopt de dag zon beetje. Het is nu 5 uur. De werk dag zit erop. Ik zie dat ze gespannen is want ze trilt. Dan laat ze de iPad vallen. Ik wil hem oprapen en zij ook. We botsen tegen elkaar. Ik wrijf over mijn hoofd en zeg niks. "En?" Zegt ze nieuwsgierig. "Ik weet het niet hoor ik bedoel" ze kijkt teleurgesteld. "Ne ik mag je wel denk ik dus je bent aangenomen" zeg ik. Auw denk ik. " ga nu maar naar huis ofzo" zeg ik en ze loopt weg. Ik ga weer zitten. Misschien moet ik hulp zoeken. Ik pak een boekje met nummers. Nummers van vrienden. Van toen ik nog vrienden had. Dit nummer moet ik bellen. Hun kunnen mij vast wel helpen.

P.o.v. Maaike
"Daim?" Zeg ik. We zitten in de auto opweg naar een of ander feestje. Het is georganiseerd door de man van de zus van de vrouw van de broer van onze vader. En daar moeten we heen. Die man heeft ook nog een broer met de vrouw van de broer van nog iemand. Oftewel driekwart ken ik daar niet en driekwart is niet eens familie. We zijn er bijna dus ik probeer daimy wakker te maken. Daimy en ik zijn tweeling zusjes. Je ziet het alleen niet direct. We zijn niet een eeneiige tweeling dus. "DAIMY" schreeuw ik weer. "Daimy je moet nu echt wakker worden we zijn er bijna" zeg ik. "Hmmm waar dan" antwoord ze. "Dat ene familie feestje waar we veel mensen niet kennen" zeg ik. Ze gaat recht op zitten. We rijden door een poort en komen op een grote oprit met een grote tuin. Deze mensen moeten rijk zijn. Wanneer de auto geparkeerd is op de parkeerplaats stappen we uit de auto. Onze ouders vertelde ons dat dit de mensen die het verst van onze familie zijn. Dus eigenlijk helemaal geen familie. Terwijl onze ouders zich voorstellen sluipen daimy en ik langs hun het huis in. "WoW dit huis is echt groot" zegt daimy. "Daim er is hier niemand ik denk dat het feestje buiten is" zeg ik aarzelend. "Nou en we kunnen toch binnen een beetje ontdekken" zegt ze en ze loopt door. Ik betwijfel of dit een goed idee is. Opeens horen we een stem. "Ey bro lang niet gesproken" zegt de ene stem. De andere stem die er veel op lijkt zegt. "Wie is het" waarop de eerste stem antwoord "kijk het is link". We luisteren het gesprek af. "Wat leuk" "ja ik wil je altijd helpen link alleen vandaag niet we hebben een familie feestje met allemaal mensen due we niet kennen" "ja i know beetje raar maar toch" "we kunnen morgen afspreken bij ons thuis" en zo ging het gesprek. Opeens gaat mijn telefoon af. "HE WIE WAS DAT. Er is toch niemand in huis jer" zegt een stem. Snel verstoppen we ons in een kast. Ik kijk naar van wie ik een berichtje heb. Het joyce dus het zou vast wel belangrijk zijn. Ik laat het zien aan daimy die fluistert. "Moeten we zo even bekijken. Ik kijk door een gaatje die in de kast zit. "HEE LAAT JE ZIEN. HET FEESTJE IS BUITEN HOOR" schreeuwt die ene jer. Volgens mij heet ie jer want dat zei die ander tegen hem. Ik zie twee jongens lang komen. Gok ze ongeveer onze leeftijd. Ze lijken precies op elkaar dus zou ook wel een tweeling zijn. "Jeremy weet je zeker dat je iets hoorde" zegt jer. wow ik kan ze uit elkaar halen. "uhmm maik ik moeten niezen" fluistert daimy opeens. "please do" wil ik terug fluisteren maar dan niest ze keihard. ik zie jer en jeremy op ons aflopen. ik doe mijn handen voor mijn hoofd en merk nog net dat de kast open word getrokken.