Searching for a good story

::26:: she ::26::

p.o.v. Jeremy

Ik staar een beetje naar Maaike. Raar kind. Ik mag haar wel. Wanneer ik om mij heen kijk om Jer en Daimy te zoeken, zie ik Jer kruipen naar het o ooo stroomkastje. Een paar seconden later gaat het licht uit. Gelukkig heb ik deze bibliotheek in mijn hoofd getekend dus ook zonder dat ik iets zie weet ik waar ik heen moet. "DAIMYYYYY" schreeuwt maaike. Aan het geluid te horen staat ze daar ergens bij kast 8a. Ik hoor wat gegiegel. "DAIMYYYYY" schreeuwt ze weer. Misschien moet ik haar helpen. Als ik naast haar sta, wat ze denk ik niet merkt, schreeuwt ze nog een keer keihard in mijn oor. "HEEEEEEEEELLLLLPPPP". Ik ga nog doof van haar worden en als ik dat al kan vaststellen wanneer ik iemand iets van 24 uur ken, gaat het echt zo worden. "We moeten die kant op" zeg ik. Verschikt kijkt ze om haar heen. Ze ziet niks denk ik. Met luide stappen strompel ik richting de uitgang. "Gebeurd dit vaker?" zegt ze opeens. "Nee" zeg ik. "Waarom weet je de weg hier dan in het donker?"Zegt ze dan. "Omdat uhmm ja van gister weet je wel dat gebeurd vaker" Zeg ik. "Owww" zegt ze maar ze kan het niet afmaken omdat er een of ander spook boe zegt. Neem maar aan dat dat Jer is. Ik schrok niet maar Maaike wel denk ik want ze ligt in mijn armen. Van binnen lach ik mij dood alleen laat ik dat niet horen. "LAAT ME LOS SUKKEL" schreeuwt ze. Sukkel zo zo. "Oke" zeg ik en ik laat haar op de grond vallen. "AUW JE HAD MIJ OOK GEWOON KUNNEN NEERZETTEN" schreeuwt ze. Ik wil echt lachen maar doe het dus niet. Ik help haar omhoog. Als we er bijna zijn pufft ze even "Eindelijk" ze had er dus geen zin in. Als ik het koud begin te krijgen kijk ik naar mijn hand. Ow we lopen hand in hand haha. Als we er zijn zeg ik "weet je dat je handen heel koud zijn". Eerst kijkt ze me heel bang aan. Ik kijk voor een seconden in haar groen, grijs, goed blauwe ogen. Het heeft veel kleuren. Dit heb ik gezien toen ze boek aan het lezen was. Ze kijkt verschrikt naar onze handen. Daarna begint ze heel lang heel hard te gillen en rondjes te rennen. "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHH" schreeuwt ze dus (ja dit is geplakt. je mag tellen het zijn evenveel a's 😊). Daimy komt zuchtend aanrennen en Jer verbaasd. Wat ik snap want ik begrijp ook niet helemaal waarom ze schreeuwt. Ik pak Maaike stevig vast en ze blijft maar schreeuwen. Zei het al toch raar kind maar ook wel leuk. Ik zet haar op een stoel en bind haar vast en plak wat tape op haar mond. Nu wachten tot ze rustig word. Na vijf minuten staart ze ons rustig aan. Wanneer ze bij mijn hoofd komt draait ze debiel haar stoel om of zoiets. "Wat doe je nou dan" zegt Daimy. we kijken allemaal naar hoe ze omgedraaid zit. Ze zwijgt want er zit tape op haar mond. "Whoehoe aarde aan Maaike" zegt Daimy daarna. Ze zwijgt nog steeds en wijs naar de tape. Daimy haalt hem weg. "ik ben boos op jullie" zegt maaike. "waarom" zegt daimy. "omdat ik mij dood heb geschrokken" zegt maaike. "dus je schrok zo hard van ons die op dat moment er niet eens waren" zegt jer. "nee toen schrok ik ergens anders van" zegt maaike. "en waarom ben je boos op mij?" zeg ik. "omdat je mij aanraakte en liet vallen en daarna me nog een keer aanraakte" zegt ze. "jij sprong ik mijn armen en ik moest je los laten en hielp je daarna omhoog. toen lied jij mijn hand niet los" zeg ik. daimy en jer kijken mij verbaasd aan. "aawwww wat schattig" zegt daimy. boos kijk ik haar aan."NEEEEEEEEEEEEE" schreeuwt maaike. "ow dus daarom was je boos" zegt daimy na maaike haar geschreeuw. "ja hmpfff" zegt maaike want ik plak de tape weer op haar mond. "beter zo"zegt jer die haar van de stoel afhaalt. Daimy pakt haar stevig vast, alle raakt ze los. ze rent vol mijn kant op en ik pak haar. Een zucht verlaat haar mond. Ik til haar op en breng haar naar boven. Ik leg haar op haar matras en daarna sluiten we de deur. Daimy gilt nog iets maar ik boei niet. Ik heb wel betere dingen te doen.