More Than One Night ~Night series~

22

{Noah}

Ik maak Milou wakker door middel van een kus op haar lippen.

'Wat is er?' mompelt ze slaperig terwijl ze haar ogen opent.

'Ik moet gaan' zeg ik tegen haar.

'Hoe laat is het?' verzucht ze.

'Half acht' antwoord ik.

'Ontbijt eerst en neem een douche' zegt Milou terwijl ze overeind krabbelt.

'Dat is echt niet nodig' zeg ik tegen haar.

'Ik sta erop' zegt Milou. 'Ik laat je hier niet weggaan zonder ontbijt en een douche.'

'Oke' geef ik aan haar toe. Milou glimlacht en drukt een kus op mijn lippen waarna ze het dekbed van ons afslaat. Als ze wilt opstaan hou ik haar tegen.

'Als ik dan toch te laat kom...' mompel ik en ik druk mijn lippen tegen de hare. Milou glimlacht en beantwoordt mijn kus meteen. Aangezien we elkaar drie dagen niet gaan zien wil ik er nu het beste van maken. Drie dagen klinkt misschien niet lang, en dat is het ook niet. Maar wel als het om Kerst gaat.

'Noah' mompelt Milou tegen mijn lippen aan. Ik laat haar los en kijk haar vragend aan.

'Wat is er?' vraag ik.

'Niks.' Met die woorden zoent Milou me weer. Ik laat mijn hand onder haar shirt glijden, maar haal hem al snel weer weg. Ik wil het anders doen. En daarvoor hebben we meer tijd nodig. Langzaam laat ik Milou los.

'Ik hou van je' vertel ik haar.

'Ik ook van jou' glimlacht ze. 'Laten we gaan ontbijten.' Ik knik en we stappen uit bed. Milou trekt haar badjas aan en ik trek mijn shirt aan waarna we de trap af lopen naar beneden.

Al snel zitten Milou en ik aan de keukentafel te ontbijten. We praten over van alles en nog wat.

'Moet jij eigenlijk nog werken tot nieuw jaar?' vraag ik waarop Milou haar hoofd schudt.

'Ik heb vrij genomen, jij?'

'Ik ook.' Na het ontbijt besluiten we te douchen. Terwijl de douche opwarmt trek ik mijn kleding uit en stap dan onder de warme stralen.

'Kom je nog?' vraag ik aan Milou. Ze knikt en trekt haar kleding uit tot niets haar lichaam nog bedekt. Milou stapt bij me onder de douche en laat haar handen door mijn inmiddels natte haren glijden.

'Noah' begint ze. 'Er is iets dat je moet weten.' Ik kijk haar vragend aan.

'Wat dan?' vraag ik. Ze zucht en slaat haar ogen neer.

'Ik weet niet goed hoe ik het moet vertellen' mompelt ze. 'Ik voel me ook zo egoïstisch, maar ik-'

'Milou, waar heb je het over?' onderbreek ik haar. 'Wat is er?'

'Mijn ouders willen verhuizen' zegt ze zacht. 'Naar Rotterdam.' Een teleurstellend gevoel overvalt me.

'Ik...' stamel ik. 'Maar dat betekent...' Milou knikt. We zullen elkaar dan nog maar heel weinig zien.

'Ik had nooit iets met je moeten beginnen' prevelt ze met waterige ogen. 'We zullen elkaar amper nog zien. Ik ben zo'n egoïstische trut.'

'Dat is wel het laatste wat je bent' zeg ik tegen haar. 'Het komt allemaal wel goed. Maar staat het echt al vast?'

'Mijn ouders zijn nu al een tijdje naar huizen aan het kijken' vertelt ze. 'Ik zeg over alles dat ik het niet leuk vind. Ik probeer zoveel mogelijk tijd te rekken.'

'En je examens dan?' vraag ik.

'Ik blijf sowieso hier voor mijn examens' legt ze uit. 'Dat hebben ze me beloofd. Maar als ik ga studeren... Dan wordt dat waarschijnlijk in Rotterdam.'

'We komen er wel uit' mompel ik. 'Het komt goed.' Ik druk een kus op haar voorhoofd en sla mijn armen om haar middel heen. Opgeven is geen optie voor mij, nooit geweest. Milou is de ware voor mij, ik voel het met alles wat ik in me heb. Al zijn we nog maar net bij elkaar, het klopt gewoon. Ik zal voor haar blijven vechten, wat er ook gebeurd. Ik heb nog nooit zoveel voor iemand gevoeld.

'Ik heb zoveel geluk met jou' fluistert Milou. 'Je bent echt geweldig.'

'Jij ook' vertel ik haar. 'En weetje, al zou je verhuizen. Ik heb een auto. Ik kom je gewoon elke week opzoeken.' Milou glimlacht en drukt een kus op mijn lippen.

'Laten we ons gaan wassen' zegt ze dan.

Zo'n uur later sta ik op het station. Ik mag nog steeds niet officieel alleen in mijn auto rijden. Nederland is soms zo achterlijk met zulk soort dingen. Ik heb mijn rijbewijs al een jaar en ik moet nog steeds met een volwassene ernaast zitten.

'Tot eh...' zeg ik tegen Milou. 'Over drie dagen of zo?' Ze knikt en duwt een zachte kus tegen mijn lippen.

'Misschien kunnen we elkaar tussen alle familiegekte door nog wel even zien' zegt ze. Ik knik en glimlach. Wanneer mijn trein aan komt rijden zucht ik diep.

'Ik moet gaan' zeg ik en ik druk nog een kus op haar lippen. 'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou' glimlacht Milou. Ze kijkt me na tot ik in de trein zit en de trein wegrijdt.

Bij mijn vaders huis aangekomen bel ik aan. Al snel gaat de deur open en staat mijn vader met Sue in zijn armen in de deuropening.

'Noah!' zegt hij blij. 'Fijn je te zien!'

'Hey' begroet ik hem waarna ik me op Sue richt.

'Waar is Milou?' vraagt ze met een pruillip.

'Ben je niet blij mij te zien?' lach ik.

'Jawel, maar Milou is lief' zegt ze. Mijn vader lacht en geeft Sue aan mij.

'Milou is bij haar papa en mama om Kerst te vieren' leg ik haar uit. 'Ze komt snel nog een keertje hierheen, goed?' Sue knikt en ik zet haar op de grond waarna ik mijn jas en schoenen uittrek. Mijn tas neem ik mee naar de woonkamer aangezien daar alle cadeaus inzitten.

'Heey, Noah' begroet Ashley me. 'Hoe gaat het?'

'Goed' antwoord ik. 'Met jullie?'

'Ook goed' glimlacht ze.

'Gaan we nu de cadeautjes doen?' vraagt Sue hoopvol.

'Dat doen we altijd na het eten' zegt Ashley. Ik grinnik en neem plaats op de bank.

'Dus Noah, hoe is het met Milou?' vraagt mijn vader terwijl hij op de stoel tegenover me plaatsneemt.

'Tussen ons gaat het goed' zeg ik. 'Alleen ze gaat misschien verhuizen naar Rotterdam.'

'Oh, wanneer?' vraagt mijn vader.

'Na de examens' zucht ik. 'Het is wel klote dat je dan niet gewoon even snel naar elkaar toe kan.'

'Is op kamers gaan niks?' bemoeit Ashley zich ermee. 'Rotterdam is sowieso een goede studentenstad.'

'Ja, maar op kamers gaan is duur' zucht ik.

'En als je nou met Milou samen voor een appartementje gaat kijken?' vraagt mijn vader.

'Is het dan nog niet wat vroeg om samen te gaan wonen?' vraagt Ashley. Mijn vader haalt zijn schouders op.

'Als het voor hen goed voelt.'

'We hebben nog wel even om erover na te denken' zeg ik. 'Misschien gaat de verhuizing niet eens door.' Ashley en mijn vader knikken.