More Than One Night ~Night series~

2.20

{Noah}

Ik weet niet eens hoe laat het is als ik thuiskom, maar het boeit me niets. Eenmaal binnen trek ik mijn jas en schoenen uit.

'Noah!' Ik kijk op en zie Milou snel naar me toelopen. 'Waar was je? Ik was zó ongerust!'

'Misschien moest je dan maar naar Tristan gaan!' zeg ik. 'Hij wil je vast wel gerust stellen.'

'Wat?' vraagt Milou verbaasd. Ik schud mijn hoofd.

'Niet doen' zeg ik. 'Je weet dondersgoed wat er aan de hand is.'

'Nee, waar heb je het over?' vraagt Milou.

'Dat je Tristan neukt!' roep ik uit. 'Zonder enige fucking moeite!'

'Waar haal je deze onzin vandaan?'

'Lieg verdomme niet tegen me!' zeg ik en voor ik het weet neemt de woede het van me over en raakt mijn platte hand haar wang. Milou kijkt me geschrokken aan terwijl haar hand naar haar wang glijdt. Tranen vullen haar groene ogen. Voor een aantal seconden staart ze me verbijsterd aan voor er een traan uit haar ooghoek ontsnapt en ze het appartement uit rent.

'Fuck!' roep ik terwijl ik mijn vuist hard de muur laat raken. Ik pak mijn telefoon. Ik weet niet eens wat ik hiermee moet, dus ik gooi hem neer op tafel. Vervolgens smijt ik een stoel tegen de grond, maar het geeft me geen voldoening, dus de tafel volgt al snel.

{Milou}

Tranen rollen over mijn wangen terwijl ik het gebouw uitloop. Ik begrijp het niet. Hoe komt Noah erbij dat ik vreemdga met Tristan? We hebben alleen een keer gepraat, omdat hij Stella leuk vindt. Ik heb hem gewoon advies gegeven. Ik zou nooit vreemdgaan. Mijn telefoon ligt nog binnen, dus ik kan ook niemand bellen.

Ik zucht diep en neem plaats op een bankje. Ik hoop met heel mijn hart dat er geen creep langsloopt nu. Het wordt alweer bijna licht buiten, gelukkig.

'Milou?' Ik kijk op en zie Ethan aan komen lopen.

'Hé, wat is er gebeurd?' vraagt hij bezorgd terwijl hij naast me komt zitten.

'Noah...' breng ik met een trillende stem uit. 'Hij...'

'Hij heeft wat?' vraagt Ethan. 'Milou, wat heb je op je wang? Heeft Noah dat gedaan?' Ik knik waarna ik in tranen uitbarst.

'Hij...' stamel ik. 'Hij heeft me geslagen.'

'Wát?' roept Ethan uit. 'Waarom?'

'Hij denkt dat ik vreemdga' mompel ik.

'Oke, wacht even' zegt Ethan. 'We praten zo wel verder. We gaan eerst naar mijn appartement. Het is veel te koud buiten.' Ik knik en Ethan helpt me overeind.

Zo'n kwartier later zit ik op de bank met een glas water bij Ethan thuis.

'Oke, vertel' zegt Ethan terwijl hij naast me komt zitten.

'Noah kwam net straalbezopen thuis' leg ik uit. 'Ik was dood ongerust en had hem al dertig keer gebeld, maar hij nam niet op. En toen hij thuiskwam was hij zó boos op me. Hij zei dat ik ben vreemdgegaan met Tristan. Maar ik heb dat nooit gedaan, dus dat zei ik tegen hem. En toen zei hij dat ik niet moest liegen en toen...' Ik veeg de tranen in mijn ogen weg.

'Maar hoe komt hij erbij dat je vreemdgaat dan?' vraagt Ethan.

'Ik weet het niet' zeg ik. 'Ik heb alleen een keer met Tristan gepraat, omdat hij een vriendin van mij leuk vindt maar niet zo goed weet wat hij moet doen.'

'Heb je dat ook tegen Noah gezegd?' vraagt Ethan. Ik schud mijn hoofd.

'Hij gaf me de kans niet' zeg ik. 'Maar ik zou nooit vreemdgaan. Ik hou van hem.'

'Ik weet het' zegt Ethan. 'Maar Milou, jij zou boos moeten zijn op hem en niet andersom.' Ik kijk hem vragend aan.

'Als hij hoort dat jij vreemdgaat moet hij met je praten, en zich niet lam zuipen en straalbezopen thuiskomen. En hij heeft al helemaal het recht niet om je te slaan.'

'Ik weet niet wat ik nu moet doen' geef ik toe. 'Ik wil niet naar huis.'

'Ik kan wel met je meegaan?' stelt Ethan voor. 'Dan zal ik wat rede praten in hem.' Ik knik en glimlach dankbaar.

Wanneer we voor het appartement staan zucht ik diep.

'Ik ben bij je' zegt Ethan. 'Hij gaat niks doen.' Ik knik en open dan de deur. Meteen word ik verwelkomd door een puinhoop. De stoelen en tafel liggen op de grond. Alles wat op de tafel lag ligt ook overal en nergens verspreid over de vloer.

'Noah!' roept Ethan. De slaapkamerdeur gaat open en Noah komt eruit. Mijn hartslag gaat omhoog als hij op ons afloopt.

'Oh, ga je nu met Ethan?' vraagt Noah. 'Nu snap ik waarom Tristan je een slet noemde. Je springt van de een naar de ander. Oh ja, en bovendien heb je seks voor geld.'

'Noah, doe normaal' zegt Ethan. 'Milou heeft niks verkeerd gedaan.'

'Oh, jij noemt vreemdgaan niks verkeerds?' lacht Noah schamper.

'Ze is niet vreemdgegaan' zegt Ethan. 'Je had naar haar moeten luisteren. En wat ze ook heeft gedaan, je had haar verdomme niet mogen slaan! Ben je niet goed bij je hoofd?'

'Oh, dus Tristan lult maar wat' zegt Noah. 'Die klap verdiende je.' Noah kijkt me recht in mijn ogen aan. Zijn ogen zijn gevuld met woede. Er is geen greintje spijt te bekennen.

'Ik weet niet eens waarom ik hier nog ben' breng ik uit. 'Ik ben er fucking elke dag voor je, dag in dag uit. Ik probeer je te helpen met je verslaving. Ik heb alles op me genomen, voor jou! Zodat jij het niet te zwaar hebt! Maar zodra je iets hoort ben ik je kwijt. Je komt niet eens naar mij toe om te praten! Nee, je komt straalbezopen thuis. Hoe is dat eerlijk? Ik heb verdomme alles voor je over, en jij gaat er zo mee om.' Ik veeg de tranen van mijn wangen.

'Ik wil niks meer met je te maken hebben' zeg ik dan. 'Het is klaar. Geloof wat je wilt geloven. Ik ga er niet meer voor vechten. Ik ben op.' Met die woorden pak ik mijn telefoon en loop het appartement uit.