Chapter 22

2.2K 270 15
                                    

 *Τραγούδι για το κεφάλαιο αυτό(σε επανάληψη):

Evanescence-Going Under*

___________________

«Α-αποκλείεται.» είπε ψιθυριστά αλλά ταυτοχρόνως με τον Harry που την είχε πλησιάσει και είχε τραβήξει μερικές μπούκλες που είχαν πέσει στο πρόσωπο της, τι ειρωνεία, κάποτε χάιδευε εκείνη τις μπούκλες του και της έπαιρνε από το πρόσωπο του για να τον χαζέψει, τότε, τότε που ήταν και οι δύο τόσο ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.

«Είσαι..» προσπάθησε να μιλήσει μα του ήταν αδύνατο,  δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο του όπως ακριβώς έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και στην Eva. «Είσαι..» επανέλαβε. «Ζωντανή.» τόνισε την λέξη τούτη ενώ έμεινε να την κοιτά σοκαρισμένος.

«Όχι!» ούρλιαξε δυνατά ενώ ξέσπασε έντονα σε κλάματα, τα χέρια της τον έσπρωξαν προς τα πίσω ενώ εκείνος παραπάτησε και έριξε την φωτογραφική κάτω, σπάζοντας τη αμέσως. Το σώμα της Eva κινήθηκε γρήγορα μακριά από το σκηνικό, άρχισε να τρέχει με προορισμό την έξοδο, μη δίνοντας σημασία στον Harry που την φώναζε δυνατά αλλά και έπειτα στον Conor που έκανε το ίδιο.

Το σώμα της βγήκε έξω από το κτήριο και τρέχοντας σαν μανιακή βγήκε στα δεξιά της από το στενάκι. «EVAAAA!» ο Harry έτρεχε πίσω της και ούρλιαζε μέσα από τα αναφιλητά του. Η Eva τον άκουγε, μα δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ακόμη καλά τι γινόταν.

Ένιωθε περίεργα. Πολύ περίεργα.

Το κεφάλι της βούιζε ενώ συνοδευόταν και από άλλους τραχύ ήχους, την κοφτή και λαχανιασμένη ανάσα της, τον θόρυβο που έκαναν οι γυμνές πατούσες της κάθε φορά που πάταγε κάτω στο τσιμέντο ενώ έτρεχε στον δρόμο. Τα κορναρίσματα, οι άνθρωποι που εμφανιζόντουσαν σαν εμπόδιο στο δρόμο της και έπεφτε πάνω τους. Όλα αυτά.

«Όχι..όχι..» έλεγε ξανά και ξανά μη μπορώντας να πιστέψει πως τον συνάντησε. Τελικά ο κόσμος είναι πολύ μικρός. Τελικά όλα τα όνειρα που είχε δει με εκείνον και την Derma ήταν όλα προφητικά. Όλα.

«H Derma!» της ήρθε αναλαμπή και φώναξε ενώ σταμάτησε ξαφνικά στην μέση του δρόμου. Μια έντονη κόρνα ακούστηκε και ένα αμάξι σταμάτησε δίπλα της, παγωμένη .. γύρισε το κεφάλι της αργά και είδε πως για λίγο δεν είχε βρεθεί πάνω στο καπό του ταξί αυτού.

«Eva! Eva!» η ίδια φωνή ακουγόταν πίσω της να φωνάζει, η φωνή που είχε ξεχάσει τόσο καιρό, μα ήθελε τόσο να ξανά ακούσει.. απλά δεν ήταν καθόλου έτοιμη. Το σώμα της τινάχτηκε στο άκουσμα αυτό και άρχισε πάλι να τρέχει ανάμεσα από τον κόσμο, ανάμεσα από τον θόρυβο των κόρνων που άφηναν τα αυτοκίνητα.

ALIVE 2-The MiddleWhere stories live. Discover now