ALIVE 2－The Middle

Chapter 19

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

Coldplay-Trouble*

______________

To σώμα του ήταν καθισμένο στο καναπέ, σκοτάδι απλωνόταν γύρω στο υπόλοιπο σαλόνι.. πάνω στα πόδια του είχε αφήσει εκείνο το μπλε βιβλιαράκι ανοιχτό στην σελίδα 88. Στη σελίδα εκείνη που εξηγούσε τι είναι ένας soulmate.

Μαζί με το σκοτάδι, τριγύρω απλωνόταν και μια εκνευριστική ησυχία. Το δάχτυλο του άγγιξε την σελίδα ενώ τράβηξε με το άλλο του χέρι το βιβλίο πιο κοντά του και άρχισε να ξανά διαβάζει.

‘Τι είναι ένας soulmate;’ Πέρασε αυτήν την πρόταση γρήγορα, μιας και δεν είχε και πολύ σημασία για εκείνον, η ερώτηση τούτη 'στρίμωχνε' ήδη το μυαλό του. 

‘Είναι σαν ένας κολλητός/καλύτερος φίλος αλλά κάτι περισσότερο. Δύο δυνατά χέρια τυλίχτηκαν γύρω από το κορμί της, μια απαλή αλλά συγχρόνως διακριτική μυρωδιά εισχώρησε στα ρουθούνια της..ήξερε ακριβώς ποιος ήταν, το κεφάλι της γύρισε αργά προς τα δεξιά και στηρίχτηκε στον ώμο της αντικρίζοντας δύο σμαραγδένια μάτια να έχουν ‘ενωθεί’ με τα δικά της..

Είναι εκείνο το άτομο στον κόσμο που σε ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. «Eva..» ακούστηκε η φωνή του Harry γεμάτη ανησυχία, το πρόσωπο της σηκώθηκε αργά και γύρισε να τον κοιτάξει. «Ξέρω πόσο πονάς, ξέρω..Μα Μου είπες πως απλά ήθελες να έρθεις εδώ για να τον επισκευθείς. Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι σε παρακαλώ μωρό μου.» την έφερε στην αγκαλιά του και εκείνη έκλαψε πιο πολύ.

Είναι εκείνο το άτομο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η Eva έκανε ένα βήμα πίσω και έκλεισε για λίγο τα μάτια της κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά, «Μα Harry..πως μπορείς να το σκέφτεσαι αυτό; Έχω μετανιώσει για όλα.. για όλη την αλήθεια που σου έκρυψα..Σε αγαπώ πολύ, πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό, είσαι όλη μου η ζωή! Συγχώρα με..» τον παρακάλεσε όπως ένα μικρό παιδί ..

Όχι, βασικά δεν σε κάνει /εκείνος/ καλύτερο άνθρωπο. «Δεν ξέρω Eva, δεν ξέρω τίποτε, νομίζω πως ότι βλέπω τώρα μπροστά μου είναι ένα ψέμα..είναι ένα τεράστιο ψέμα..μα και να σε συγχωρέσω δεν θα μπορέσω να σε ξανά εμπιστευτώ..ΠΟΤΕ!» τόνισε και προχώρησε μακριά από το γραφείο του έως το σημείο που στεκόταν εκείνη.

Το κάνεις εσύ ο ίδιος/μόνος σου, επειδή αυτό το άτομο σε εμπνέει. «Αυτή ήταν η πιο μοναδική και μαγευτική στιγμή της ζωής μου. Ευχαριστώ.» του είπε και εκείνος έσκυψε και την φίλησε. «Μην με ευχαριστήσεις για τίποτε αγάπη μου. Εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω..που μπήκες στην ζωή μου. Σε αγαπώ.» τόνισε και εκείνη χαμογέλασε ελαφρά.