ΟΧΙ! ΙΣΩΣ? ΝΑΙ! (vol.1)

26.

ΚΛΕΙΩ

«Ντάνιελ τι κάνεις εσύ εδώ τέτοια ώρα;» τα μάτια μου είχαν ανοίξει και τον κοίταζαν γεμάτα έκπληκτα. Εκείνος χαμογέλασε ντροπαλά και τα χέρια του έπαιξαν νευρικά με την τσέπη του τζιν παντελονιού που φορούσε. Γρήγορα έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω του το ανοιξιάτικο πρωινό που είχε ξημερώσει νιώθοντας τον δροσερό αέρα να χτυπάει το πρόσωπο μου. Έπειτα κοίταξα απρόθυμα ξανά τον φίλο μου συνειδητοποιώντας ότι φορούσε μονάχα ένα κοντομάνικο μπλουζάκι. Αρκετά απλοποιημένη εμφάνιση για Μάρτιο μήνα. Ωστόσο δεν στάθηκα περαιτέρω στην συγκεκριμένη σκέψη αφού ο εγκέφαλος μου δούλευε πυρετωδώς ψάχνοντας έναν τρόπο να τον διώξει πριν εμφανιστεί ο Κρις, ο οποίος αν συνειδητοποιούσε ποιος ήταν ο Ντάνιελ θα έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να του καταστήσει σαφές ότι περάσαμε το βράδυ μαζί. Στο δωμάτιο μου. Στο κρεβάτι μου.

«Κλειώ» είπε εκείνος και έκανε ένα βήμα μπροστά περνώντας τα χέρια του πάνω από τους ώμους μου και χαϊδεύοντας το σημείο εκείνο με κατεύθυνση τα χέρια μου. Το βλέμμα μου εστίασε πάνω σε αυτό ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα. Θα είχα πρόβλημα. Πολύ μεγάλο πρόβλημα αν ο Ντάνιελ δεν έφευγε αυτή τη στιγμή από το σπίτι.

«Χθες η όλη κατάσταση ήταν εξαιρετικά άβολη. Και ήθελα απλώς να σου καταστήσω σαφές ότι όλα όσα σου είπα τότε τα εννοώ. Θα παραμείνω φίλος σου. Θα παραμείνω στο πλάι σου ότι και αν χρειαστείς. Και θα περιμένω πότε θα είσαι έτοιμη για να είμαστε μαζί...» άφησα τον αέρα που βρισκόταν μέσα μου να απελευθερωθεί και τον κοίταξα ένοχα. Και τώρα η ώρα της αλήθειας, είπα στον εαυτό μου και προετοιμάστηκα για την συνέχεια.

«Μωρό μου» ο Κρις μέσα σε δευτερόλεπτα βρισκόταν στο πλάι μου έχοντας στο ένα του χέρι αγκαλιά τον μικρότερο αδερφό μου και το άλλο περασμένο γύρω από την μέση μου. Τα χέρια του Ντάνιελ έπεσαν στο πλάι του σώματος του. Ο Κρίς στεκόταν δίπλα μου χαμογελαστός.

«Δεν θα με συστήσεις στον φίλο σου;» κούνησα το κεφάλι μου αποφεύγοντας την οπτική επαφή με τον Ντάνιελ.

«Ντάνιελ ο Κρίς. Κρις ο Ντάνιελ» κανείς τους δεν απέδωσε την αναμενόμενη χειραψία. Ευθείς αμέσως άρπαξα τον Τζέιμς από τα χέρια του Κρις και τον άφησα κάτω.

«Μικρούλη τρέξε στο δωμάτιο σου. Φόρεσε τα ρούχα που έχει ετοιμάσει η μαμά για σήμερα και κατέβα να φας το πρωινό σου» τον φίλησα στο μέτωπο πριν εκείνος ξεκινήσει να τρέχει προς το δωμάτιο του. Και έπειτα κοίταξα με φόβο προς τους δύο τους που στέκοντας αμίλητοι μπροστά στην πόρτα. Και τότε...