Hayallerin Ötesinde ✨#Tamamlandı#

18. bölüm Bırak beni

Birazcık gerilim, dram, korku, üzüntü karışımı bir şey olsun dedim😘😘😘😘
Keyifli okumalar canlar😜😝😜😛😜😝

Saat dörde geliyordu. Yani okuldakilerin çıkış saatiydi. Gitme vaktim yaklaşıyordu.

Yatağımdan yavaşça doğruldum ve gardrobumun karşısına geçtim. Koyu gri, salaş, boğazlı bir kazak ve siyah bir pantolon alıp giyindim. Telefonumu kulaklığımı ve çantamı alıp odadan çıkıp kapıyı kilitledim.

Büşra'nın bir şey çalacağını düşünmüyordum tabii ki ama merakına yenik düşüp ya da kendinde o hakkı görüp bakmak isteyebilirdi. Ve ben bunu kesinlikle istemiyordum.

Aşağı inip beyaz spor ayakkabılarmı giyindim ve tam kapıyı açıp çıkmak üzereyken Büşra'nın sesiyle duraksadım.

"Nereye gidiyorsun?"

"Dışarda işlerim var ne zaman gelirim bilmiyorum. Acıkırsan dolapta yemek var, kurabiye falan da var atıştırırsın."

"Ne işin var dışarda?"

"Seni ilgilendirmez."

Bir şey söylemisine izin vermeyip kendimi dışarı attım. Hızlı adımlarla okula doğru yürümeye başladım. Bir an önce temizlik işini bitirip eve geri dönmek istiyordum. Gerçi eve gitmesem daha iyi olurdu. Katil olmak istemiyordum. İşim bittikten sonra biraz oyalansam iyi olurdu. 

Sonunda okula vardığımda herkesin gitmiş olduğunu fark ettim. Gerçi yarım saat olmuştu okul biteli. Kim neden beklesin ki?

Okulun güvenliğine haber verip okula girdiğimde direkt spor salonuna gittim. Resmen bütün iş bana kalmıştı. Ve bir an önce başlamam gerekiyordu.

*****

Düzenlenmesi gereken yerleri düzenleyip, eşyaları yerine yerleştirmiştim. Tüm bunlar iki saatimi almıştı. Ve daha yerleri paspaslayacaktım. Ama ben şimdiden tükenmiştim. Hatta bitmiştim. Bazı eşyalar çok ağırdı ve onları taşırken fazlasıyla yorulmuştum. Hangi aklı selim insan bu işi tek başına yapması için bir kıza verirdi?

Daha fazla şikayet etmeden paspas işine geçmeye karar verdim.

Arka taraftan bir ses geldiğinde yerimde durdum. İyi de okulda benden başkası yoktu ki. Kuruntu yapmış olabileceğimi düşünüp işime devam ederken bir ses daha duydum. Bu sefer kuruntu olmadığını anlayıp oraya doğru ilerlemeye başladım. Arka tarafta bir kapı vardı ve ses kapının ardından geliyordu.

Elimi yavaşça kapıya doğru götürdüğümde kapı bir anda açıldı ve sertçe elime çarptı. O anın verdiği korkuyla tam çığlık atacakken bir el ağzımı sımsıkı kapattı. Korkum iyice artarken yerimde debelenmeye başladım.

"Bir yerinde dur ya. Sana diyorum. Açsana kızım gözlerini."

Gözlerimin kapalı olduğunu sesin sahibi söyleyene kadar fark etmemiştim. Sahi kimdi bu?

Yavaşça gözlerimi açarken karşımda Rüzgarı görmeyi beklemiyordum. Yine mi bir dejavu?

"Şimdi ben elimi yavaşça geri çekeceğim ve sen de bağırmayacaksın anlaştık mı?"

Başımı sabırsızca sallamıştım. Korkmuştum ve bir anda eli yüzünden nefesim kesilmişti. Nefes almam gerekiyordu. Yavaşça elini geri çektiğinde derin derin nefesler alıp vermeye başladım. Yüreğim ağzıma gelmişti.

"Ne yapıyorsun ya? Ne işin var senin buweranda?"

Cümlemi bitirmeden tekrar ağzımı tutan elle artık iyice sinirlenmiştim.