left behind • wonwoo

029

Nami: Subukan mong magsalita.

Nami: I can tell my dad to cut their modeling contracts.

Nami: Please, Wonwoo.

Nami: Stay.

Nami: Or else.

Seen 1:35 PM

⬛⬛⬛⬛⬛

S H I N。

Our plane just landed to Incheon, and I woke these kids up dahil napasarap yata ang tulog. Hindi ko alam ang rason kung bakit pa kami bumalik dito, I just felt like I need to go back.

"Mom, I told you I don't want to see daddy!" Sabi ni Jiwoo na ngayon ay nakakapit pa sa railings ng hagdan ng eroplano. Dahil ayaw niyang umalis doon, binuhat ko nalang siya at hinawakan naman ang kamay ni Jinwoo.

"Bilisan niyo! He already arrived!" A group of men ran, holding cameras and such recording equipments.

"Live airing ba?" Tanong ng isa.

Habang hinihintay ang chat ni Minji, umupo kami sa bench at naghanap ng pansamantalang pagkakaabalahan. Siya kasi ang susundo sa amin ngayon dahil nasa Daegu si Chaejin kasama ang magulang ni Seungcheol.

Well, how I wish.

Hanggang sa dumako ang mata ko sa LED screen, kung saan nakita ko ang lalaking yon.
Siya pala yung tinutukoy nila kanina.

He's here. He's fucking right here.

⬛⬛⬛⬛⬛

J E O N。

"Everyone, Wonwoo set a conference for his announcement."

Nasilaw ang mata ko sa daan-daang camera na nakatutok sa akin ngayon. Kinakabahan ako, dahil isang maling galaw lang, baka lalo silang magalit sa akin.

"Mina and I....we're not really dating."

Nagbulungan ang lahat. Pero ako, nananatiling kalmado at pinipilit alisin ang kaba sa dibdib ko.

"We're complete strangers. Besides, like Seungcheol hyung. . .I have someone else already. The bad news is, I lost her. And my twins." I smiled bitterly.

"Throw me anyhing you want. Oo, may anak ako. Even before entering my career. Kung hindi niyo ako tatanggapin ay ayos lang. Suportado ako ng aking mga kagrupo at alam nila yon. Alam kong isang malaking pagkakamali ang press conference na ito at pwedeng makulong ako dahil sa kontrata pero wala akong pakialam. Alam ni Mina Myoui ang nangyayari sa Pledis ngayon kaya nagawa niya akong ma-blackmail. Shin Sehyeon, this is it. Nasabi ko na sa lahat. I love you. To my kids, sorry for being a stupid dad for the both of you. I want to say sorry for letting you out of my arms. Everyone, I'm so sorry. Carats, I'm so . .sorry." Pinunasan ko ang mga luha kong kanina pang tumutulo saka lumuhod sa harapan nila. Wala akong pakialam, ang mahalaga nagawa ko na ang parte ko. Kahit na iniwan ko ang Seventeen sa Vietnam para sa presscon na ito ay suportado nila ako.

Ang inaasahan kong itlog na sasalubong sa mukha ko ay hindi nangyari. I expected those sasaengs to throw eggs and something hard on me because of what I did pero isang malakas na palakpakan lamang ang sumalubong sa akin.

Ang nakangiting mukha ni Manager hyung at ni President. Ang mga naluluhang Carats na nakangiti pa rin sa akin ngayon.

"You are so brave, oppa!"

"We've supported Cheol oppa so we'll support everyone too!"

"It's a life decision so no one can ever interfere, oppa!"

A lot more inspiring messages told by Carats that made me feel energized.

"Hyeonie, Ji, Jin. Please come back. Please."

"Daddy!" Everyone became silent as we heard my angels, crying and running towards me. And her, whom I truly love and will always love.

"We're back, Jeon Wonwoo." She smiled.

I hugged her tight, next is my kids na binuhat ko pa dahilan ng pagflash na naman ng camera sa amin.

I kissed Sehyeon right away.

This is what we called happiness.

-

Abt the Jongdae issue, suportado ko siya sa kung ano mang mangyari o desisyon niya sa buhay. I'm currently laughing at twenty seven people who protested infront of Papa Soo's building HAHAHAHAHAHA