Orpheus Valerio
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko. The white ceiling welcomed me. Agad akong napabangon mula sa pagkakahiga at napahawak sa ulo ko. Shet, ang sakit! Ang hapdi! Parang galing akong inoperahan sa sobrang sakit ng ulo ko.
Sumandal muna ako sa headboard ng kama at inilibot ang paningin sa paligid. Shet, this is not my room! Tatayo na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang isang babaeng nakasuot ng lab gown.
May nakita akong isang babae
Di ko malimutan ang kaniyang imahe
Ano ba ang iyong pangalan
Noong nakita kita
Ako'y di mapakale
Ay, may gano'n? Talagang may tugtog na kasama? She walked towards my direction at huminto sa gilid ng hinihigaan ko. "How's your head?"
Kahit nagtataka ay sumagot pa din ako, "masakit siya. I feel like I'm going to lose my head right now."
"What happened pala?"
"Ha? Ah..." Ano nga bang nangyari? I closed my eyes, trying to remember what happened. There was a woman, wearing a lab gown. Tapos may ahas. "Oh, my gosh!" iminulat ko ang mga mata ko dahil sa takot. Ehh! I can't even like the feeling!
"Are you okay?"
Bulag ba ang babaeng 'to? Hindi ba niya kitang may sugat ako sa ulo? "Do I look okay, Miss? Tsaka, bakit ba ako nandito?" I should be leaving this place. Feeling ko kasi parang magkakasakit ako lalo kapag nagtagal pa ako dito. "Ay, wait, saan ba ako ngayon? Sino ka? Bakit ako nandito?"
"Oh, my bad. I'm Dr. Arrivederci Santander. You're here in the infirmary. We found you earlier, bleeding and unconscious. So, we rushed you here."
"You're a doctor?"
She hummed. "Well, not a doctor of medicine. I'm a virologist, actually."
"Ah..." I'm at loss for words. Ang ganda niya kasi tapos she looked familiar. "Ay, have we met before?"
"Oh, I think not." ngumiti siya at hinawakan ang ulo ko. "May nilakad pa si Dr. Arezmendez so you're going to stay here for today."
Umiling ako, "I can't. Babalikan ko pa iyong kapatid ko at baka nag-aalala na siya." Shit. Bawal pa naman ma-stress ang buntis. "I need to go." Mabilis akong tumayo kahit na kumikirot pa din ang ulo ko. Pinigilan niya ako na ipinagtaka ko. "Bakit?"
"I'm afraid I can't let you walk away." What is she saying? Binawi ko ang braso ko at maglalakad na sana pero isinara niya ang pinto. Holy shit! I have a bad feeling about this. "You have to stay here for questioning."
What the hell? Nagsalubong ang mga kilay ko sa kaniya. "For what? Am I thief or something? And give me a warrant first or I'll call the higher ups."
Inayos niya ang suot niyang salamin at tiningnan ako ng deretso. "You see, Odysseus, may mga nawawalang mga mahahalagang bagay dito." So, pake ko ba diyan? At hindi ako si Odysseus. "And we've just found you inside the restricted area."
"And your point is?"
"Her point is we have the right to detain you here." sabad ng babaeng kakapasok lang sa kwarto. Kumunot ang noo ko sa kaniya. This one really looked very familiar. "Hello, Orpheus Regeant." I pursed my lips. It's Eurydice Mariano, the president's daughter after all. "It's been a long time."
I almost hissed at her. Parang nagkita pa kami noong nakaraang buwan. Kung maka-long time naman siya, akala niya ilang dekada kaming 'di nagkita. "And we're not close so please, open the door."
"I can't."
Aba't! Hindi kami close kaya wala siyang right na ikulong ako dito. "Let me out. Masakit ulo ko kaya palabasin niyo na ako." Pipihitin ko na sana iyong doorknob pero napahinto ako. I gulped so hard that I almost choke myself. So stupid! Napaubo ako. "Pwede ba?"
