Ms.Kulot Salot On The Way [Completed]

Chapter 29~

A/N: Buti nalang walang exam bukas dahil holiday at ang lola author niyo ay hindi busy ngayon.

~Shin

F*ck! F*ck! F*ck!! What have i done!! Ang t*nga t*nga ko! bakit hindi ko siya pinaniwalaan, i promise to myself and to her that i won't let her go and i'll believe her no matter what happen.

"Anu? Ayan ang napapala mo sa pag titiwala sa impaktitang Bianca nayan!" Sigaw saakin ni Mama.

"You lost her again son, and it is hard for her to give you another chance because you already failed her twice no i guess it's the 4th time." Sabi ni Papa.

Bwisit!! naiinis ako sa sarili ko!! Sobrang naiinis ako!!!

"What's happening?" Napatingin naman ako sa nagsalita at si Bianca na papunta saamin.

Nakita ko naman na tinignan siya nang masama ni Mama at nagulat naman si Bianca sa naging reaction ni Mama.

"Mahihigh blood ako dito makalayas na nga BWISIT!"

Lumabas nang padabog si Mama at sumunod naman dito si Papa.

"What's happening Shin?"

Umupo siya sa tabi ko at hinimas himas ang likod ko gamit ang kaliwa niyang kamay.

"I've lost her." Sabi ko.

"Sino naman?"

"I've lost my one and only Princess in my life, i can't forgive myself, i didn't believe her instead i believe in you." Sabi ko.

Napatingin naman ako sa salamin at nakita ko na nakangiti si Bianca, isang ngiting tagumpay.

Gusto ko malaman ang tunay na ugali ni Bianca at kung bakit ayaw sakanya ni Janette.

"You've already won Bianca, nakuha mo na ang gusto mong mangyari, ang mapaghiwalay kaming dalawa ni Janette right?"

Tumingin ulit ako sa salamin at nakita ko siyang ngumingiti.

"What are you saying? hindi ko magagawa yun at alam kong mahal mo siya." Sabi niya.

"Look at yourself in the mirror your smilling." Sabi ko.

Napatingin naman siya sa salamin at nawala kagad ang ngiti niya at agad tumayo at lumuhod sa harapan ko.

"I-i did that kasi mahal kita, ayaw kong mawalay ka saakin alam kong mahal mo parin ako, humahadlang lang yan si Janette sa nararamdaman mo saakin diba? tama ako?" Sabi niya.

I can't believe she's that selfish and evil para magawa saamin ang ganoong bagay at paghiwalayin kami ni Janette.

"Lumabas na ang tunay mong kulay." Sabi ko.

Nagulat naman siya sa sinabi ko, i can't believe i trusted a friend who is not really my friend and it is my fault for believing her.

I f*cking hate myself!!

"I-im still the same i just did that because i love you!! please tell me you love me too." Sabi niya.

Tumayo naman ako at binuksan ang pinto ng kwarto ko.

"Get out." Sabi ko.

"P-pero Shin."

"I SAID GET OUT!!" Sigaw ko sakanya.

"Narinig mo naman siguro anak ko no? LUMAYAS KANG MALANDI KA! HINDI KA NAMIN KAILANGAN!!" Sigaw ni Mama sakanya.

Pumasok naman si Mama sa loob ng kwarto ko at hinugot ang bohok ni Bianca at kinaladkad palabas nang bahay.

Wala na ako pakielam sakanya ang kailangan ko ngayon ay mahabol si Janette sa airport.

Tumakbo naman ako papunta sa kwarto ni Papa at tinanung kung anu oras ang flight niya.

"May 2hrs kapa, pumunta kana anak at baka matraffic kapa."

Nag pasalamat naman ako kay Papa at tumakbo papunta sa kotse ko at pinaharurot ito.

Nang makarating ako sa airport ay may natitira pa akong 15 minutes bago siya umalis.

*Tiningningning, All passanger please go to your respective plane now, tiningningning i repeat all passanger please go to your respective plane now.*

Tumakbo naman ako nang mabilis sa loob at nakita ko si Janette na tumayo sa kinauupuan niya at kasama niya sila Tita at Tito.

Nag yakapan muna ito bago nag lakad palayo si Janette.

Tumakbo naman ako pabilis sakanya at tinawag siya na ikinalingon niya naman saakin.

"Princess please, please don't go, don't leave me, hindi ko makakayanan Princess because i can't stop loving you please forgive me, ikakamatay ko ito." Pakiaawa ko sakanya.

Tinignan ko ang mukha niyang walang expression, walang pag mamahal, walang emotion, parang hindi siya yung kilala kong Janette, parang matigas na bato at malamig na yelo ang kaharap ko ngayon.

"Patawad, patawad, haha! Nakakatuwa, wala ka padin pinagbago, satingin mo sa pangiingi mo nang tawad matatakpan ang sakit dito, dito sa puso ko! ang sakit sakit hindi ko nakaya, kasi ang hinahina nang puso ko para magpakat*nga sayo, ako naman itong b*bo nagpakat*nga nakakatawa noh? para kasing isa akong laruan na ibinabagsakbagsak lang tapos pag napagsawaan itataboy nalang katulad nang pagtaboy mo saakin." Sabi niya.

Napaiyak naman ako sa mga masasakit na binitawan niya, ang b*bo ko asan na ngatalaga ang mga pangako kong binitawan? bakit nawala? bakit humupas? bakit ba ang daming hadlang sa buhay namin? hindi ba pwedeng magkaroon ako nang maganda at masayang buhay na kasama siya?

"Princess, im begging you, don't go."

Lumuhod ako sa harapan niya habang naiyak.

"Im sorry hanggang dito nalang tayo, ayaw ko nang masaktan pa, gusto na kitang kalimutan pakiusap yun nalang ibigay mo saakin, ang kalayaan ko." Sabi niya.

"No! i can't do that please im begging you."

"Im sorry, this will be the end of us good bye."

Tumakbo siya papalayo sa akin at agad agad pumasok sa loob.

Wala akong nagawa kundi ang umiyak sa saheg habang yakap yakap ang aking sarili.

"Give her time Shin, i know she will come back to you." Sabi ni Tita.

Tumingin naman ako sakanila at nginitian ko sila nang maliit.

Yeah it's not over yet, i'll make you mine again Princess when you come back.

And this time i won't make a promised but to do what's on my mind.

A/N: I let you go, i let you fly, blah blah blah, blah blah blah.

See you next chapter :)