Ms.Kulot Salot On The Way [Completed]

Chapter 32~

A/N: Pasok nanaman bukas -.- hay nako.

~Janette

Andito ngayon ako sa Flight 007 papunta ng korea. Sa dinami dami ba namang makakatabi ko yung madaldal pa na Amerikano.

"Korea was a great place was it your first time?" Sabi niya.

Ako naman si tungo lang ang ginagawa. This is hell for me! save me please.

"I always go to korea to visit my Aunt and also to tour haha!"

Ingay! sarap lagyan ng sibuyas yung bibig eh pati nga yung ibang tao sa flight naasar na sakanya. Para kasing nag wawalang baboy eh.

"Oh i hate their food kimchi it was so spicy to handle it and-" Natigil yung sinasabi niya nang may sumaway sakanya.

"You shut up!" Sabi nung Negro.

Natahimik naman siya. Hay salamat kay Kuyang Negro at sawakas ay wala nang maingay. Naka hinga naman nang malalim yung mga tao dahil sa wala nang maingay.

Maya maya ay umuulan na sa labas ng eroplano ang nakakatakot ngalang may kidlat na naggaganapan sa labas.

"All passenger please put your seat belt on." Sabi nung tour guide namin.

Nung ilalagay ko na yung seat belt ko biglang kumidlat nang malakas at tinamaan yung eroplano namin.

Umapoy naman bigla yung eroplano namin kaya lahat kami nag panic na dahil sa mabilis na bumabagsak yung eroplano.

Ako naman naiiyak na dahil sa ayaw ko pang mamatay. Kung mamamatay man ako, kayo nabahala sa pamilya ko salamat.

*Boom*

~Shin POV

Kelan kaya siya babalik? Sundan ko nalang kaya siya sa America at makakita pa yun nang mas gwapo saakin nakakatakot na.

"Breaking news, Flight 007 na papuntang korea ay bumagsak kahapon ng gabi dahil sa natamaan ito nang isang napakalakas na kidlat at ikinadulot nang pagbagsak."

Kawawa naman yung mga pasahero.

"Eto, eto ang mga nakasakay sa eroplano kung maari lamang ay pumunta sa Reno Hospital Sa America here's the list, Jake Gui Woo, Peter Andreas Smith, Carly Smith, Jin Hu Lee, Janette Anne Galesiyo, Robert Park..."

Biglang tumigil ang mundo ko na marinig ko ang pangalan ni Janette.

"Kung maari ay pumunta kayo sa Reno Hospital at alamin kung maari pang buhay ang iyong kamag anak."

Kagad ko naman tinawagan sila Tita at Tito at naririnig ko na umiiyak silang dalawa kaya napag planuhan namin na pumunta sa America.

Sinabi ko naman kaila papa ang nang yari at sa mga tropa namin kaya lahat kami ay pupuntang America.

Mamaya ay aalis na kami gamit ang private plane namin papuntang America.

Please, please! Janette don't leave me, please im begging you! Ayaw kitang mawala ang t*nga t*nga ko kasi kung hindi ko ginawa yun panigurado ako nasa tabi pa kita.

"Tara na dali." Sabi ni Papa.

Tumakbo naman kami papuntang kotse at nang makarating sa airport nandoon na sila Tita at Tito at ang tropa.

"Dalian natin ang anak ko." Sabi ni Tita habang naiyak. Kaagad naman kami pumasok sa eroplano at kinabukasan pa kami makakapunta doon.

"Janette ang t*nga mo talaga."  Sabi ni Pauline habang naiyak.

Hindi ko naman sila pinapansin dahil sa kinakabahan ako na hindi ko na muli makikita si Janette.

Naiiyak ako sa sobrang lungkot na mawalay siya saakin ayaw ko nun ayaw ko.

24 Hrs Later

Palanding na kami sa airport nang America. Nang nakababa na kami ay kaagad kami nag panic palabas ng airport.

Sumakay na kami sa kotse at kaagad naman ito pinaharurot papunta Reno Hospital.

Hinahawakan ko naman nang mahigpit yung pantalon ko sa sobrang kaba.

Naiisip ko na ang future ko na wala si Janette sa buhay ko, malungkot at walang ganang mag pakasaya at laging umiiyak.

Pag dating namin sa Geno Hospital ay kaagad namin tinanong ang pangalan ni Janette.

"Private Room 25 Ma'am And Sir."

Hospital pala ito nila Pauline kaya kapag may isa saamin na naaksidente automatically na sa private room kami ipupunta dahil sa nakalista ang mga name namin for private room.

Mas nauna naman akong umakyat sakanila gamit ang emergency stairs at sila naman sa elevator.

Nang makarating ako sa room ni Janette ay kaagad akong pumasok nang room.

Nang nakita ko siya ay mabilis na bumagsak ang mga luha ko at napaluhod sa kama niya.

"Princess andito na ako kaya gumising kana." Patuloy parin ako sa pag iyak habang tinitignan ko ang mukha niya at may tubo sakanyang bibig.

"Princess please wake up! please! andito na ako nag aantay na gumising ka Janette please!"

"ANAK!!" Sigaw ni Tita.

Lumapit naman sila kay Janette at umiyak nang umiyak sa harapan nito.

Nagsi iyakan kami sa loob ng kwarto hanggang sa may pumasok na isang doctor.

"Who are the parents of Miss Janette here?" Tumayo naman sila Tita at lumapit sakanya.

"After the surgery on Janette she was undergo in coma, 30% are the chance that she'll wake up, we did everything we can so she wouldn't be in this state of coma, im sorry but you all need to do is to wait for her to wake up." Sabi nung doctor.

Parang bumagsak naman ang pag katao nang nalaman ko na 30% lang yung chance na magising siya.

Hindi, hindi, ayaw ko hindi ko matatanggap na 30% lang gusto ko 100%

"Princess gumising kana nandito na kami please Janette! diba papasok patayo sa school?!" Sigaw ko. "Tapos pupunta tayo sa place na gusto mo! tapos pag birthday mo pupunta tayo sa lugar na tayo lang ang magkasama kaya Princess gumising kana, please!" Napaluhod naman ako habang hawak-hawak ko ang kamay ni Janette.

"Please!"

"Shin, wala tayong magagawa kundi ang mag intay alam kong malakas siyang babae kaya babalik din siya alam ko yun." Sabi ni Tito.

Okay na yung antayin ko siyang pabalik ng America basta alam kong buhay pa siya, pero ngayon parang hindi ko kaya mag intay at tignan siya habang yung oxygen lang ang nag papahinga sa katawan niya.

"Shin let's just wait." Sabi ni Papa.

Tumango lang ako sakanila at lumabas nang kwarto na malungkot at sisi sa ginawa ko.

A/N: See you next chapter.