Henüz on yedi yaşında aşkla tanıştım.
Hayır. O beni değil, ben onu bulmuştum.
Evet. Ben bir öğrenci, o ise bir öğreticiydi.
Fakat, bir sınıfta tanışmamıştık.
Doğru. O öğretiyor, ben ise öğreniyordum.
Fakat onun öğrettiği ve benim öğrendiğim şey ma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●BÖLÜM 2● "İlk Ders"
Bir öğrencinin ama en çokta benim sevdiğim o gündeydik.
Yani Cuma günündeydik. hem müslümanın hem de öğrencilerin bayramıydı bugün. Ama bir dakika artık haftasonları benim için bir daha eskisi gibi tatil havasında geçmeyecek çünkü artık haftasonlarımı matematik hocasıyla geçirecektim. Ama olsun. Bu yinede modumun değişmesini engellemiyordu.
Dün Serap Teyze'den aldığım adresi çantama koyduktan sonra kendi tabağımdakileri silip süpürdüm. Sonra ne kadar planlarım arasında Serap Teyzelere gelmek olmasada, Orkun içinde bir tabak hazıraltmıştım. Ertesi gün Orkun için götürdüğümde, Caner ve Gamze'nin istilasından Orkun'a birkaç kırıntıcık kaldığı için bana teşekkür etmek yerine bütün gün söylenmişti nankör.
Nihayet bu haftayı mutlu ve heyecanlı olduğum bir cuma ile kapatıyordum. Bu özel ders işini akşam annem babama uygun bir dille anlatmıştı. Bilin bakalım babamın bu özel hoca işini duyunca sorduğu ilk soru neydi?
"Erkek mi?"
Hayır diyince, adamın yüzünü bir huzur kapladı. Sanarsın bütün hafta Cuma namazı kılmışta huzura kavuşmuştu. Sonra hocaya vermem için bir miktar para çıkarıp elime verdikten sonra babamın o haline göz devirip uyumaya gitmiştim.
Şimdi günler sonra yine okulda cam kenarındaki petekli sırama oturmuş. Uyumak isteyen gözlerime direnmeyi başaramayınca camı açmıştım. Camı açtığım gibi içeriyi dondurucu bir rüzgar esir almıştı ve gelişiyle beraber uykumuda alıp götürmüştü.
Son iki gündür havalar çok soğumuştu. Öyleki dün annemle beraber bütün kışlıkları çıkarmış, babam ne kadar 'kar yağana kadar petekler açılmayacak' desede açmak durumunda kalmıştık. Hem bu gidişle zaten şehrimize kısa zamanda kar bile yağabilirdi. Gerçi İzmir'de pek kar görülmezdi ama hiç bellide olmuyordu.
Gamze, daha yeni daldığım düşüncelerime beni dürterek çomak soktuğunda, platonik aşık olduğu o çocuğun dün ne paylaşımlar yaptığını? Ya da hikayelerine neler paylaştığını? paylaştıysa nerede paylaştığı? O paylaşımda üzerine ne giydiği? Bir yazı paylaştıysa, ne demeye çalıştığı?... vs birçok çıkarımlarda bulunuyor çocuğun resimlerini büyütüp küçülterek her cantimetresine bakıyordu.
Artık çığlık atıp 'yeteeeer' diye bağırmak istiyordum. Ama yapamazdım. Çünkü biliyorum ki kırılacaktı. En iyisi dinliyormuş gibi yaparak ne sürekli onu uyararak kendimi yormaktı. Ne de onun kalbini kırmaktı. Deli gibi çocuğun her haltına bakıp dursun. Zaten deliydi iyice delirsin.
Sonunda zil çaldığında derse girmiştik. Tarih dersi için Esra öğretmen derse girdiği gibi hiç dinlenmeden ve susmadan dersini anlatmaya başladı. Anlattıklarını bitirince akıllı tahtadan ÖSYM'nin önceki senelerde sorduğu tarih sorularını bize okutup, tek tek çözdürmeye başladı. Sonunda teneffüs zili kulakları doldurduğunda cansıkıntım horon teperek gitmişti.
