Henüz on yedi yaşında aşkla tanıştım.
Hayır. O beni değil, ben onu bulmuştum.
Evet. Ben bir öğrenci, o ise bir öğreticiydi.
Fakat, bir sınıfta tanışmamıştık.
Doğru. O öğretiyor, ben ise öğreniyordum.
Fakat onun öğrettiği ve benim öğrendiğim şey ma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●BÖLÜM 4● "Dilenen Özür"
Annemin yaptığı lezzetli yemekleri bitirdikten sonra tabakları kaldırıp makineye dizdim. Daha sonra salona geçmiş, yemek programı izleyen annemin yanına oturdum.
"Kerim nerde anne?" dediğimde, gözünü hiç televizyondan çevirmeyip elindeki patiği yapmaya devam ederek.
"Arkadaşına gitti. Akşama doğru gelir." dedi.
Hocamın kız değilde erkek olduğunu anneme anlatmak ve anlatmamak arasında kaldım. Anlatırsam babama demez. Çünkü bu tür konularda babamın ne kadar hassas olduğunu benden çok annem biliyordu. Sonra babam öğrenirse bu matematik hocası işi tamammen biterdi.
"Anne?"
"He yavrum."
"Sana bir şey dem-"
"Dem demişken ocaktaki çayı bir kontrol etsene. Kaynamışsa demle tamam mı?"
Ben ne diyorum annem ne diyor? Annem söylediklerinden sonra kalkmadığımı görünce nadiren yaptığı şeyi yaptı ve el işini yapmayı durdurp, başını bana doğru usulca çevirdi.
"Hadisene kız."
"Tamam gidiyorum." dedim, sitemle.
Mutfağa gittiğimde çay fokur fokur kaynıyordu. Çayı demledikten sonra bardakları hazırlayıp salona getirdim ki sözümü bölüp bir daha beni yollamasın diye.
"Anne sana bir şey dem-"diye yeniden söze başlamak üzereydim ki annem yeniden aynı yerde sözümü kesti.
"Dem demişken, çayı demledin değil mi?"
"Demledim anne!" dedim. Sesim benden bağımsız yüksek çıkmıştı.
"Niye çemkiriyon anana?" diyerek, bana çekirense annem olmuştu. Ne tuhaf bir ebeveynlere sahibim Ya Rabb'im!...
"Dinlemiyorsun ki? Sana bir şey demeliyim diyorum sen sözümü kesip "dem"i çay demlemek olarak algılıyorsun."
"Ne diyceksin? Buarada dersin nasıldı? Hocayı inşaallah dinlemişsindir kızım bak baban o kadar para veriyor. Ders notların yine kötü olursa baban etlerimizi çiğim çiğim çiğner. Hem adamada yazık o kadar çalışıyor. Hakkını ver tamam mı benim güzel kızım."
Anneme sözümü kesip beni dinlemediği için kızacaktım. Fakat aklım biran annemin kurduğu cümlenin son iki kelimesine takıldı. 'Güzel kızım'... Anneler çocuklarını ne olursa olsun güzel buluyor hâlbuki Atilla hoca ne dedi. 'Sandığın gibi güzel değilsin.' Hem de bunu bir erkek olarak söylemişti. Annemin gözünde güzeldim ama bir erkeğin gözünde çirkindim...
