မနက္ေစာေစာ အိမ္ေ႐ွ႕က ဘဲလ္သံေၾကာင့္ ရႊန္းႏိုးသြားတယ္ ။ ျခံတံခါးထဖြင့္ေတာ့
"ဟယ္ နင္နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လို ……"
" အရမ္းမအ့ံျသပါနဲ႔ဟ ငါနဲ႔ငမွဴး ျပန္အဆင္ေျပသြားၿပီ "
"ဟင္ ယုယေမ ေရာ "
"ငါတို႔က နဂိုတည္းက ခ်စ္သူေတြမွ မဟုတ္ခဲ့တာ "
" wae ဘာေတြလဲဟာ "
မွဴးသက္တန္႔ နဲ႔ လင္းေခတ္ေန အေၾကာင္းစံု႐ွင္းျပၿပီးေနာက္
"Aww ယုယေမက ငေမႊထိုးမပဲ ေတာ္ေတာ္ျပသနာ႐ွာတယ္ "
"ငါ ျမင့္မ္ုရ္ ကို ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ ရႊန္း အဲ့ဒါ ငါမ်က္ႏွာပူလို႔ နင္ပါလိုက္ခဲ့ေပးေနာ္ "
"ေအးပါ အခုေတာ့ ခဏေနဦး မ်က္ႏွာေတာင္ မသစ္ရေသးဘူး "
ျမင့္မိုရ္ကလည္း အရင္ကတည္းက ေခတ္ေနေပၚမွာ အျပစ္ျမင္ခဲ့တာ မဟုတ္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ႐ွင္းျပေနစရာ မလိုပါဘူး ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပတာျမင္ရင္ပဲ ေက်နပ္ေနတာဆိုေတာ့ ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္လို အေႏွာက္အယွက္ အတားအဆီးမွ ထပ္မ႐ွိေစခ်င္ေတာ့ဘူး ။
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
ကြၽန္ေတာ္ ေခတ္ေနေပၚမွာ မွားခဲ့သမ်ွ ဆိုးခဲ့မိသမ်ွ ျပန္ေပးဆပ္ၿပီး သူ႔ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးေပ်ာ္ေအာင္ထားမယ္ ။ ခ်စ္ရသူေလး အျမဲျပံဳးေနေစရမယ္ ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ အျပည့္နဲ႔ လက္တြဲသြားႏိုင္ရင္ ဘယ္သူမွၾကားဝင္ျဖတ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ အခုမွ ခ်စ္စခင္စ ခ်စ္သူေတြလိုပဲ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ေလးေတာင္ ခြဲမေနခ်င္ဘူး ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ရင္ခြင္ေလးထဲမွာပဲ ထည့္ထားခ်င္တာ ။ Baby ကို႔ရဲ႕အရာရာတိုင္းက မင္းအတြက္ပါကြာ ။
" ငမွဴး ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ "
ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္မႈံစံုမႊား ေလးနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး လွမ္းေမးေနတဲ့ ေခတ္ေန ။ မွဴးသက္တန္႔ ျပတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကိုေငးေနရာက လွည့္ၾကည့္ၿပီး
" အားးး ကိုယ့္ baby ေလးက အိပ္ယာႏိုးကာစမွာလည္း ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိေနတာပဲေနာ္ "
ေခတ္ေန အနားသြားၿပီးေတာ့ morning kiss ေလး ေပးလိုက္တယ္ ။ ေခတ္ေန ျပန္တု႔ံျပန္နမ္းလိုက္ေတာ့ မွဴးသက္တန္႔ က တြန္းလွဲလိုက္တယ္ ။
"ငမွဴး မင္းဘာလုပ္ဦးမလို႔လဲ အခုမွ မိုးလင္းတာေနာ္ ေပါက္ကရထပ္လုပ္ဖို႔မၾကံနဲ႔ "
"Baby က ဒီေလာက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာ ကိုယ္က မခ်စ္ဘဲေနႏိုင္ပါ့မလားကြာ "
"ငါ အိမ္ျပန္ရမယ္ ေမေမ့ကို မနက္ေစာေစာျပန္လာမယ္ေျပာထားတာ "
"ကိုယ့္နားမွာပဲ အျမဲမေနေပးႏိုင္ဘူးလားကြာ "
"ငါလည္းေနခ်င္တာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ငါက မင္းလိုတစ္ေယာက္တည္းေနတာ မဟုတ္ဘူးေလကြာ ငါ့ေမေမကုိ ျပစ္ထားလို႔ရမလား "
"ငါလည္း မင္းလို မိဘ ေတြနဲ႔ေနဖူးခ်င္လိုက္တာ "
မွဴးသက္တန္႔ စကားေၾကာင့္ ေခတ္ေန စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ သက္တန္႔ရဲ႕ မိဘေတြက သက္တန္႔ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြဲသြားၿပီး တစ္ေယာက္တစ္အိမ္ေထာင္စီနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။.သက္တန္႔ကိုေတာ့ သူ႔အဘိုးနဲ႔အဘြားကပဲ ေခၚၿပီး ေစာင့္ေ႐ွာက္ထားတာ ။ သူ႔အဘိုးနဲ႔အဘြား ဆံုးေတာ့ သူခမ်ာ တစ္ေကာင္ႂကြက္လို ျဖစ္ခဲ့ရတာ ။ သူက သူ႔မိဘေတြကို အရမ္းစိတ္နာေနတဲ့သူ ။ ၿပီးေတာ့ မိဘေတြ႐ွိလ်က္နဲ႔ မိဘမဲ့လိုျဖစ္ေနရတဲ့ မွဴးသက္တန္႔ က သူ႔လိုဘဝတူေလးေတြကို စာနာတတ္တဲ့စိတ္ေတာ့ ႐ွိပါတယ္ ။ အျမဲတမ္း မိဘမဲ့ေဂဟာမွာ လွဴဒါန္းမႈလုပ္ေလ့႐ွိတယ္ ။
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ ငါ့အေမကိုမင္းအေမလိုပဲ သေဘာထားေပါ့ "
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကို ကိုကိုလို႔ေခၚ "
"ဟမ္ ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး မေခၚႏိုင္ပါဘူးေနာ္ ငမွဴးက ငမွဴးေပါ့ "
"မေခၚဘူးလား ရတယ္ေလ baby အိမ္ျပန္ဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔ေတာ့ "
"Yarr မွဴးသက္တန္႔ "
