လင္းေခတ္ေန တို႔ အိမ္ကို ေရာက္လာတဲ့အထိ မွဴးသက္တန္႔ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ ႏွစ္ေယာက္လံုး တိတ္ဆိတ္စြာ ေနခဲ့ၾကတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး နာက်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုေအာင္ ေသခ်ာေနတာပဲ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေခတ္ေန ေမေမကလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို မၾကည့္ရက္လို႔ထင္ပါရဲ႕ အျပင္ကိုထြက္သြားတယ္ ။ ေခတ္ေန ငမွဴးရဲ႕ ပစၥည္းေတြကို ဝိုင္းကူသိမ္းေပးေနေတာ့
"ရတယ္ လင္းေခတ္ေန ငါ့ဘာသာ သိမ္းလိုက္ပါ့မယ္ "
ေျသာ္ … လင္းေခတ္ေန တဲ့လား ။ အရင္ကလို baby လို႔ ကေလးေလးလို႔ မေခၚႏိုင္ေတာ့ဘူးလား ။ ဒါျဖစ္သင့္တာပဲေလ ။ သူမမွားပါဘူး ။
"ငမွဴး မင္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ "
ေခတ္ေနရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို လႊဲပစ္လိုက္ၿပီး
"ငါေပ်ာ္ေနပါတယ္ "
ကြၽန္ေတာ္သိတာေပါ့ သူလိမ္ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ဘာမွထပ္မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး ။
အခုခ်ိန္က သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုျခင္းလည္း ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သူ႔ဆီက ယုယမႈေလး သို႔မဟုတ္ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္မိတယ္ ။ ေတာင္းဆိုခ်င္ေပမယ့္ မေတာင္းဆိုရဲဘူး ။ ငမွဴး ပစၥည္းေတြ အကုန္သိမ္းၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ေလးေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားတယ္ ။.ဟင့္အင္း သူ႔ကို ဒီတိုင္းလႊတ္လိုက္ရမွာလား ။
"ငမွဴး "
ကြၽန္ေတာ္ ေခၚေတာ့မွလွည့္ၾကည့္တယ္ ။.သူ႔မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး
"အရမ္းခ်စ္တယ္ ကိုကို "
ေျပာရင္းနဲ႔မ်က္ရည္ေတြက ထိန္းမထားႏိုင္ဘဲ က်လာတယ္ ။
"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ တစ္ခါေလာက္ နမ္းပါ ထာဝရ သိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ "
"……"
တုန္ရီေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ မွဴးသက္တန္႔ က ေခတ္ေနရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္ယူလိုက္တယ္ ။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ငါ့ကိုစားသံုးပါလို႔ ေခတ္ေနေတာင္းဆိုလိုက္တယ္ ။ မွဴးသက္တန္႔ ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈေတြက ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ ခဏအတြင္းမွာပဲ ေခတ္ေနရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္အစား ေတြ ကင္းမဲ့သြားတယ္ ။ ေခတ္ေနရဲ႕ လည္တံ႐ွည္ေလးေပၚမွာ အမွတ္အသားေလး တစ္ခုျပဳလုပ္လိုက္ၿပီး
"Baby ဒီအမွတ္အသားေလးကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထာဝရ႐ွိေနေစခ်င္တယ္ "
"ကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ အရာရာတိုင္းကို တစ္သက္လံုး အမွတ္တရ အျဖစ္နဲ႔သိမ္းထားပါ့မယ္ "
မွဴးသက္တန္႔ ရဲ႕ သူ႔ကိုယ္သူ အားမရတဲ့စိတ္ အျပစ္တင္တဲ့စိတ္ နာက်ဥ္းတဲ့စိတ္ေတြကို ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ ဖြင့္ထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ ေခတ္ေနကို အားသံုးၿပီး ဆက္ဆံေနမိတယ္ ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အရမ္းၾကမ္းတမ္းလြန္းတယ္ ။ ေခတ္ေနရဲ႕ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္ထိုးေနေတာ့ ေခတ္ေနဆီက ညီးသံေလးေတြထြက္လာတယ္ ။
