My dad is Niall Horan✔

/2/

p.o.v Skyler

De volgende ochtend sta ik al te vroeg weer op school. Freddie en ik zitten niet in dezelfde klas en hebben dus ook andere schooltijden. Dat is ook de reden dat Freddie me niet altijd kan beschermen tegen het pesten. Bijvoorbeeld nu, want hij heeft eerste uitval. Dus ik sta er weer alleen voor.

Met trillende handen loop ik het gebouw in. Ik weet niet wanneer ze me weer zullen vinden en dat maakt het eng. Ik wil zo graag weg van deze school. Maar papa zegt dat ik niet mag wisselen van school. Ik probeerde hem te vertellen dat ik wordt gepest maar hij werd gebeld en toen was hij weg.

Vanaf die dag hebben we het er nooit meer over gehad terwijl ik zo graag wil dat hij het weet. Papa weet al een paar jaar niet hoe ik me voel. Hij ziet niet aan mij als er iets is of als me iets dwars zit. Louis weet dat wel. Hij kan me lezen alsof ik een open boek ben.

'kijk eens wie we daar hebben. Het zieligste varken van de school' hoor ik achter me. Snel draai ik me om en zie ze daar weer met zijn 4e zie staan. 'ik snap niet dat je nog naar school gaat terwijl je weet dat je net zoals je ouders nutteloos gaat worden. Ga gewoon huilen in een grot maar stop met ons beeld te verpesten met je lelijke gezicht'.

Ik kijk naar beneden om de tranen te verbergen. Waarom doen deze woorden me zo'n pijn? Ik weet het niet. 'm-mag ik n-naar mijn les' vraag ik. 'maar we zijn er pas net. We moeten nog even knuffelen he'. Iemand pakt me vast en doet net alsof hij me knuffelt maar geeft me een heel hard knietje in mijn maag.

Ik pak mijn buik vast waar een harde pijnscheut doorheen gaat. 'je kan niks aan. Als dit al pijn doet ben je echt het ultieme mietje. Maar dat je een mietje bent is al lang bekend' zegt Dave nog voordat ze met zijn 4e weglopen.

Met mijn handen over mijn buik loop ik naar de wc waar mijn maaginhoud eruit komt. Na dat ik me weer een beetje heb opgefrist loop ik de wc uit naar de klas.

Na een saaie schooldag en veel vervelende woorden sta ik weer voor Louis zijn huis. Maar zodra Louis openmaakt wordt ik gebeld door papa. Dat is ook 200 jaar geleden dat hij me belde.

Skyler, 'heey pap, wat is er'

Niall, 'heey, ik wou vragen waar je was. Je hoort al thuis te zijn want zo ver is het niet'.

Skyler, 'ik ben bij Louis. Ben je thuis dan?'

Niall, 'jaa. De studio is gesloten dus ik ben nu aan het thuiswerken maar het viel me gewoon op dat je er nog niet was en ik maakte me zorgen'.

Skyler, 'nou ik ben bij Louis en kom vanavond ook niet thuis. Ik eet en slaap vanavond hier'.

Niall, 'hoezo? Je kan toch niet de hele avond wegblijven?'

Skyler, 'we zullen eens zien of ik dat kan. Ik blijf hier en met geluk zie je me nog een keer verschijnen'

Dat is het laatste wat ik zeg voordat ik ophang. Ik had de hoop dat hij echt even bezorgt om me was, maar niet dus. Hij is gewoon aan het thuis werken. Het verbaast me dat hij het überhaupt heeft opgemerkt. Het doet me niet eens meer pijn dat hij niks om me geeft. Hier bij Louis zijn er wel mensen die om me geven.

'Skyler, je weet dat ik het niet eens ben met wat Niall doet maar je moet wel een beetje aardig tegen hem zijn. Wat je net zij is echt niet netjes van je'. 'hij verdient het niet om netjes behandeld te worden. Ik dacht dat hij echt bezorgd om me was, maar hij was gewoon aan het thuis werken. Ik haat hem'.

Louis knikt instemmend en laat me dan binnen. In de woonkamer zit Freddie op zijn gitaar te spelen. Hij heeft zeker weten de muzikaliteit van zijn vader overgenomen. Ik kan echt uren luisteren naar Freddie zijn stem.

Hij probeert zelf liedjes te schrijven maar ik vind veel opgefrommelde briefjes dus hij is nog niet zo overtuigd van zijn liedjes. Dat komt nog wel, dat weet ik zeker. Louis kon ook super goed liedjes schrijven dus Freddie zal wel wat van hem hebben overgenomen.

'hee kleine, kom is hier' glimlacht Freddie. Hij is best groot, wat raar is met Louis als vader, en daarom noemt hij mij klein. Niet eerlijk want ik ben niet klein. Hij heeft gewoon een toverdrankje gehad waardoor hij zo groot is. Ik loop naar Freddie toe en geef hem een knuffel. Freddie en ik knuffelen veel, heel veel. Het liefst lig ik dan ook gewoon op zijn bed in zijn armen te knuffelen.

'hoe gaat het' vraagt hij. 'beter dan gister' antwoord ik. 'dat wil ik horen'. De band tussen Freddie en mij is verwarrend soms. Ik zie hem als mijn grote beschermende broer, maar ik vind hem ook echt verschrikkelijk leuk. Toch wil ik liever dat het zo blijft. Ik wil onze band niet verpesten voor een stomme relatie.

'ga je zo met me mee naar de voetbaltraining' vraagt hij. 'natuurlijk, altijd gezellig'. Ik ga vaak mee met zijn training en dan mag altijd mee doen van de trainer. Zijn team is ook echt aardig en daar heb ik dan ook het gevoel dat ik vrienden heb, dat mensen me mogen. 'ik zou je wel gaan omkleden dan'.

Snel ren ik naar boven en kleed me om in mijn kleding. Ik pak mijn tas met de spullen erin en loop zo weer naar beneden.