/10/

647 18 1
                                    

p.o.v Skyler

Al snel hoor ik voetstappen naar beneden komen en komt papa de kamer in met een doos in zijn handen. Hij ziet er echt blij uit. Dat is nieuw.

'hier zitten wat spullen van je moeder in'. Hij komt bij me op de bank zitten en zet de doos tussen ons in. Gelijk valt de foto boven op me op. Ik heb mijn moeder nog nooit gezien, ook niet op een foto.

Ik pak de foto op en kijk er aandachtig naar. Ik lijk echt veel op mijn moeder. Haar ogen, mond, neus. Alles heb ik van haar lijkt wel. Ik had het ook wel verwacht want ik lijk echt niet op papa.

'mooi he? Dat is je moeder een jaar voordat jij geboren werd. Al een heel aantal jaar geleden nu' verteld papa. Ik zie dat hij het moeilijk heeft. Ik weet dat hij niet wil huilen als ik erbij ben maar ik denk dat dat dadelijk wel gaat gebeuren. Hij moet zich alleen bij deze foto al inhouden.

'gaat het papa' vraag ik. 'jaa' antwoord hij net zoals normaal. Ik kijk verder in de doos en zie een kettinkje liggen. Het is een klein hartje. Ik haal hem uit de doos en kijk vragend naar papa.

'die heb ik voor haar gekocht na de bevalling dus dat kettinkje was een soort van geboortekettinkje. Die had ze altijd om maar ik heb hem ergens op straat gevonden na dat ze vermist is geraakt. Daarom denk ik dat ze niet zelf vertrokken is. Als ze echt zelf weg was gegaan had ze het kettinkje en grote kans jou ook meegenomen. Ze zou nergens zonder jou naartoe gaan, dat weet ik zeker'.

Papa kijkt naar beneden terwijl hij me over haar verteld. Best indrukwekkend. 'vond ik mama lief vroeger?'. 'jaa, je was echt een kindje die graag bij ons was. Maar je moeder was toch wel speciaal voor je. Jij ook voor haar trouwens. Jullie hadden een soort speciale band samen. Je moeder hield echt oprecht veel van je, misschien nog wel meer dan van mij. Je was alles voor haar en zodra we ruzie hadden nam ze je altijd mee. Ze was echt een geweldige moeder voor je' verteld papa.

'bedankt dat je me wat over haar wil vertellen, dat betekend echt veel voor me'. 'je hebt wel het recht wat over je moeder te weten. Maar met de voorwaarde dat we normaal tegen elkaar gaan doen. Ik vind het echt vreselijk om de heletijd ruzie met je te hebben terwijl ik dat helemaal niet wil'. 'we bouwen het rustig aan op. Het heeft tijd nodig'.

Na nog wat met papa te hebben gepraat over mama gaat papa eten maken. Het voelt fijn om een middag bij papa te zijn zonder ruzie. Ik heb hem nog bijna nooit een hele middag thuis gezien en dan ook nog zonder ruzie te maken is wel echt een wonder. Maar ik vind het wel fijn om hem een keer anders te zien dan teleurgesteld of boos op mij.

'het eten is klaar, kom je' vraagt papa. 'jaa, ik kom'. Ik loop naar de keuken waar de tafel al is gedekt en taco's op staan. Papa weet dat ik dat lekker vind. Ik ga aan tafel zitten en kijk glimlachend naar de taco's. Het is lief dat hij dit voor mij heeft gemaakt. 'bedankt'. Papa glimlacht naar me en zo gaan we samen aan tafel zitten.

Na het eten besluit ik toch even naar boven te gaan. Het is raar om ineens zo veel tijd met papa te hebben. Ik ben gewend veel met Freddie te doen en heb me aangepast aan Louis zijn huisregels en alles, maar hier is het zo anders voor mijn gevoel.

Ik hoor voetstappen op de trap en al snel gaat de deur op. 'is alles goed? Het is oke als je alleen wil zijn maar ik dacht dat er misschien iets aan de hand is?'. Ik heb een bezorgde vader echt gemist. 'alles is goed. Ik ben gewoon soms graag alleen' antwoord ik. 'ik heb wel een vraagje. Mag ik wel gewoon 2 keer in de week mee gaan voetballen met Freddie?' vraag ik. 'natuurlijk mag dat. Ik zal dan ook wat contributie gaan betalen'.

Papa sluit de deur weer en zo laat ik me weer op bed vallen. Rond 8 uur besluit ik dan toch nog even naar beneden te gaan.

De volgende dag kom ik op school aan zonder Freddie. Met mijn hoofd gebogen loop ik de school in op de hoop dat ik dit keer niet gepakt wordt. Alsof ze mijn spanning van een paar meter afstand kunnen voelen staan ze al snel voor me. Waarom toch?

'aauw, daar hebben we de oo zo zielige Skyler'. 'kijk ons aan' roept er een waarna ik een klap op mijn wang voel. Snel kijk ik recht in de ogen van Dave. 'je bent waardeloos. Je moeder is er niet en je vader waarschijnlijk ook niet, anders zou je niet over hem liegen'.

Dave grinnikt voordat hij een raar gezicht trekt. Ik kijk hem verbaast aan. Ik draai me om en kijk recht in papa zijn gezicht. Wat doet hij nou weer hier?

'als je nog een keer iets te zeggen hebt over mijn dochter wil je dat dan met mij erbij doen zodat ik je gelijk 10 keer zo hard terug pijn kan doen? Ik weet niet waar dit allemaal voor nodig is maar als jullie niet stoppen zullen we eens zien wie hier de pestkoppen zijn. Weg nu, en laat ik niks van jullie horen want dat zijn jullie echt de lul'.

Allemaal rennen ze gelijk weg en zo sta ik alleen met papa.

'waarom deed je dat?'. 'ik wil je helpen en je laten zien dat ik er voor je ben' antwoord papa. Ik kijk naar beneden niet wetend wat te moeten zeggen. Dit is nu niet wat ik wil want ze zullen me nu alleen maar meer pesten. 'bedankt' zeg ik dan toch maar. Ik wil niet ondankbaar overkomen terwijl papa me gewoon wil helpen.

Maar wil ik zijn hulp wel? Nee. Ook al gaan we de band weer opbouwen wil ik nou niet zo graag zijn hulp. 'ik ga naar mijn les'. Ik draai me om en loop snel naar mijn les toe.

(Ik ben nu nog bezig met een verhaal over Harry maar daarna ga ik er waarschijnlijk een over Shawn Mendes of 5sos maken. Heb er nu al zin jn sinds Shawn mijn favoriete artiest is en omdat 5sos het goed foet op wattpad)

(Srry, geen haat omdat 1d op de 2de plek staat😂😂, ik hou nog steeds veel van ze)

My dad is Niall Horan✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu