My dad is Niall Horan✔

/6/

p.o.v Skyler

Thuis aangekomen verbaast het me dat papa zijn auto er staat. Eigenlijk had ik niet verwacht dat hij er zou zijn. Normaal is hij ook weg dus waarom zou hij er nu wel zijn? Ik heb helemaal geen zin om met hem te praten.

Toch loop ik het huis in waar ik papa op de bank zie zitten. Ooo nee. 'kom even hier zitten' zegt hij vrijwel meteen zodra hij me ziet staan. Ik laat mijn tas op de grond vallen en plof op de bank.

'ik heb gister met je oma gepraat. Ik wil gewoon beginnen met sorry zeggen. Sorry dat ik er zo weinig voor je ben geweest en je zo heb laten vallen terwijl je me nodig had. Ik wist echt niet dat ik er zo weinig voor je was. Ik dacht dat je het wel prima vond.

Ik wil onze band opbouwen en er meer voor je zijn. Zo heb ik al geregeld dat ik minder ga werken en ik ga je helpen met je probleem op school'.

'hoe weet jij van school?'. 'oma heeft het me gister verteld'. 'je hoeft me niet te helpen. Freddie helpt me goed genoeg en ik heb jou hulp niet nodig'. 'ik wil er gewoon voor je zijn en weer een goede band met je opbouwen. Ik weet dat ik fout zat en te veel heb gewerkt maar ik zie dat nu in en wil er wat aan doen' zegt papa boos.

Natuurlijk. Nu wil hij me ineens helpen. Ik heb hem niet meer nodig. 'en ik wil geen band meer met je. Ik wil gewoon bij Louis wonen en jou nooit meer zien'. Na die wat harde woorden ren ik de trap op mijn kamer in.

Al die tijd krijg ik niet eens een klein beetje aandacht en nu wil hij ineens een band opbouwen. Net nu ik gewend was aan het leven zonder mijn ouders. Voor mij gaat het prima nu. Beneden hoor ik een bonk maar het maakt me vrij weinig uit. Ik wil gewoon weg hier. Elke keer is het wel weer iets. Als ik dan denk hem te kunnen vertrouwen komt hij ineens een week niet meer opdagen en is hij alleen maar aan het werken. Ik hoef zijn excuses niet meer.

'Skyler, kom terug. Ik ben wel je vader en dit is respectloos' roept papa van beneden. 'jou gedrag is ook respectloos maar daar moet ik ook al heel wat jaren mee dealen'.

Onder mijn bed pak ik een sporttas, stop daar wat kleren en belangrijke spullen in. Als ik hier nu blijf krijg ik de heletijd gezeur naar mijn hoofd toe. Ik rits mijn tas dicht en loop dan mijn kamer uit. Helaas staat papa onder aan de trap.

'waar ga je naartoe' vraagt hij zodra hij mijn tas ziet. 'ik ga ergens anders naartoe. Ik heb geen zin in dit gezeur. Wij hebben geen band meer en die komt er ook nooit meer'.

Ik loop langs papa en vertrek dan uit huis. Bij Louis zijn huis kijkt hij me verbaast aan. 'ik wist niet dat je hier komt wonen'. 'ik kom hier gewoon even. Ik heb geen zin om thuis te zijn' zucht ik. Louis zet mijn tas boven neer en zegt me dan op de bank te gaan zitten. Hij komt bij me zitten en begint dan met praten.

'je kan niet blijven weglopen van hem. Hij heeft echt het beste met je voor maar hij vind het soms moeilijk om het te uiten naar je. Nu doe je hem alleen maar meer pijn waardoor hij onzeker wordt en het alleen maar moeilijker vind om zijn gevoelens te uiten'.

'ik wist niet eens dat hij gevoelens had. Al die tijd laat hij me in de steek en nu wil hij me ineens helpen, echt niet. Ik heb er gewoon geen zin in en vind het prima om veel bij jullie te zien. Jij en Freddie zijn best gezellig hoor'.

'en toch vind ik dat je wat aardiger kan doen tegen hem. Laat hem een keer bewijzen dat hij het wel kan. Misschien verast hij je wel met de liefde die hij voor je heeft. Je bent en blijft zijn kind dus hij zal je echt niet haten hoor, wel als je dit gedrag door blijft zetten'.

'hoe weet je nu weer hoe ik tegen hem doe?'. 'hij heeft me net huilend opgebeld dat jij er waarschijnlijk aan zou komen en dat ik echt goed op je moest passen omdat hij je niet kwijt wil. Hij is je moeder ook al kwijt en jij bent het enige wat hij nog heeft van haar. Voor hem ben je het belangrijkste in zijn leven maar hij pakt het gewoon niet goed aan' verteld Louis.

'weet jij wel wat van mijn moeder? Papa wil er nooit over praten' vraag ik aan Louis. 'ik ken haar wel, maar ik denk niet op de manier hoe dat je vader haar kende. Ze was heel vrolijk en lief en zorgzaam. Ze was altijd trots als ze jou in haar armen had en wou de hele wereld laten weten dat ze de mooiste dochter ooit had.

Ze hield ook heel veel van Freddie en vond het geweldig jullie samen te zien. Toen jij 2 jaar oud was is ze verdwenen en niemand weet waar naartoe of waarom' verteld Louis.

'weet jij waarom papa nooit over haar wil praten?'. 'omdat je moeder de wereld betekende voor je vader en toen ze verdween stortte hij in. Hij was helemaal gesloopt en wou niks doen tot dat ze terug zou komen. Je hebt een half jaar bij mij gewoond maar daarna ging het wat beter dus kon je weer naar je vader. Maar hij moest zijn verdriet in iets kwijt en dat is werken.

Ik denk ook dat hij daarom zo veel werkt, alleen maar om zijn verdriet te verbergen. Niall kon niks zonder je moeder en hij weet nog steeds niet hoe hij ermee om moet gaan. Het verdriet zit echt diep bij hem en niemand krijgt dat er zomaar uit.

Daarom wil ik ook zo graag dat je lief tegen hem doet. Hij heeft al genoeg over zich heen gehad en hij verdiend een keer iets goeds in zijn leven. Ik snap ook wel dat zijn gedrag soms niet door de beugel kan maar je moet hem proberen te begrijpen.

Hij weet niet hoe hij om moet gaan met het verdriet en wil er met niemand over praten. Probeer er gewoon een keer met hem over te praten. Misschien komt er wat zinnigs uit over je moeder of over zijn gedrag van de afgelopen jaren' verteld Louis.

En het doet echt wat met me zodra hij dat verteld. Ik wist niet dat mijn moeder zoveel betekende voor papa. Altijd als ik over mama begin wordt hij boos en loopt hij weg. Ik dacht dat ze misschien niks betekende voor papa ofzo. Blijkbaar wel dus. Papa wou me zelfs een keer slaan toen ik maar door bleef gaan over mama. Gelukkig sprong ome Harry er net optijd tussen.

Papa weet zijn krachten soms niet zo goed en kan zijn woede niet goed beheersen zodra ik over mama begin. Begrijpt hij dan echt niet dat ik ook wat van haar wil horen vanuit zijn kant? Maar ik denk wel dat ik wat moet doen met Louis zijn woorden. Misschien helpt het wel om met hem te praten, dit keer normaal. Geen geschreeuw of vervelende woorden. Wie weet helpt het wel wat. Maar voor vandaag blijf ik nog gewoon hier.