My dad is Niall Horan✔

/19/

p.o.v Skyler

Is dit dan echt mijn moeder? Heeft papa zijn plan gewerkt? De vrouw ziet mijn vragende blik en haalt papa wat van haar af. 'misschien moet je even wat tegen haar vertellen' zegt ze.

Papa draait zich naar me om en kijkt me met een glimlach aan. 'dit is Emily Horan, je moeder'. Met open mond kijk ik naar de vrouw waarvan ik al wel had vewacht dat het mijn moeder is. Dit is gewoon mijn moeder. Ongelofelijk. Het is zo raar om haar na 11 jaar weer te zien.

'echt? Hoe weet je dat' vraag ik verbaast. 'omdat ik nooit tegen iemand heb verteld waar ik jullie moeder als vriendinnetje heb gevraagd. Er was ook niemand bij dus alleen je moeder kan het weten'. 'wow, het is heel raar om te bedenken dat ik na 11 jaar weer voor mijn moeder zit'.

'wil je mee naar het hotel of moet je weer naar huis' vraagt papa. 'ik heb geen thuis dus ik ga graag met jullie mee om jullie te vertellen wat er is gebeurd'.

Mama geeft papa weer een stevige knuffel en knuffelt mij dan ook. Voor mij voelt het wat ongemakkelijk. 'dat liedje van jullie is trouwens echt prachtig. En je kan super mooi zingen Skyler' zegt mijn moeder. 'bedankt'.

We lopen de ruimte uit waar ik gelijk Freddie en David al zie staan. 'hee' zeg ik. Beide jongens kijken me aan en komen dan op me af. Freddie tilt me wat op en knuffelt me. Rare jongens. Altijd moeten ze me optillen. En waarom, dat weet ik niet. 'hoe ging het' vraagt Freddie. Ook David komt aanlopen.

'papa heeft mama weer terug gevonden. Het voelt toch wel wat raar om te bedenken dat mama nu weer terug is'. Beide jongens kijken me met open mond aan. 'maar het is toch geweldig dat je moeder weer terug is?'. 'jawel maar het voelt wel een beetje raar omdat ik me geen moeder kan herinneren en nu is ze er ineens' mompel ik.

'en je bent jaloers want ze zal nu veel aandacht krijgen van je vader' grijnst Freddie. Die jongen kent mij zo goed. 'ik beloof je dat dat niet zal gebeuren Sky. Je vader houd van je en zal jou echt niet ineens laten zitten' zegt David waarna hij een kusje op mijn voorhoofd drukt.

Freddie zet mij weer neer en zo lopen we naar papa en mama toe die knuffelend met elkaar praten. Ik moet toegeven dat het wel schattig is en ik blij ben dat papa weer blij is. Maar toch voel ik me wel heel ongemakkelijk nu ineens een soort vreemde mee komt naar het hotel.

Beide jongens stellen zich voor aan haar en dan besluiten we met zijn alle naar het hotel toe te gaan. In de auto is het echt ongemakkelijk stil terwijl papa en mama op de achterste bank tegen elkaar aan liggen. Met een zucht laat ik me tegen Freddie zijn schouder aan vallen en wil net mijn ogen sluiten als Louis roept

'we zijn er'. 'bedankt voor de mededeling' zucht ik. 'je mag zo slapen slaapkop. Nog even naar binnen en dan kun je weer lekker tegen David aan gaan liggen' grinnikt Freddie. Allemaal stappen we in de auto en lopen het hotel in.

Ik neem afscheid van papa en een ongemakkelijk afscheid van mama waarna ik met de jongens onze hotelkamer inloop. Na dat ik mijn pyjama aan heb gedaan, wat bestaat uit een shirt van David, en mijn tanden heb gepoetst laat ik me naast hem in bed vallen.

'ik ben zo moe van al de stress van vandaag' zucht ik. 'lijkt me ook niet niks om ineens je moeder weer te zien'. 'nee, het is echt ongemakkelijk. Ik voel ineens geen behoefte aan een moeder en ik ken haar amper. Dit is echt niet zoals ik het had verwacht. Daarbij zitten papa en mama continue te knuffelen. Ik ben het niet gewend dat ik papa moet delen met iemand'.

'dat wend wel, echt waar. Ga nu maar lekker slapen en probeer morgen maar een gesprek met haar aan te knopen. Misschien verast ze je wel in een goede zin'. Ik knik instemmend en kruip dan tegen David aan. Hij slaat zijn armen om me heen en niet lang daarna val ik in slaap.