Selam, ben Duru. 17 yaşında normal bir lise öğrencisiyim. Taki annem ve babam öldükten sonra hiç bilmediğim bir şehire taşınıp, hiç bilmediğim bir okula gidene kadar. Ben Duru ve bu benim hayatım...
Korkunçlu film başlangıcı gibi oldu lan xlsmsossk...
*Hani sen papatyaları çok seviyorsun ya... O yüzden.. *
Multi:Onur Can Özcan'a Özlemle... Bu bölümde Oğuz'u tanıyacağız...
Yazarın Anlatımıyla..
Oğuz 7 yaşındaydı. İlkokula gidiyordu. Bu gün ilk defa tekbaşına okula gidecekti, büyümüştü artık. Annesinin onu okula bırakmasına gerek yoktu. Çok yoruluyordu annesi zaten.. Hergün evi çekip-çevirmek zor oluyordu. Artık Oğuz'un babasıda eskisi gibi davranmıyordu annesine.. Annesi üzülüyordu. Ama belli etmiyordu.
Endişeliydi annesi küçük oğlunun sadece bir sokak ötede ki okuluna gideceğini bile düşünemiyordu, korkuyordu.
"Anneciğim, merak etme. Hem ben okula gittiğim zaman öğretmenimden seni aramasını ve okula geldiğimi haber vermesini söylerim."
"Tamam oğlum dikkat et. Seni seviyorum iyi dersler.." dedi ve annesi Oğuz'un yanağına bir öpücük kondurdu. Sımsıkı sarıldı sanki bir daha sarılamayacakmış gibi.. "
*. *. *.*
Oğuz okula gittiğinde annesi evde işleri hallediyordu. Temizlik, yemek gibi rutin işler. Sonra bir telefon geldi annesine. Açtı telefonu;
" Hocam ben hastahaneden Şule Hemşire. Hastalarınızdan Hatice Hanım kriz geçiriyor, ne yapacağımızı bilemiyoruz! Hastahaneye gelebilir misiniz?"
"Hatice'mi?" dedi telaşlı bir sesle. Hatice can dostuydu onun. Dertlerini onunla paylaşmıştı hep. Amansız bir hastalığa yakalanmıştı.. Eğer doktoru o olursa şifa bulacağını biliyordu..
"Hemen geliyorum! Ben gelene kadar bir doz sakinleştirici uygulayın!"
"Tamam hocam."
Hemen arabasına atladı. Telaşlıydı, çok telaşlıydı. Yolda giderken kırmızı ışığa birkaç küfür savurdu. Yeşil ışık yanar yanmaz geçecekti. Ancak o geçerken karşı yoldan bir araç gelip ona çarptı. Arabanın direksiyon hakimiyetini kaybettiğinde başını korumak için ellerini kafasına kenetlediğinde olan olmuştu cam kırıklarından bir tanesi kalbinin bir kaç santim altına saplanmıştı. Artık, çok geç olabilirdi.
*. *. *. *.
Oğuz'u okuldan teyzesi aldı. Ama Oğuz kendi gidecekti eve. Ne oldu şimdi? Yoksa annesi güvenemeyip teyzesini mi göndermişti? Gülümsedi Oğuz, annesinin bu tatlı halleri çok hoşuna gidiyordu. Ama bir şey farketti, teyzesi onu evine değil, kendi evine götürüyordu.
"Ne oldu teyze, neden eve gitmiyoruz?" Diye sordu teyzesine. Teyzesinin gözleri doldu. Kardeşi hastahanede yaşam savaşı veriyordu. Küçük Oğuz'a ne olduğunu söyleyemedi.
"Annen Savaş'la birlikte oyun oynarsınız diye bize götürmemi söyledi seni Oğuz'cum."
"Ama annem neden gelmiyor?"
"İşleri varmış hastahane de, gelecekmiş ama.."
"Şey.. Hastahaneye annemin yanına gitsek olmaz mı teyzecim? Ben çok güzel resim çizdim bu gün. Ona göstermek istiyorum."
"Sonra Oğuz'cum şimdi eve gidelim. Kuzenin seni bekliyor."
"Tamam."
Eve geldiklerinde teyzesi Oğuz'u Savaş'ın yanına bıraktı Savaş Oğuz' un kuzeniydi. Evin görevlisi Suzan Hanıma çocuklara bakmasını tembihledi. Hastahaneye kardeşinin yanına gidecekti.
Hastahaneye gittiğinde herkes perişan haldeydi. Annesi bayılmıştı,diğer akrabaları çok kötü durumdaydı. Hemen doktorun yanına koştu.
"Ne oldu! Söyleyin! Ona bir şey olduysa yaşayamam ben!"
"Kalbi durdu, kurtaramadık. Başınız sağolsun.."
Sessizlik.. Sadece sessizlik vardı..
Cenaze de..
Oğuz artık her şeyi öğrenmişti. Annesinin en sevdiği tişörtü giymişti. Ona çok yakışıyordu çünkü.. Sonra kara toprağa baktı, annesine baktı.. Ve o gün okulda çizdiği resmi cebinden çıkardı. Kağıdı buruşturmuştu. Gözyaşları kağıda bulaştığı için pastel boyalar hep dağılmıştı. Mezarın başına gitti.
"Anneciğim, o gün okulda çizdim bu resmi.. Papatyalarla seni çizdim. Hani sen papatyaları çok seviyorsun ya.. O yüzden.. Ama sen resmime bakamadın anne. Ben senin yüzünü göremedim. Lütfen kalk anne. Seninle daha hayvanat bahçesine gidip, kaplanlara dil çıkaracaktık. Lütfen kalk. "
Oğuz resmi alıp mezarın yanında ki toprak alana gömdü. Yanında getirdiği bir tane papatyayı mezarın üstüne koydu ve son bir şey söyledi.
" Hoşçakal anneciğim, ben de seni seviyorum.. "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BU NASIL BİR BÖLÜM KALBİMİ BIRAKTIM VALLAHİ! NASIL BULDUNUZ BÖLÜMÜ YORUMLARDA BELİRTİN BAKALIM. ÖPÜLDÜNÜZ OKURAŞKLAR😍😍💜
bu bölümü 300 okumanın şerefine yazdım bu arada🎇🎇 teşekkürler desteğiniz için. Oylamayı unutmayın💜
