｡KİLİT｡

.Bölüm 20.

Multi:Yeni keşfettim çoksel sksksıs

"Aşk bir sudur, iç iç kudur."

Sıla'nın söylediği şeye göz devirdim. Bunun bir plan olduğunu anlamalıydım.Gene aklından ne geçiyordu bunun.Hayır sarhoş desem değil.Mal desem...He evet mal.

"Sıla amacınız ne? Azra sen neden fotoğraf çekiyorsun? Helen o nutellayı nerden buldun? Ne oluyor Allah aşkına?"

"Öncelikle sözümü kestiğin için teşekkür etmiyorum Sıla, inşallah Antep fıstığının açılmamışını bulursunda tırnağın kırılır!" Jinef Sıla'ya beddualarını sayarken ben hâlâ olayı çözmeye çalışıyordum.

"Susun da neden burada olduğunuzu söyleyin!" diye çıkıştım.

"Çünkü Duru, bir planımız vardı ve bu planı yerine getirdik." Helen'in söylediğine anlamaz bir bakış atarken Helen tekrar söze girdi;

"OVDSYO!" harfleri tek tek söyleyerek bağırdı.

"O ne be?"

"OĞUZ VE DURU'YU SEVGİLİ YAPMA OPEREYŞINI!"
"O zaman bende forever best shıpım  olan HELHAN Opereyşınını başlatıyorum. Gelen?"

Helen dışındaki herkes parmak kaldırmıştı.Helen ne mi yapıyor?Şuan devlet hazinesi çalan hırsızı yakalamak isteyen polis gibi bana bakıyor.Sanırım kaçmam lazım.

"Duru canını seviyorsan,ayağındaki varlıkları yere at ve kaç!" Ses Sıla'dan geliyordu.Helen Sıla'nın üzerine atladı herhalde.Ben tam parti alanına girerken önüme biri çıktı.Baktığımda ise bir mektup ve eskiden anneme ait olan bir bileklik vardı;

"Özledin beni değil mi?Bu bileklik sana annenden kalan son şey değil."

Kağıdı defalarca okudum, tekrar okudum ve tekrar.. Kafamı kaldırıp etrafa baktığımda karşımda kimse yoktu.. Mektubu veren kişi de yoktu..
Bilekliğe baktım önce, bu annemin bana ölmeden önce bıraktığı son şeydi.. Ama ben bu bilekliği kaybetmiştim? Hatta kaybettiğim gün saatlerce ağlayıp annemden özür dilemiştim.. Şimdi tekrar elimdeydi. Kızlar bu durumumu anlamış olacak ki hepsi yanıma gelmişti. Oğuz karşıma da bekleyerek bana baktı ve eliyle çenemden tutarak ona bakmamı sağladı.

"Ne oldu?" diye sordu.

"Annem.."

"Annen?"

"Oğuz.. Annem yaşıyor olabilir."

Bunu söyleyip hemen koşarak oradan uzaklaştım. Gözyaşlarımın arasından tek kelime söylüyordum, anne.

OĞUZ'DAN..

Duru parti alanından hızla uzaklaştığın da kızların telaşlı sorularına cevap vermeden peşinden gittim.

"Ben peşinden gideceğim,sizin gelmenize gerek yok!"

"Olmaz öyle şey! Bizde geliyoruz"

"Hayır bizde geleceğiz, olayı tam anlamadan gidemezsiniz!"

Hepsi ayrı ayrı benim söylediğimi redderken bir şekilde hepsini ikna edip Duru'nun peşinden gittim.

*. *. *.

Sokağın başına geldiğimde Duru'yu taş duvara yaslanmış ağlarken gördüm. Hemen yanına gittim. Üşüyordu, ceketimi çıkarıp omzunu örttüm. Beni gördüğünde bir-iki saniye yüzüme bakıp daha çok ağlamaya başladı. Yanına oturup ona sarıldım.

"Ne oldu Duru? Anlat bana.."

"Oğuz, annem.."

"Duru bak, sakin ol ve derin nefes al."

Dediklerime uyup derin bir nefes çekti. Gözyaşlarını sildi.

"Aferin. Şimdi bana, ne oldu anlat hadi."

"Oğuz, ben terasta parti alanına inerken bir anda karşımda biri belirdi. Elime bir kağıt tutuşturup ben olayın farkına varmadan oradan hızlı adımlarla uzaklaştı. Kağıtta annemin ağzından yazılmış bir not ve annemin bana bıraktığı ama benim kaybettiğim, kaybettiğim gün saatlerce ağladığım bileklik çıktı. Buraya ilk geldiğim günler de bana yine bir kutu ve içinden annemin ağzından yazılmış bir not gelmişti. Ben artık yoruldum Oğuz.."

"Tamam, bak şimdi;bu notlar sana kimden geliyor onu bulmaya çalışacağız önce. Sonra annen hakkın da ne varsa bana anlatacaksın ki sana yardım edebileyim. Üzme kendini."

"Bana artık kimse yardım edemez Oğuz.. Kendimi çok kötü hissediyorum."

"Sen benim kalp kırıklarımı onarmama nasıl yardım ettiysen, ben de sana yardım edeceğim." deyip ona sarıldım.

OWOWOWOWO NELER OLUYOR HAYATTA!?

FAVORİ KARAKTERİNİZ? 🖤

~Y2