｡KİLİT｡

.Bölüm 29.

"Dayımız?"
"Evet,Duru Erten ailemizden bazıları hâlâ yaşıyor."
Hayatımın şokunu yaşıyor olmalıydım. Bana kimseden bahsetmemişlerdi.
"Neyden bahsediyorsun? Psikopat olmak sana pek yaramamış."
"Ah, yoksa küçük prensese bir dayısı olduğunu söylememişler miydi? Çok yazık."

Sinir katsayım artmaya başlamıştı. Amacı neydi bunun?
"Bak ne diyorsun anlamıyorum, yada yanlızlıktan mı anlamadım ama olsaydı haberim olurdu Sevgili(!) kardeşim"

"Demek ki haber vermemişler,seni oraya götürmemi ister misin? Ama dayımın seni kabul edeceğini sanmıyorum, aynı zamanda benide."

"Hadi beni anladım da sen? Seni neden kabul etmiyor?"

"Çünkü, bizim onu- bir dakika bugün ayın kaçı?"

"9'u niye ki?"

"Yürü çıkmamız lazım!"

"Neler oluyor?"
Kolumu çekiştirmeye başladı;

"Feyza dur ayağa kalkayım! Aşağıya düşüceğim!"

"Oh, Affedersin. Ama hızlı olmalıyız."

Noldu bu kıza? Melek oldu melek.

"Aniden içindeki şeytan çıktıda melek filan mı oldun?"

"Olayı anlayınca böyle demezsin. Taksi çağırdım gelir şimdi."

Taksi gelince...
"Dinliyorum."

"Annemiz. Ağustos 9'da kaza geçirmiş. Aynı zamanda dayımın karısı ve kızıda varmış aynı kazada..."
"... O yüzden her ayın 9'u yas tutuyor..."
"... Ve eğer bu gün onu yanlız bırakırsam..."
"... Kendine zarar verebilir diye korkuyorsun."
"Evet."
"İnanıyorum, yetişeceğiz."

Başını omzuma koydu. Bu kız tam bir ikizler!

Yarım saat sonra...
Feyza'nın verdiği adrese gelmiştik. Feyza'nın eli cebine gitti;
"Gerek yok ben veririm sen hemen çık yukarı."

Hemen parayı uzattım ve teşekkür edip indim, Feyza'nın arkasından koştum. Bir kaç kat yukarı çıktım ve bir kapının açık olduğunu fark ettim. İçerden Feyza'nın sesleri geliyordu. Yavaş yavaş içeri girdim. Hayatım değişebilirdi...

İçeride, 50-55 yaşlarında bir adam vardı.Feyza'yla beraber oturuyorlardı:

"Bu kız kim Feyza?"

SELLALALALLALALALALALAM! Ben geldiğm. Eh bölüm azcıkın kısa oldu ammmma neys.

~Y1💫