ZXO: Ace of Hearts

ZXO: 15

ZXO: 15

[Claine's POV]

After two days...

Ilang beses akong napailing habang nakatingin sa kawalan.

I still don't get it.

Napabuntong hininga ako muli dahil sa naisip ko. 

"Are you sure you're okay kuya Claine?" napatingin ako kay Arkisha na bakas ang pag-aalala sa mukha. Naabutan ko silang naglalaro ni Loki ng chess dito sa frat house ng dumating ako an hour ago.

"Don't disturb her breathing exercise Arki." suway sa kanya ni Loki. Matatalim na tingin ang pinukol ko sa kanya dahil sa nakakatuwang banat nya. Napahagikgik naman si Arkisha.

"Is something bothering you?" tanong ulit ni Arkisha.

"Something? Or someone?" singit na naman ni Loki.

"Someone?" nagtatakang tanong ni Arkisha kay Loki. Bakas sa mukha nya na wala syang idea sa sinasabi ng kaharap nyang epal. "Wer?" tanong nya kay Loki with different language.

*Translation: Who?

"Ich weiß nicht." sagot ni Loki sa kanya at makahulugang tingin ang pinukol sa akin.

*Translation: I don't know. 

"Stop with those alien words, will you?" utos ko na ikinatawa ni Arkisha.

"Whatever that is, kuya Claine, I'm sure you'll get through it." nakangiting pahayag ni Arkisha.

"He won't get through it if we he won't do anything about it." epal na naman ng kaharap nya.

"Your name really suits you, you know that?" naiinis kong pahayag.

"My parents probably knew that I will be like this that's why they gave me my awesome name." sagot nya habang nakatitig sa chess board, tinaas nya 'yung isang piece ng bishop at nilipat sa ibang area ng board. Kanina pa sila naglalaro pero hanggang ngayon hindi pa sila nakakatapos ng isang round.

"I love Loki's name!" masiglang pahayag ni Arkisha. "But I love his second name more."

Napangiti ang lokong si Loki. "Whatever." sabi ko. Hindi na lang nila ko pinansin at nagfocus na lang sila sa paglalaro. 

Lumipas pa ang ilang minuto at hindi ko na naman napigilan ang magbuntong hininga. Kada buntong hininga ko tinitingnan ako nang dalawa.

"Why don't you just spill it?" sabi ni Arkisha.

"Why do some people not want to accept help?" nafufrustrate kong tanong. "I just want to help her." paga-add ko pa.

Simula nang huli naming pag-uusap, hindi na nawala sa isip ko kung bakit ba ayaw na ayaw nyang tulungan ko sya. Siya na talaga ang tumanggi sa tulong. Stupid nerd.

"Why you wanna help her?" tanong nya.

"W-Well..." napaisip ako sa tanong nya. 

Bakit nga ba? Kailangan ba ng dahilan para tulungan sya?

"Is it out of pity or... out of love?" makahulugang tanong ulit nya.

Napangisi ako sa tanong ni Arkisha. This is one of the things that I like about her. She's 50% kid and 50% adult.

"Why do I need to have a reason?"

"Because in my opinion she probably thinks that you're doing it out of pity."