Moje przemyślenia

co się dzieje?

zrobiłam się ostatnio
jakaś taka
delikatna

jestem dla wszystkich miła, uśmiecham się tak jak nigdy przedtem, nie neguje nikogo, zachęcam innych ludzi do różnych czynów, popieram ich, ustępuje innym i tak dalej by można było wymieniać

taka gentelmeńska wersja dziewczyny

Nie wiem o co chodzi, nie zamierzałam taka być, ale jak na przykład czuję nadchodzącą kłótnie, to wolę zamknąć mordę, miło się uśmiechnąć i przytaknąć. Czemu? Sama tego nie wiem. Zazwyczaj byłam tą osobą, która najbardziej się wykłócała.

A w środku siebie nie czuję nic. Tak jakby ktoś wyjął ze mnie wszystkie moje emocje i przykleił je na moją skórę tworząc nowego człowieka- z zewnątrz super osobę - miłą, przyjacielską, pozytywną, natomiast w środku znajduje się tylko pustka, która nie reaguje nawet na swoje „widzimisie", a tym bardziej na potrzeby innych.

Z jednej strony fajnie - umiem przyjąć każdą krytykę, wszystko spływa po mnie jak po kaczce, no ale z drugiej strony, to kim ja jestem? Co ze mnie za człowiek bez własnego życia?

Inni mną kierują, ja tak nie chce, ale znowu nie potrafię postawić się i zmienić coś. Chyba chce już umrzeć, aczkolwiek wiem, że muszę jeszcze swoje wycierpieć.