Seni Seviyorum • Adrienette

Bölüm 2

Merhaba arkadaşlar hikayenin beğenilmesine çok sevindim. Bu yüzden yb yazıyorum.

Marinette :

Hızlıca sınıfa girdiğimde Alya bana soru işareti dolu gözler ile bakıyordu. Sırama ilerlerken sınıfın kapısının kapanmasından Adrien'ın geldiğini anlayabiliyordum.

Kendi yerime geçtiğimde Alya kolumu dürttü ve tek kaşını kaldırarak bana baktı.

Bende biraz daha yanına kaydım ve Nino ile Adrien'ın duymaması için kulağına fısıldadım.

"Adrien'ın babasından izin aldım "

Alya bu söylediğimle az kalsın çığlık atıyordu ki elimle ağzını kapattım.

Alya sonunda sakinleştiğinde ön sırada konuşan Adrien ve Nino bize döndü.

Nino bana hayranlıkla baktı.

"Vay canına dostum onun babası yıkılmaz bir kale gibi nasıl ikna ettin ?"

Adrien bana bakarken heycanlandığım için konuşmaya çalıştım.

Elimi enseme attım.

"Bennn şey.."

"O kaleyi içten feth etti."

Kaşlarımı kaldırdım. Adrien konuşmuştu.

"Nasıl ?"

Bunu benim yerime Nino sordu.

"Babam genç ve hevesli tasarımcıları sever.
Ayrıca Marinette ona idolü olduğunu söyleyince ters birşey yapmayacağını anlamıştı"

Nino ve Alya aynı anda 'Woah' sesi çıkardı.

Kendimi tutamadım ve konuştum.

" Ve ayrıca baban seni bana emanet etti "

Ben kızarırken Adrien kıkırdıyordu.

Nino kaşlarını komik bir şekilde kaldırdı.

"Bence onun tam tersi olması lazımdı"

Kaşlarımı çattığımda ortaya komik birşey çıktığını biliyordum ama yine de çattım.

"Nedenmiş o ?
Geçen yaz tekvando kursuna gittim ben"

Nino ve Adrien artık nerdeyse kahkaha atarken ben sinirle kollarımı bağladım ve arkama yaslandım.

Kırılmıştım doğrusu hele ki Adrien böyle gülünce.

Alya burnuna kayan gözlüğünü düzeltti.

"Komik değil beyler gerçekten sinirlenince neler olduğunu kendi gözlerimle gördüm"

Deyip parmaklarıyla gözlerini gösterdi.

Nino ve Adrien hâlâ hafifçe kıkırdarken bir anda Adrien'ın gözleri beni buldu. Ama anında gözlerimi ondan kaçırdım.

Adrien tam ağzını açıp birşey söyleyecekken sınıfın kapısı açıldı ve içeri sınıf öğretmenimiz Bayan Bustier girdi.

"Hadi çocuklar tören için bahçeye iniyoruz"

Herkes sevinçle yerinden kalkıp ilerlerken ben aldığım belgeyi karnemin poşetinin içine attım.
Ve ayaklarıma bakarak sınıfın kapısına ilerlemeye başladım.

Kolumun tutulmasıyla ağzımdan bir çığlık kaçıyordu ki kolumu tutan kişinin Adrien olduğunu görmemle kalbim heycanla atmaya başladı.

"Ne yapıyorsun sen ?"

Kolumu bıraktı. Sınıfta bizden başkası yoktu.

"Üzgünüm seni korkutmak istemedim"

Gözlerini ayakkabılarına indirdi  ve ardından tekrar gözlerime çıkardı.