Seni Seviyorum • Adrienette

Bölüm -11

İyi okumalar....

Marinette :

"Marinette ?!"

Adrien bana şaşkınlıkla bakarken gülümseyerek elimi salladım. Ağzımı aralayıp birşeyler söyleyeceğim sırada Kurs eğitmeni bunu engellemişti.

"Evet Bayan Dupain-Cheng daha yeni olduğundan onu bugün aranızdan birinin çalıştırmasını istiyorum."

Eğitmen konuşmasını bitirdikten sonra bazı erkekler hevesle elini kaldırırken gözlerim Adrien'a kaydı kaşları çatık bir şekilde onlara bakıyordu.

Eğitmen uzun olan boyundan dolayı başını eğerek bana baktı.

"Bayan Cheng ?"

Aslında tanımadığım insanlarla çalışmak istemiyordum ama...

"Şey be-"

"Ben Bayan Dupain-Cheng'e yardım ederim efendim."

Adrien elini kaldırmış bana bakarken kalbim hızlıca atmaya başladı.

Eğitmen sıkılmış bir şekilde bana bakarken derin bir nefes aldım.

"Pekâlâ Adrien ile birlikte çalışabilirim."

Adam sonunda rahatlamış gibi omuzlarını indirdi ve bizden uzaklaşmaya başladı. Bende adımlarımı Adrien'ın olduğu yöne çevirdim.

Adrien'ın olduğu mindere geldiğimde gözlerim hemen çaprazımızda duran Kagami'ye kaydı. O da yanındaki çocukla çalışmak yerine bize bakıyordu.

Tekrar Adrien'a baktığımda bana sinirli bir ifade ile bakıyordu.

"Marinette bana neden kursa kayıt olduğunu söylemedin ?"

Masumca omuzlarımı silktim.

"Sürpriz olsun istedim. Ama senin pek hoşuna gitmedi bu ?"

Adrien'ın yüz ifadesi yumuşar gibi oldu.

"Hayır öyle demek istemedim. Sadece seni burada gördüğüm için şaşkınım."

Kaşlarımı kaldırdım.

"Nedenimiş o ?"

"Marinette biliyorsun narin bir kızsın ve bu tür sporla-"

Bu sefer bende sinirlenmiştim hızlıca ona doğru ilerledim ve işaret parmağımı göğüsüne bastırdım.

"Bana bak Bay Agreste karetede siyah kuşağım var benim ve sen bana hâlâ narin mi diyorsun ?"

Bir iki adım uzaklaşıp acı bir şekilde gülümsedim.

"Ama sanırım ben buraya gelerek birşeyleri bozdum değil mi ? Kusura bakma düşüncesizlik etmişim."

Son anda yüzündeki pişmanlığı görsemde daha fazla burada durmayacağımı biliyordum. Hızlıca soyunma odasına doğru ilerlerken arkamdan ismimi seslenmesini duyuyordum.

Sinirle üzerimi değiştirip soyunma odasından çıktığımda Adrien kapının yanındaki duvara yaslanmış duruyordu.

Beni gördüğünde hızlıca yanıma geldi.

"Mari bak öyle demek istemedim sadece-"

Elimi kaldırarak durmasını sağladım.

"Adrien anlıyorum tamam mı ? Sadece biraz yalnız kalmalıyım."

Derin bir nefes verdi ve geri çekildi.

"Pekâlâ ama kendimi affettireceğim."

Birşey demeden yanından hızlıca uzaklaştım. Gözyaşlarım yanaklarımdan akarken buraya çok uzak olmayan ama sadece ikimizin bildiği tepeye doğru ilerledim.