Mr. Torpe meets Ms. Mahiyain (Completed)

Chapter 18

     Enrollment time for the second semester.  Kitakits na naman ang mga magugulo. 
Mga classmates ko na makukulit.  Palibhasa block section kami simula 1st year hanggang ngayong nasa 3rd year na. Kami pa rin ang magkakaklase.  Kaya sanay na ako sa kanila at maingay talaga pag nagsama-sama.

     "Hoy, classmate." Tawag sa akin ng isa sa mga makukulit.  Matangkad lang ako ng konti sa kanya.

     "Ano yun? May tsismis ba?" Biro ko.

     "Tama ka mate.  May tsismis nga.  Si Mr. Engineer na si Mike may bago na palang gf.  Nag semestral break lang nagka girlfriend na agad.  Iba talaga ang gwapo no.  Madaling makasungkit ng oo".

     Nagkibit balikat na lang ako.  Wala akong nasabi.  Umalis na rin yung classmate ko. Nang mapansin niyang hindi na ako kumikibo.

     I didn't expect that I will feel a little bit of hurt inside me.  It's like your heart have been twisted.  Masakit pala.  Pero wala akong karapatang masaktan kasi hindi naman kami.  I just assumed na,  he understand me at hihintayin niya ang araw na pwede na kami na maging kami.  Mali pala ang pagkaakilala ko sa kanya.  Umasa kasi ako dahil lumapit siyang muli sa buhay ko.  Kahit anong iwas ang gawin ko.  Nagkita pa rin kami sa tagal ng panahon.  Ngayon, siguro nga hindi para sa akin.  Kung kailan napapalapit na ang loob ko sa kanya.

     Umuwi kaagad ako pagkatapos ng enrollment.  Ayaw ko munang tumambay sa school.  Napansin ko na rin naman na madalang na siyang mag text sa akin.  Bago pa mag sem break.  "Kaya lang.....uugghh.  Sakit sa bangs". Padabog-dabog kong sabi sa sarili ko papasok sa kwarto ko.  Pabagsak akong humiga at pumikit.  Di ko namalayan na nakatulog na ako sa kakaisip.  Napagod siguro ang utak ko.  Ayaw ng gumana kaya namahinga ng sandali.

.....................

     Nasa gate na ako ng campus namin.  Start na ulit ng klase.  Last sem na namin.  Isang taon na lang at ga-graduate na rin. 

     Habang naglalakad ako sa covered walk ng campus.  Biglang may bumusina sa gilid ko.  I stop and tiningnan ko kung sino.  To my surprise, it was Suzie.  Sa lahat ng ayaw kong makita ay siya pa yung nakita ko.  Really,  first day of school siya talaga.  Napaka swerte ko naman.  Of all people siya talaga.

     "Hi Jayeanne!".  Bati niya at kumaway pa.  With an insulting face pa. Nakakaloka.

     "Oh! Hi din". Sagot ko with confidence. "So, what can I do for you?". Tanong ko sa kanya.  Tinawag niya ako eh.  Baka naman may kailangan.  Kahit ayaw ko I ask her nicely.

     "Wala lang.  Nakita kasi kita eh.  I just want to say hi.  That's all.  By the way.  How are you?"

     "Oh me.  I'm good. I had a nice short vacation with my family.  Yun lang.  If you don't mind.  This is the first day of school and I don't want to be late.  Can I go ahead kung wala ka ng kailangan sa akin?".  Nagsimula na akong maglakad ng dahan-dahan when I said it to her.

     "Sure.  Well, pareho lang tayo. Nice meeting you again. Naghihintay na rin sila Mike sa akin. Sige". Pahabol nyang sabi. Nananadya talaga.  Banggitin pa ba ang pangalan ni Mike na hinihintay daw siya.  "Eh ano ngayon.  Hmmp". 

     First day palang ang dami na naming assignment. Magiging busy na naman ang susunod kung mga araw.  Gusto ko rin naman maging busy.  Para wala ng puwang na pumasok sa isip ko ang balita tungkol kay Mike.  Pero.......

     "Jayeanne may nabalitaan ako ah. Tungkol kay Mike".  It's Eliz who's asking me.  She sit beside me and looking sad. She knows how I feel.  That's why.

     Yumuko ako at tumango. "Wag mo na sanang banggitin pa.  Nakakapang hinayang.  Nagsimula sa pangliligaw naging magkaibigan, nagkaunawaan.  But still hindi pa rin pala yun ang magiging basehan para maintindihan ka". Pag eemo ko.

     "Okay lang yun. At least sa simula palang nalaman mo na.  Di pa masyadong masakit yan.  Kasi sumisibol pa lang.  Hindi mo pa masyadong naalagaan diyan sa puso mo yung tumutubong pagtingin mo sa kanya". Payo nya sa akin.

     "At Jayeanne may I remind you.  Wag masyadong pa epekto.  Kasama sa buhay yan. Hindi ka naman ang lugi.  Sya pa ang nawalan.  Yan ang isipin mo.  Saan ka makakakilala ng isang katulad mo.  Nag-iisa ka lang di ba".  Sabi pa nya.

     "Ewan ko sa'yo". Pagtataray ko sa kanya.

     "Ito naman pinapatawa ka lang eh.  Pero totoo yung sinabi ko sa'yo ha.  Halika nga kain na lang tayo. Ililibre kita kahit anong gusto mo". Yaya nya sa akin.

     "Totoo?" Paninigurado ko.

     "Oo nga.  Bago ka umuwi kain tayo.  Tayo na...". Hinila ako sa inuupuan ko at pinilit talaga ako.

      After naming kumain, nagpaalaman na kaming dalawa. Pinauna ko na siyang makasakay sa jeep.  Bago ako naman ang nag-abang ng masasakyan ko.

     Dahil medyo traffic na.  Ang bagal na ng takbo ng mga sasakyan at punuan na rin ang mga pampasaherong jeep.  Nag text ako sa bahay na male-late ako ng uwi dahil sa hirap sumakay.  Nang matapos na akong mag text.  Pag-angat ko ng ulo ko.  Sakto namang huminto ang kotse ni Mike.  May kasama siya at walang iba kundi si Suzie.  Tumingin pa si Suzie sa pinag-aabangan ko.  But I pretend that I never see them.  I saw Mike but he never dare to look where am I standing.  Even just one glance he never do that. Baka I'm just assuming.  Hindi naman yata nya  talaga ako nakita.

          ??????????????

😢😢😢😢😢
💜💜💜💜💜
😭😭😭😭😭
@morningstarJB