The Unnoticed

An Enemy

I FOLLOWED the two woman. They got my attention and right now my curiosity level is exploding in my head. I needed to know why they have to call me that way. Am I wearing worst? Or they are spiting on my face by comparing with my mother? Did my mother insult them before?

Abot kamay ko na ang balikat ng babae nang may pumigil sa akin. Sumulyap ako sa likod saglit bago hinanap ang sinusundan. It's just a matter of second but I did lost them.

"Gusto ng lola mong pumunta sa Pavilion. Tara na, Juls."

Hindi ko inintindi si Clifford. Sibukan kong hanapin sa kaliwa at kanan ang dalawang babae pero wala na. Ang bigat ng aking dibdib. Bigat na alam kong dulot ng hapdi. Nasaktan ako sa paratang nilang kulto. Alin man sa dalawang suspetya ko, masakit sa aking masama ang turing nila sa akin o sa aking ina. Kung mabuting manunungkulan si mama, bakit tatawagin siyang kulto?

"Ito na ba ang anak ni Georgina? Kamukhang-kamukha nga!" anang Lola ni Clifford.

Ngumiti ako rito nang tapunan ako ng sulyap.

Tumawa si Lola. "Oo, Cory. Ang ipinagkaiba lang, hindi siya blonde at hindi ganoong ka-asul ang matang gaya ng kay Margot."

Nakarating kami sa nasabing Pavilion na walang katapusang kuwentuhan. Tahimik lang ako sa tabi ni Lola, hindi gaya ni Margot na palaging sumasali sa usapan. Hindi na sumama sila Tita Daniela rito, gusto raw kasing magpa-body massage ni Uncle Johnny.

Nananariwa sa akin ang sinabi noong dalawang babae. Kahit wala akong basehan kung paninirang puri iyon o hindi, hindi ako natutuwa. Lalo nitong dinadala ang kaisipan ko sa mas malalim na dahilan. Dumadami ang katanungan ko. And by observing everybody, I can't see the problem once their eyes remained with me. They were all friendly and new. Given the fact that I was really resembled with my mother. But why would the two woman saw me differently. As if I did something bad with them. Or maybe they were hiding everything from me?

Lumingid ang atensyon ko sa kabilang mesa kung saan naroroon sila Clifford, kapatid at pinsan niya. May binubulong si Margerine rito kaya tumayo ito at lumapit sa amin.

"Juls, may ipapakita sana ako sa'yo."

I was hesitant but it's rude to disregard his kindness. I was looking at my cousin to invite her but she is busy now on the phone. In the end, I go along with Clifford. He brought me on the far side of the place with Margerine. I am a bit sensitive when we arrived here that even murmurs or small gesture won't pass my sight.

"Bakit hindi mo siya tanungin? Hindi niya ba talaga tayo natatandaan?" I heard Margerine murmured with his brother.

Hindi iyon pinansin ng lalaki. Magana nitong ikinukuwento sa akin kung ano ang business ng pamilya nila. Sa totoo lang ay tumatango o tumitingin lang ako sa kanya pero nasa ibang lupalop ang utak ko.

"Dito madalas mag-party noon ang pamilya niyo-"

"Pamilya nino?" putol ko sa kanya, bago tumingin kay Margerine. Nahuli kong hinihila nito ang laylayan ng suot na polo shirt ng kapatid. "Matagal ko na ba kayong kilala?"