The Unnoticed

We are over

"Alam mo bang dahil sa'yo ay nagkaroon ng problema. Pinuntahan ka niya sa Palawan para sa mababaw na dahilan. Tumakas siya ng isang araw sa convention niya para sunduin ka. Kapalit noon ay nawalan kami ng isa sa matatag na investor. Na-delay ang ilan sa transaction namin at pumangit ang record niya kumpara sa nagdaang buwan. Hindi pa siya ang effective Chief Executive Officer dahil bata pa siya. Para makuha ang boto ng mga Board Director... dapat gawin niya ng maayos ang trabaho... no destruction. You know him for sure, Miss Imperial. If you are smart enough, you should knew the solution with all of this."

Tulala ako sa aking hawak na pagkain. 

Habang pababa at paakyat ay iniisip ko ang mga sinabi ni Michel at sa mga nagdaang araw na biglaang pagsulpot ni Frank. Hindi ako bulag sa effort na nilaan niya sa akin. Kaya hindi ako nagpapigil sa nararamdaman ko. Mahal ko si Frank noon pa man. Nagmula sa paghanga hanggang sa lumalim.

Pero hindi ko naisip na ang pagkakaroon ng relasyon ko sa kanya ay magiging sanhi ng pagkabagsak niya. Hindi malusog ang relasyon kapag ganoon. Hindi ako papayag. Ayaw kong mawala ang pinaghirapan niya. Para ito sa pamilya niya. 

Tama si Michel.

Huminga ako nang malalim bago tinulak ang pinto. Naabutan ko si Frank na nasa isang seryosong pag-uusap mula sa telepono. Hawak ng kabilang kamay ang isang dokumento.

This is exactly his world, right? He may young physically, but he is ready on every battle if he wants to. Here in his office is his battlefield. And he is the strong leader who's managing this whole platoon. He is wise and genius. I believe with his skills. Hindi siya pumapasok sa klase noon, pero hindi mababa ang resulta ng mga exam niya. Ang galing pa niya mag-program. Bulakbol lang talaga, pero may itinatagong talent. Pero hindi niya kakayanin ang humarap sa laban kung may inaalala siya sa likuran. 

Nang lingunin niya ako'y gumaan ang tension sa kanyang expression, may sinabi sa kausap ilang saglit ay ibinaba na. Mabilis na lumapit sa akin.

"What took you so long?"

I smiled and showed with him the Filipino food I bought for us. "Kain na tayo? Tapos ka na ba?"

Hinawakan niya ako sa siko upang paupuin sa sofa. Magkatabi kaming kumain.

"I can dwell with that. Don't worry."

Tumango ako. Nananatiling positibo at nakangiti. "Nagulat akong may Filipino food sa baba."

"Hmm... thirty percent of workers here are Filipino, Julienne." He took a spoonful of Kare-kare before he moaned something. It gave me a hint that I should cook Filipino dishes. It's just a matter of seven days then I will go back to the Philippines. When that day happened, I can tell him my decision. What I promise with Michel. For now, I'll not think about that.

Second and third day went swiftly. I wake up early to prepare his breakfast. Sinasabayan ko siyang kumain. Iyon na rin ang nagsilbing coffee bonding namin dalawa. Sa tanghali ay pinupuntahan ko siya para dalhin ang kanyang tanghalian. Sa hapon ay mag-workout ako sa kanyang Home Gym. Kasabay din noon ang pag-double check sa Casa De Bay sa pamamagitan ng tawag. I even made some random calls with my friends, including Lapeetah and Susan.