kasım | texting

sen bi' hayaldin

"İsmini merak etmiyor musun gerçekten?"

Kardelen bu konuda eğleniyor gibi duruyordu fakat Kasım'ın yüz ifadesi bunun tersini gösteriyordu.

"Tabi ki merak ediyorum ama beklemek istiyorum."

"Beklemenin bir mantığı yok, bilmiyormuş gibi yaparsın?"

"Olmaz, zaten ben bilmek istemiyorum. O söylediği için değil. Onu her an bulacağımı farkında. Ama bir anlamı olmasını istediğini söyledi. O anlamı bekliyorum."

"Normalde bu kadar ilgili değildin, Kasım."

"Biliyorum, bazen ben de şaşırıyorum Kardelen."

Kasım kahvesini alıp kantinin köşesine doğru giderken Kardelen de ona eşlik ediyordu. Kenan her zamanki gibi en önde gidip oturmuştu bile. Kahveyi masanın üzerine koyarken telefonu bildirim sesiyle dikkati üzerine çekti. Kasım, Kardelen'e kısa bir bakış atıp telefonu eline aldı.

054**: beni mi dinliyordun?

Kâ: ne?

054**:tuvalette

054**: beni dinleyen sen miydin?

Kâ: hayır, orada mıydın?

054**: sana seslenildi ama?

Kâ: evet, tuvalete giriyordum Kenan seslendi daha fazla geç kalmamak için geri döndüm

054**: berbat bir yalancısın

Kâ: ne alaka alkhffsgkl

054**: her neyse

054**: sana inanmak istiyorum

Kâ: kiminle konuşuyordun bu kadar mühim

054**: annemle. bundan sonra daha dikkatli olmam lazım sanırım

Kâ: istesem şu an bulurum seni

054**: iste o zaman

Kâ: şu an mı?

Kâ: hoşuna gitmez

054**: bak sen şu işe

"Arkanda." Kasım telefondan kafasını kaldırıp Kardelen'e baktı.

"Ne?"

"Arkanda," diye tekrarladı. "Anonim."

Kasım duydukları karşısında şaşkınlığını gizleyemezken arkasını dönüp dönmemek arasında sessizce kendini dinledi.
Kardelen, onun aksine kızı dikkatle inceliyordu.
"Ne yapıyor?"

"Telefona bakıyor, mesajlaşıyor musunuz?"

"Şu an hayır. Ayakta mı oturuyor mu?"

"Birisini bekliyor gibi. Sanırım daha bizi görmedi. Bir şeyler yazsana."

Kasım Kardelen'in yüzünü inceledi ve daha sonra telefonun klavyesi ile bakıştı.

Anonim, çevrimiçiydi.

Kâ: neyse, ne yapıyorsun?

"Yazdım, ne yapıyor?"

054**: yazıyor...

"Evet, o."

054**: arkadaşımı bekliyorum, sen?

Kâ: kahve içiyorum, kantinde

"Kafasını kaldırdı etrafına bakıyor şu an... Evet... Gördü bizi. Benimle göz göze gelmek istemiyor gibi çevirdi kafasını. Güzel rol yapıyor."

Kenan, Kardelen'in bu haline güldü.

"Gelişmeler oldukça aktarırım de bir de bari tam olsun." dedi Kasım.

054**: evet, gördüm seni

Kâ: hıım, gelsene

"Senin için uğraşıyorum şurada, dalga geçme kırarım kafanı. Yalnız bir şey diyeyim mi, yandan görsem bile kız harbi güzel görünüyor."

"Arkamı dönmem için yapıyorsun, yapma."

"Sanmıyorum, çünkü cidden güzel kıza benziyor." diye destekledi Kenan. Kasım bu defa iç geçirip gözlerini yumdu ve merak duygusunu kafasından savmaya çalıştı.

"Kızı gözetlemeyi bırakır mısınız? dikkat çekeceğiz şimdi."

Kardelen gözlerini kızın üzerinden çekip Kasım'a dikti.

"Sen de bir karar ver."

Kasım oldukça yapmacık bir ifadeyle gülümseyip, "Bakmanı istemiyorum." dedi ve yüzünü düzeltti.
"Gittiyse sınıfa çıkalım artık."

Kardelen ayağa kalkan Kasım'dan gözlerini çekip kıza yöneltti ve gülümsedi.
"Ayaklandığını görünce... Gidiyor şu an."

Aynı anda Kardelen ve Kenan da ayaklandı.

Kantinin çıkışına doğru giderken Kasım, Kenan'ı durdurdu.

"Onun peşinden git, sınıfına. Sınıfını öğrenmeni istiyorum ama bana söyleme."

Kenan suratını ekşitti.

"Saklambaç falan oynasak daha çok keyif alırım, ne bu ya."

"Bekliyoruz seni sınıfta."
"Ha bir de dur bekle. Dolabımda bir kitap var, biliyorsun hangisi olduğunu. Onu da görmediği bir anda sırasının altına koymanı istiyorum."

"Siz rolleri değiştiniz sanırım."

Kasım abartılı bir şekilde göz devirdi.

"Kenan..."

Kenan, iki elini havaya kaldırıp suçsuzum işareti yaptı ve kızın peşinden koşmaya başladı.

"Aklında ne var?" Kardelen gözlerini kısıp sordu.

"Bilmiyorum." dedi gözlerini kaçırarak,
"Sanırım orayla hareket etmiyorum, Kelebek."

Yorum ve beğeniler için çok teşekkür ederim. Okuduğunuzu bilmek bana çok güzel bir enerji veriyor. Seviyorum sizleri, iyi akşamlar.